Για την κατάκτηση της
μόρφωσης
1)
Χωρίς μορφωμένα μέλη δεν μπορεί μια
επαναστατική οργάνωση να διαμορφώσει συλλογικά τη χάραξη μιας σωστής πολιτικής
γραμμής, ούτε μπορεί να διαθέτει μια εσωτερική δημοκρατία.
2)
Η μόρφωση πρέπει να κατευθύνεται στα
θεμέλια της μαρξιστικής ιδεολογίας, και στην μελέτη των προβλημάτων της συγκεκριμένης
καπιταλιστικής κοινωνίας που οφείλουμε να ανατρέψουμε.
3)
Η κατάκτηση της πολιτικής μόρφωσης,
δηλαδή της μαρξιστικής μόρφωσης απαιτεί ένα πνευματικό πολιτικό περιβάλλον
(δηλαδή ένα επαναστατικό περιβάλλον).
4)
Η μη καταβολή κάθε δυνατής
προσπάθειας για τη μαρξιστική επαναστατική μόρφωση, ισοδυναμεί με στάση
ασυνέπειας προς τον επαναστατικό σκοπό.
5)
Η πνευματική τεμπελιά δεν είναι
χαρακτηριστικό των επαναστατών κομμουνιστών-τροτσκιστών, αλλά των εφησυχασμένων
μικροαστών.
6)
Ο κίνδυνος-θάνατος της μόρφωσης και της
επαναστατικής προετοιμασίας. Είναι η έλλειψη
αυτοπειθαρχίας στη διάθεση του χρόνου μας, και η παράδοσή μας στις παρορμήσεις
του κάθε τυχαίου γεγονότος της κάθε συναναστροφής. Και επίσης είναι τα αντιπνευματικά
περιβάλλοντα των χασομέρηδων κύκλων, που καταναλώνουν τη ζωή και το χρόνο τους σε
διάφορες χαζοχαρούμενες «ευτυχίες».
7)
Για τους προλετάριους της επαναστατικής
οργάνωσης, η έμπρακτη εγκατάλειψη κάθε μορφωτικής προσπάθειας, δεν είναι μόνο
μια γενική ασυνέπεια προς τον επαναστατικό σκοπό: Αλλά είναι και μια πλήρης
αλλά και συγκεκριμένη υποτίμηση του ρόλου των προλεταρίων μέσα στην
επαναστατική οργάνωση.
8)
Για την μορφωτική μας προσπάθεια θα
χρειαστεί ένας κάποιος μικρός χώρος για τα βιβλία μας ή για να καταγράψουμε τις
πηγαίες σκέψεις μας που ίσως αργότερα ξεχαστούν. Επίσης θα πρέπει η μόρφωσή μας
να γίνει με δικά μας βιβλία –και όχι με δανεικά- διότι για αξιοποιήσεις μορφωτικά
ένα βιβλίο, πολλές φορές χρειάζεται να το «καταστρέψεις» με τις πολλές υπογραμμίσεις
ή με τα ημιαυτοκόλλητα βοηθητικά που
ίσως μας χρειαστούν για τις υποσημειώσεις μας (δηλαδή για όσα θεωρούμε πολύ
σπουδαία, ή αντίθετα για όσα δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε).
Ο
εισηγητής
