Ο διεθνής καπιταλισμός απεργάζεται νέους
«δούρειους ίππους» κατά των δικαιωμάτων μας αλλά και πάλι δεν θα ξεπεράσει τις
αντιφάσεις του
 |
| Δεν
είναι τυχαίο που οι διαδηλωτές κατά των διατλαντικών συμφωνιών τις παρομοιάζουν με δούρειο ίππο· είναι ένας δούρειος ίππος των πιο εγκληματικών ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων |
Όσο οξύνεται η παρακμή του καπιταλισμού, το μεγάλο διεθνοποιημένο
μονοπωλιακό κεφάλαιο ψάχνει να βρει τρόπους για να παρατείνει τη ζωή του
κοινωνικού συστήματος. Γίνεται αχόρταγο και βουλιμικό για γρήγορα και υπέρογκα
κέρδη και αδίστακτο· «δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το
διαπράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα», όπως έλεγε
χαρακτηριστικά ο Μαρξ. Βασική προϋπόθεση για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του
είναι να εξασφαλίσει την απεριόριστη ελευθερία κίνησης σε κεφάλαιο,
αγαθά και υπηρεσίες, καταρρίπτοντας κάθε φραγμό – γεωγραφικό, νομοθετικό,
κρατικό, κοινωνικό, εργασιακό, ταξικό, πολιτιστικό…
Σκαρώνουν νέα κάτεργα «συνεργασίας», νέες
«διατλαντικές» συμφωνίες. Μετά την ΤΤΙΡ (Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου
και Επενδύσεων), έρχονται η CETA, μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά (Περιεκτική
Συμφωνία για την Οικονομία και το Εμπόριο), και η TiSA (Συμφωνία
για το Εμπόριο των Υπηρεσιών), η μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία του είδους
της στην ιστορία. Εν κρυπτώ διεξάγονται στη Γενεύη οι διαπραγματεύσεις για την TiSA,
50 περίπου χωρών, μεταξύ των οποίων οι 28 της Ε.Ε. και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Μια διατλαντική συμφωνία που καλύπτει το 75% περίπου της οικονομίας της
Ευρώπης, το 80% της οικονομίας των ΗΠΑ και μεγάλο μέρος της παγκόσμιας. Η
συμφωνία παρέχει νέες υπερεξουσίες στις πολυεθνικές εταιρείες, περιορίζοντας
ταυτόχρονα τα δικαιώματα των κυβερνήσεων να νομοθετούν και να προστατεύουν το
δημόσιο συμφέρον. Κάθε καινούργιος νόμος, που θα προωθείται από μία χώρα, θα
περνάει από την επιτροπή της TiSA, η οποία θα κρίνει αν είναι απαραίτητος
ή όχι από τη σκοπιά του εμπορίου των υπηρεσιών. Κάθε νομοθετική ρύθμιση
κράτους, π.χ., για την προστασία των πολιτών, για το περιβάλλον, την υγεία, τα
εργασιακά δικαιώματα,... που θα θεωρείται από την TiSA εμπόδιο ή
περιορισμός για τα κέρδη των πολυεθνικών, θα επιχειρείται να βγει από τη μέση. Νερό,
υγεία, εκπαίδευση, δημόσιες μεταφορές, ταχυδρομικές υπηρεσίες, ενέργεια θα
ιδιωτικοποιηθούν και θα τα εκμεταλλεύονται μεγάλες πολυεθνικές. Θα παραχωρηθεί,
επίσης, το δικαίωμα στην Google και τη Microsoft να
μεταφέρουν προσωπικά δεδομένα σε χώρες με χαμηλότερο επίπεδο προστασίας τους.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2016 δρομολογήθηκε στην Μπρατισλάβα η επικύρωση της CETA,
μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά. Μια συμφωνία που καταπατά δημοκρατικά δικαιώματα προς
όφελος των πολυεθνικών και δίνει το δικαίωμα στις επιχειρήσεις, με τη χρήση
ενός μηχανισμού (ISDS), να ενάγουν σε διεθνές «διαιτητικό» δικαστήριο
το κράτος που προξένησε οικονομική ζημιά με αποφάσεις του ή από μια πολιτική
αλλαγή!
Εν κατακλείδι, επιδιώκουν την επιτάχυνση και την επέκταση των
ιδιωτικοποιήσεων, την ολική διάλυση των εργασιακών σχέσεων και των εργασιακών
δικαιωμάτων, την επιστροφή δηλαδή στον εργασιακό μεσαίωνα, για να διασφαλίσουν
υψηλή κερδοφορία στο πανίσχυρο μονοπωλιακό κεφάλαιο, εις βάρος των εργαζομένων,
των πιο ανίσχυρων χωρών, των όποιων δημοκρατικών θεσμών και του περιβάλλοντος.
Είναι ένα σχέδιο για έναν νέο καταμερισμό της παγκόσμιας ηγεμονίας μεταξύ των
ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών, όπου η καθεμιά παζαρεύει για τα
πλεονεκτήματά της. Επειδή, όμως, η μοιρασιά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι
ποτέ ισότιμη, και ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θα κοιτάξει να ενισχύσει ακόμα
περισσότερο τη θέση του έναντι του ευρωπαϊκού, οι συμφωνίες αυτές
μπορεί ανά πάσα στιγμή να σκοντάψουν στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, όπως
ήδη συμβαίνει με την TTIP. Επιπλέον, τα επακόλουθα αυτών των σχεδίων, αν
ένα μέρος τους έστω εφαρμοστεί, θα είναι μόνο περισσότερη φτώχεια και ανεργία,
γεγονός που θα ανοίξει τον δρόμο για μια ακόμα βαθύτερη οικονομική κρίση.
Απέναντι σε όλα αυτά τα αντιλαϊκά παζαρέματα ο κόσμος των εργαζομένων έχει
ένα και μοναδικό συμφέρον: αγώνας για την απόρριψη και τη μη υλοποίηση των
συμφωνιών. Το κοινωνικοοικονομικό οικοδόμημα του κεφαλαίου σάπισε και η μόνη
λύση είναι η ανατροπή του.
Όλγα Στεφανίδου
