 |
Οι ελλείψεις προσωπικού στην εκπαίδευση
είναι συνειδητή
επιλογή «δανειστών» και μνημονιακών κυβερνήσεων |
Η ανάγκη για μόνιμους εκπαιδευτικούς
στα δημόσια σχολεία είναι επιτακτική. Μόνιμος διορισμός στην εκπαίδευση έχει να
γίνει εδώ και 6 χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες εκπαιδευτικοί έχουν
συνταξιοδοτηθεί! Για να καλυφθούν τα τεράστια κενά –που στην πραγματικότητα
ποτέ δεν καλύπτονται–, προσλαμβάνονται χιλιάδες αναπληρωτές κάθε χρόνο και σε
διάφορες φάσεις (ακόμα και τον Μάρτιο!). Αυτό
έχει σαν αποτέλεσμα οι αναπληρωτές να βρίσκονται σε ένα καθεστώς μόνιμης
ανασφάλειας, εργασιακής περιπλάνησης, περιορισμένων μισθολογικών και
εργασιακών δικαιωμάτων σε σχέση με τους μόνιμους κ.λπ., αλλά σημαίνει και χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες, πράγμα που
αποβαίνει εις βάρος της μάθησης των παιδιών. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι στην
ειδική αγωγή, έναν τόσο ευαίσθητο
τομέα, όπου είναι περισσότερο από αναγκαία η ύπαρξη μόνιμου προσωπικού, προσλαμβάνονται
εδώ και χρόνια ουσιαστικά μόνο αναπληρωτές!
Η πολιτική του να μη γίνονται
διορισμοί είναι απόλυτα συνειδητή. Εντάσσεται
στο πλαίσιο των μνημονίων για δραστικό περιορισμό του δημόσιου τομέα, άρα
και της δημόσιας εκπαίδευσης (βλ. καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολείων, αύξηση των
μαθητών ανά τμήμα, υποβάθμιση του ολοήμερου κ.λπ.), για επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και κατάργηση της
μόνιμης και σταθερής εργασίας με δικαιώματα, και φυσικά για ένα σχολείο φθηνό, με φθηνούς εκπαιδευτικούς και αντίστοιχο
επίπεδο παρεχόμενης εκπαίδευσης. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Όταν λοιπόν ο υπουργός Παιδείας,
Γαβρόγλου, μιλάει για διορισμούς σε βάθος τριετίας, πουλάει… φύκια για
μεταξωτές κορδέλες. Καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες για να κατευνάσει την οργή του
κόσμου της αδιοριστίας. Τα ίδια άλλωστε
έλεγαν και οι προηγούμενοι υπουργοί Παιδείας (Λοβέρδος, Μπαλτάς), με
αποκορύφωμα τον Φίλη, που είχε εξαγγείλει 20.000 διορισμούς, οι οποίοι… χάθηκαν
κάπου στη μετάφραση.
Απέναντι λοιπόν σ’ αυτή τη χρόνια
κοροϊδία, η μόνη λύση για μόνιμους διορισμούς βρίσκεται στα χέρια των ίδιων των
εκπαιδευτικών, και ιδιαίτερα των αναπληρωτών. Αυτό που χρειάζεται είναι ενότητα και αποφασιστικότητα, οργάνωση μέσα
από τους πρωτοβάθμιους συλλόγους και τις ομοσπονδίες, και φυσικά δυναμικές και
μαζικές κινητοποιήσεις όλων των μορφών. Όσο δεν υπάρχει μαζική δράση, μόνιμοι διορισμοί
δεν πρόκειται να γίνουν. Η ιστορία άλλωστε του εκπαιδευτικού κινήματος αυτό
έχει αποδείξει.
Μ. Σάκος
