 |
| Από παλαιότερες κινητοποιήσεις Γάλλων αγροτών. |
Ο
πρόεδρος της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν προσανατολίζεται να αλλάξει στάση στο
θέμα των επιδοτήσεων στην αγροτική παραγωγή. Να δεχτεί, δηλαδή, μείωση των ενισχύσεων
απ’ τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Η Γαλλία απορροφά σαν χώρα το μεγαλύτερο ποσοστό των
ετήσιων ευρωπαϊκών αγροτικών επιδοτήσεων, 9 απ’ τα συνολικά 58 δις ευρώ.
Οι
αγροτικές επιδοτήσεις γενικά είναι μια προστατευτική πολιτική του ευρωπαϊκού
καπιταλισμού στον αγροτοδιατροφικό τομέα του. Δίνονται και εξαιτίας του
ανταγωνισμού με άλλους καπιταλισμούς αλλά και γιατί έτσι κρατιέται χαμηλά το
κόστος αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Η
πρόθεση για δραστική περικοπή των επιδοτήσεων υπαγορεύεται ουσιαστικά απ’ την απροθυμία
του
ευρωπαϊκού κεφαλαίου να υπερασπιστεί περαιτέρω, όσο γινόταν αυτό βέβαια,
την ύπαρξη μιας μικρομεσαίας αγροτιάς· ενδεχομένως να στραφεί σε εισαγωγή
τροφών απ’ τον τρίτο κόσμο. Μια
εξέλιξη που θα ρίξει και άλλο την αξία της εργατικής δύναμης και το βιοτικό
επίπεδο στην Ευρώπη. Και φυσικά θα ενισχύσει τις φυγόκεντρες-εθνοκεντρικές
τάσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά στη Γαλλία.
Οι αγροτικές
επιδοτήσεις βέβαια δεν έχουν παίξει θετικό ρόλο στην πραγματική πρόοδο της
αγροτικής παραγωγής. Δρούν αποπροσανατολιστικά για τους αγρότες και στην ουσία
περισσότερο τους εφησυχάζουν και τους αποτρέπουν από το να αναζητούν δρόμους
για μια σωστή και σύγχρονη καλλιέργεια. Θα ήμασταν υπέρ του σταματήματος των
επιδοτήσεων με τις εξής προϋποθέσεις: πραγματικά μέτρα προστασίας των
μικρομεσαίων αγροτών, χτύπημα των μεσαζόντων που ευθύνονται για τις μεγάλες
διαφορές ανάμεσα στην τιμή πώλησης του παραγωγού και στην τιμή αγοράς απ’ τον
καταναλωτή, διατίμηση στα αγροτικά προϊόντα μέσα από κοινές επιτροπές παραγωγών-καταναλωτών,
υποχρεωτική απορρόφηση της εγχώριας παραγωγής και μετά οποιαδήποτε εισαγωγή, δημιουργία
αποθέματος τροφίμων απ’ το κράτος για τους οικονομικά αδύναμους κ.λπ. Αυτή είναι μια βάση αιτημάτων και για να
αναζωογονηθεί το αγροτικό κίνημα και να χτιστεί συμμαχία με τους εργαζόμενους των πόλεων.
Όσον αφορά την
πορεία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και της «Ένωσής» του, πιστεύουμε ότι, δέσμιο
του ιστορικού του αδιεξόδου, θα συνεχίσει να υποσκάπτει τα ίδια τα θεμέλιά του.
Στην προκειμένη περίπτωση, μια καταβαράθρωση της μικρομεσαίας αγροτιάς θα
«ροκανίσει» τους αρμούς του συστήματος, ιδιαίτερα σε χώρες με έντονη την
παρουσία αυτής της τάξης, όπως είναι η Γαλλία και η Ελλάδα.
