Στην ακί του στοχάστρου ΒΟΛΗ ΚΑΤΑ ΒΟΛΗ

Του Γιάννη Βερούχη (1931-2010)

1) Και πάλι για το ποιοι είμαστε

Καρλ Μαρξ
ο γενάρχης της ιδεολογίας μας

●Πολλοί μας ρωτάνε… Μα τι είσαστε εσείς; Κι εμείς τους απαντάμε με τον συντομότερο και τιμιότερο τρόπο που μπορεί να υπάρχει…

▬ Εμείς είμαστε πολεμιστές της ανθρωπότητας και ιδιαιτέρως είμαστε πολεμιστές της «Κομμουνιστικής Τροτσκιστικής Ένωσής μας» που είναι το σπέρμα της επαναστατικής ηγεσίας των εκμεταλλευομένων και καταπιεζομένων του κεφαλαίου, για τη σοσιαλιστική επανάσταση που θ’ αλλάξει τον κόσμο.

Η οποία θα γκρεμίσει την καπιταλιστική κοινωνία, του ιστορικού αδιεξόδου του καταναγκασμού και της βαρβαρότητας, και θ’ ανοίξει το δρόμο για τη θεμελίωση της κομμουνιστικής κοινωνίας. Όπου όλοι θα είναι ελεγκτές και ελεγχόμενοι στη διαχείριση των κοινωνικών αγαθών, που θ’ ανήκουν σε όλους. Όπου ο καθένας θα αμείβεται και θα απολαμβάνει το κοινωνικά αγαθά, όχι κατά τις δυνάμεις του αλλά κατά τις ανάγκες του. Και όπου οι άνθρωποι θα αυτοδιοικούνται ελεύθεροι και θα ζουν όχι μόνο με πλήρη ανυπαρξία αντιθέτων συμφερόντων, αλλά με πλήρη ταυτότητα  συμφερόντων, και γι’ αυτό θα ζουν σε πλήρη αδελφότητα και ισότητα.

▬ Γι’ αυτό η «Κομμουνιστική Τροτσκιστική Ένωσή μας», είναι η ζωντανή έκφραση της συνέχειας της επαναστατικής παράδοσης του Ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος: Και στην ιδεολογική και πολιτική πάλη, αλλά και στο ανυπότακτο πνεύμα της συνέπειας της τόλμης και της θυσίας.

▬ Γι’ αυτό το λόγο αναπτυσσόμαστε, και γι’ αυτό το σκοπό εκπαιδεύουμε τους νέους συντρόφους μας, που είναι ο μεγαλύτερος και ιερότερος σκοπός που μπορεί να υπάρχει, στη ζωή ενός νέου ανθρώπου.

2) Οι δημοσκοπήσεις

● Οι λεγόμενες δημοσκοπήσεις είναι ένα μέσο για τη ρύθμιση των κατευθύνσεων των πολιτικών μετακινήσεων των πολιτών.

Τα κέντρα τους λειτουργούν σαν οργανισμοί-επιχειρήσεις ψηφοφοριών των πολιτών, χωρίς φυσικά να έχουν καμιά υποχρέωση να παρουσιάσουν οποιαδήποτε στοιχείο επιβεβαίωσης των αποτελεσμάτων των ιδιόμορφων ψηφοφοριών τους : Που πάντα είναι ταυτισμένες με τις επιθυμίες τους.

▬ Και το πιο τραγικό είναι ότι οι πολίτες όπως και οι ηγέτες τους, δεν έχουν διανοηθεί το αυτονόητο  δικαίωμά τους. να ζητήσουν δημόσια τα γραπτά αποδεικτικά στοιχεία της γνησιότητας και αντικειμενικότητας αυτών των ψηφοφοριών-δημοσκοπήσεων και όταν δεν υπάρχουν –που ποτέ δεν υπάρχουν- να καταγγείλουν αυτές τις ονομαζόμενες δημοσκοπήσεις σαν  οργανωμένο σύστημα παραπλάνησης της πολιτικής σκέψης των πολιτών.

▬ Δηλαδή να ζητηθούν : Ποιοι ερωτήθηκαν; Τι ερωτήθηκαν, τι απάντησαν κ.λπ. Και όλες αυτές οι αποδείξεις να είναι γραπτές. Οι δημοσκοπήσεις στο καθεστώς της ολοκληρωτικής ιδιοκτησίας των ΜΜΕ από ελάχιστους πλουτοκράτες, λειτουργούν σαν μέσα πολιτικής παραπλάνησης, εξαπάτησης και τρομοκράτησης των πολιτών.

▬ Στο ζήτημα των δημοσκοπήσεων οι ευθύνες των ηγετών είναι μεγάλες. Και δεν αρκεί μόνο η πολιτική σκέψη τους, αλλά απαιτείται οπωσδήποτε; Το ανυπότακτο πνεύμα αντίστασης στην οργανωμένη πολιτική εξαπάτηση των πολιτών, και η τόλμη του ηγέτη.

Γράφτηκε τον Μάρτιο του 2008

3) Η ηθική ποιότητα του Σταλινισμού

Νίκος Ζαχαριάδης
Ο ιδεολογικός, πολιτικός και ηθικός
θεμελιωτής του Ελληνικού σταλινισμού

● Μετά από τον εμφύλιο πόλεμο που έληξε το 1949, και την καταστροφή του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα, άρχισε στην ηγεσία του ΚΚΕ μια μακρόχρονη διαμάχη για τις ευθύνες της ήττας: Όπου η κλίκα Ιωαννίδη πλησίασε τον Στάλιν και διέβαλε τον Ζαχαριάδη, για να πέσει στην δυσμένειά του και να τον πετάξει από την ηγεσία του ΚΚΕ.

Ο Ζαχαριάδης όμως αντελήφθηκε έγκαιρα τον θανάσιμο κίνδυνο, και στο 19^ο συνέδριο του 1952 του Κου-Κου-Σε, δηλαδή του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ, έδωσε έναν χαιρετισμό που τελείωσε ως εξής…

«Μέγα Στάλιν, οι Ελληνίδες μητέρες προσεύχονται και παρακαλούν τον Θεό της Ελλάδας, να κόβει ημέρες από τα παιδιά τους και να δίνει σε σένα μέγα Στάλιν»

Και έτσι, με αυτό το δημόσιο εμετικό γλείψιμο προς τον Πολυχρονεμένο Πατερούλη Στάλιν, ο Ζαχαριάδης διατήρησε την προηγούμενη εύνοιά του. Από εκεί και πέρα για κάθε στοιχειωδώς αξιοπρεπή άνθρωπο: Και ο Ζαχαριάδης που το έκανε, και Στάλιν που το δέχθηκε, ήταν άξιοι κάθε βαθιάς αποστροφής και περιφρόνησης…

(Στοιχεία από τον Ρωσικό τύπο του 1956-μετά τον θάνατο του Στάλιν)

● Αυτά συνέβησαν ακριβώς πριν 50 χρόνια. Και να σκεφθεί κανείς ότι σ’ αυτά το 50 χρόνια η ηγεσία του ΚΚΕ δεν διδάχθηκε απολύτως τίποτα, και εξακολουθεί να υμνεί και τον Στάλιν και τον Ζαχαριάδη.

Γράφτηκε τον Νοέμβριο του 2002

4) Η μάστιγα των εφοπλιστών

Ο μεγαλοεφοπλιστής Αλαφούζος, πολιτικός
εκπρόσωπος του ελληνικού εφοπλιστικού
κεφαλαίου και ιδιοκτήτης της
 «Καθημερινής», του «Σκάι» κ.λπ.

● Όλα δείχνουν ότι διαμορφώνεται μια συμφωνία –άτυπη ακόμα- μεταξύ του ελληνικού και κινεζικού καπιταλισμού κατά τη οποία: Τα κινέζικα προϊόντα θα μπαίνουν ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα από την πλευρά της Κίνας, την προτίμηση των πλοίων των Ελλήνων εφοπλιστών για τις θαλάσσιες μεταφορές της.

▬ Οι συνέπειες αυτής της συμφωνίας ήδη εμφανίστηκαν στην Ελλάδα και είναι η χρεοκοπία της μεγάλης και παραδοσιακής κλωστοϋφαντουργίας, και γενικότερα της βιοτεχνίας, με μοναδικό αντάλλαγμα την αύξηση των τεραστίων κερδών του ελληνικού εφοπλιστικού χουντικού και εγκληματικού κεφαλαίου.

▬ Μια παρόμοια συμφωνία για την προνομιακή προτίμηση των ελλήνων εφοπλιστών από την Κίνα, είχε υπογραφεί την εποχή της Χούντας –την οποία ουσιαστικά εστήριξε και διεύθυνε το εφοπλιστικό κεφάλαιο- που επισημοποιήθηκε τότε κατά το ειδικό ταξίδι του Μακαρέζου στο Πεκίνο.

● Και τώρα το εφοπλιστικό χουντικό κεφάλαιο προετοιμάζει συστηματικά την επιστροφή του στην παλιά χουντική του δόξα, διαμέσου της πολιτικής στήριξης της σημερινής κυβέρνησης, πάνω στην οποία η ασφυκτική του πίεση μεγαλώνει καθημερινά.

Γι’ αυτό και ελπίζει ότι θα επιστρέψει στον παλιό χουντικό εγκληματικό του ρόλο, κάτω από ένα ιδιόμορφο κοινοβουλευτικό περικάλυμμα.

Γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 2004

5) Μια νέα, άγνωστη μορφή απεργίας

● Μια από τις αποτελεσματικότερες μορφές απεργίας, είναι η συνεχώς επαναλαμβανόμενη αιφνιδιαστικά, αλλά σε διαφορετικό χρόνο διάρκειας και σε διαφορετική χρονική απόσταση της μιας από την άλλη.

● Ένα παράδειγμα: Την πρώτη ημέρα, μια αιφνιδιαστική τετράωρη απεργία, την επομένη καμιά απεργία, την επομένη μια τετράωρη, την επομένη καμιά απεργία, την επομένη μια 24ωρη, τις δυο επόμενες ημέρες καμιά απεργία, την επομένη μια 48ωρη, τις τρεις επόμενες ημέρες από μια τετράωρη, και η απεργία συνεχίζεται με άγνωστη ημερομηνία κατάπαυσης.

Αυτή η άγνωστη στον εργοδότη –κράτος ή ιδιώτη- μορφή απεργίας, του τσακίζει την άμυνά του, του επιβάλλει τον φόβο της άγνωστης γι’ αυτόν μορφής πάλης, και τελικά υποχωρεί.

▬ Αυτή η μορφή απεργίας απαιτεί αυτοπειθαρχημένους απεργούς, και πρωτοπόρους ηγέτες μαχητές που να μπορούν να κρατάνε τις αποφάσεις τους απόρρητες, μέχρι τη στιγμή που θα τις εφαρμόσουν αιφνιδιαστικά.

● Η σύλληψη της ιδέας αυτής της μορφής απεργίας, που η έμπρακτη εφαρμογή της έγινε μεταπολεμικά με πλήρη επιτυχία, ήταν έργο του συνδικαλιστή των τηλεπικοινωνιών, του συντρόφου Ρήγα.

Και επαναλήφθηκε με επίσης μεγάλη επιτυχία από τον συνδικαλιστή των λεωφορείων Αθηνών-Πειραιά, τον σύντροφο Θόδωρο Αραβαντινό.

▬ Και η αγωνιστική γνώση της απεργίας αυτής της μορφής διασώθηκε, από τις διηγήσεις του Αραβαντινού, και τις σημειώσεις που κρατήθηκαν από τον λιθογράφο συνδικαλιστή Γιάννη Βερούχη.

▬ Αυτή η μορφή απεργίας αρχικά ήταν ανώνυμη, αλλά οι απεργοί την ονόμασαν «κατσαρή απεργία», και έτσι πολιτογραφήθηκε στη συνδικαλιστική ορολογία.

Γράφτηκε τον Απρίλιο του 2009

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

Συνεχίζουμε, με αναδημοσίευση παλιών κομματιών (που διατηρούν όλη τους την επικαιρότητα και την πολιτική σημασία), τη σπουδαία αυτή στήλη που έγραφε ο αλησμόνητος σύντροφος, δάσκαλος και ηγέτης Γιάννης Βερούχης.