 |
Οι περικοπές που
αφήνουν παιδιά έξω από τους παιδικούς
σταθμούς, ή αυξάνουν υπέρμετρα το κόστος
για τους φτωχούς
εργαζόμενους γονείς, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν
αλλιώς παρά
έγκλημα
|
Με
μία δυσάρεστη έκπληξη ξεκίνησε η χρονιά στους παιδικούς σταθμούς. Ο νέος τρόπος
μοριοδότησης άφησε εκτός δομών περίπου το 30% των παιδιών. Κυβερνητικά στελέχη
προσπάθησαν να αλλοιώσουν την εικόνα, προβάλλοντας ως «επιτυχία» και δείγμα «κοινωνικής
ευαισθησίας» το γεγονός ότι φέτος επιλέχτηκαν όλα τα παιδιά οικογενειών που
ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Έτσι προκύπτει ως έμμεση ομολογία ότι αυξήθηκε η φτώχεια. Ο τρόπος
επιλογής εξοστράκισε εκτός δομών τα παιδιά πολλών εργαζομένων γονιών, λόγω
εισοδηματικών κριτηρίων.
Τελικά, βιαστικά ανακοίνωσαν και νέο πρόγραμμα
(στην πραγματικότητα είναι το παλιό αλλά με τους επιλαχόντες του) προσπαθώντας
να προλάβουν την οργή των γονιών.
Επιπλέον
τα περίφημα voucher (οι δωρεάν παρεχόμενες επιταγές για τα
τροφεία) φέτος δεν κατανεμήθηκαν στους διάφορους παιδικούς σταθμούς αλλά θα
αποδοθούν απ’ ευθείας στους γονείς. Η δυνατότητα
επιλογής είναι βέβαιο πως θα αφαιρέσει έσοδα από τους δημόσιους σταθμούς,
μεταφέροντάς τα στους ιδιωτικούς, που πάντα όλο και κάτι διαφημίζουν, εξοικονομώντας
το κι αυτοί από τους ξεζουμισμένους μισθούς των εργαζομένων τους. Μεταξύ
δημιουργίας πελατείας για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και κοινωνικής πρόνοιας
πάντα θυσιάζεται η δεύτερη στην πρώτη. Όσο
η κυβέρνηση μένει πιστή στις μνημονιακές λογικές, θα θυσιάζει κάθε κοινωνική
πολιτική. Η εξάρτηση από τις ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις (ΕΣΠΑ), που κι αυτές τελειώνουν,
καθιστά πρώτα θύματα τα παιδιά των εργαζομένων.
Στις
τοπικές κοινωνίες ο αντίκτυπος είναι τόσο πιο άμεσος όσο εγγύτερη είναι η εκάστοτε
δημοτική αρχή σε μνημονιακές λογικές. Μεταφράζεται σε περικοπές θέσεων παιδιών, απολύσεις παιδαγωγών, παράλογες αυξήσεις
τροφείων, υποβάθμιση της φροντίδας και της ποιότητας της διατροφής ή των
συνθηκών διαβίωσης (π.χ. θέρμανση). Όταν
η κεντρική κυβέρνηση δεν φτάνει, οι «τοπικοί άρχοντες» γίνονται οι ίδιοι
φοροεισπράκτορες και στέλνουν το λογαριασμό στους εργαζόμενους!
Δεν αποτελεί
ζήτημα επιλογής η υπεράσπιση των παιδιών μας. Είναι σύμφυτη με τη δική μας
επιβίωση, ως άτομα, ως οικογένειες, ως εθνική οντότητα, ως κοινωνική τάξη. Σε
δημόσιους παιδικούς σταθμούς, θέσεις φροντίδας για όλα τα παιδιά! Ποιοτική εξασφάλιση
της ζωής τους κάθε μέρα με κάθε τρόπο!
Θωμάς Θαλασσινός
