Ένα άρθρο από την
«Πάλη των Τάξεων»
Η «Πάλη των Τάξεων» ήταν η μαχητική εφημερίδα των Ελλήνων
Κομμουνιστών-Τροτσκιστών της προπολεμικής περιόδου. Έβγαινε δύο και αργότερα
τρεις φορές την εβδομάδα, σε πολλές χιλιάδες φύλλα. Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο
της, του 1931, όταν η χώρα είχε χτυπηθεί από την παγκόσμια οικονομική κρίση
(«Μεγάλο Κραχ»). Η τότε κυβέρνηση Βενιζέλου προτιμούσε να ταράξει τον λαό στην
πείνα (και το εργατικό κίνημα στην τρομοκρατία, με το «Ιδιώνυμο»), παρά να
υποτιμήσει τη δραχμή. Αν και τελικά αναγκάστηκε να προχωρήσει στην υποτίμηση, τον
Απρίλιο του 1932.
Τότε το έλεγαν «η μάχη της δραχμής». Σήμερα ο ελληνικός
λαός υποβάλλεται και πάλι σε απάνθρωπες θυσίες, προκειμένου «να μη φύγουμε από το
ευρώ». Η ουσία είναι η ίδια.
Η μάχη της δραχμής
Ολόκληρη η
μπουρζουαζία, με όλες τις πολιτικές αποχρώσεις, βιομήχανοι και τραπεζίτες,
έμποροι και παπάδες, ορκίζονται δέκα φορές την ημέρα στο όνομα της δραχμής. Η
χειρότερη κατηγορία που μπορεί να αποδώσει κανείς στον αντίπαλό του είναι
«εχθρός της δραχμής».
Το ξέπεσμα της
δραχμής σημαίνει για την αστική τάξη κοινωνικές αναστατώσεις, απεργίες,
συγκρούσεις ταξικές, ξεχαρβάλωμα κοινωνικό, απειλή κατά της εξουσίας της. Μα
και η διατήρηση της δραχμής έχει συνέπεια την ανεργία, την ελάττωση των μισθών,
την πτώση των τιμών των προϊόντων. Μπρός βαθύ και πίσω ρέμα.
Όλη η απασχόληση
της μπουρζουαζίας στρέφεται στο να σώσει τα εισοδήματά της, την κοινωνική και
πολιτική της κυριαρχία. Τα εισοδήματά της πρέπει να μην πειραχτούν. Κάποιος
όμως πρέπει να πληρώσει. Κι αυτός ο κάποιος είναι οι εργάτες του χεριού και της
πένας, οι χωριάτες και ο μικροαστοί.
Το ψωμί θα
χειροτερέψει. Θα ’χει περισσότερο πίτουρο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δίνουν 6% από
το μισθό τους. Οι άλλοι υπάλληλοι και οι εργάτες ή μένουν άνεργοι ή τους κόβει
το μισθό. Τα έργα της οδοποιίας σταματούν ελλείψει χρημάτων. Οι τιμές του
λαδιού, του καπνού, της σταφίδας πέφτουν. Οι τιμές των τροφίμων θ’ αρχίσουν να
ανεβαίνουν.
Μονάχα η
μπουρζουαζία δεν πληρώνει τίποτα. Πληρώνουμε κάθε χρόνο 3.800 εκατομμύρια για
τόκους δανείων που έκανε το κράτος στο παρελθόν για τους πολέμους και για τους
εξοπλισμούς. Απ’ αυτά τα δισεκατομμύρια, τα 2.500 εκατομμύρια πηγαίνουν στις
τσέπες της ελληνικής μπουρζουαζίας. Να ποιοι είναι οι λόγοι που πληρώνονται οι
τόκοι σε χρυσές λίρες, να για ποιο λόγο προσπαθούν να μην ξοδέψουν τίποτα για
τους ανέργους. Η ελληνική μπουρζουαζία βυζαίνει σήμερα τον προϋπολογισμό του κράτους,
εισπράττοντας τα τοκομερίδια των δανείων που άλλοτε έδωσε στο κράτος με
τοκογλυφικούς όρους. Γι’ αυτό θα κάνουν το παν για να τα διατηρήσουν. Οι
άνεργοι να ψοφήσουν, οι κομμουνιστές να σκοτωθούν. Τα κουπόνια να σωθούν.
3.800 εκατομμύρια
για τόκους και 3.200 εκατομμύρια για εξοπλισμούς και χαφιέδες. Δηλαδή 7 δισεκατομμύρια
δραχμές πληρώνουν κάθε χρόνο οι εργάτες και χωριάτες της Ελλάδας για να ψοφάνε
οι ίδιοι στην πείνα. Οι εργάτες και οι φτωχοί χωριάτες πρέπει να αγωνισθούν για
την ακύρωση των χρεών, και τη διάθεση των εκατομμυρίων που ξοδεύονται για τους
εξοπλισμούς για τη συντήρηση και περίθαλψη των ανέργων.
Έτσι η μάχη της
δραχμής δεν είναι στη πραγματικότητα παρά μια επίθεση της μπουρζουαζίας κατά
των εκμεταλλευομένων και κατά των εργατών. που μένουν άνεργοι απ’ τις
αντιθέσεις και την αναρχία του αστικού συστήματος.
Οι αντικειμενικές
συνθήκες είναι δυσμενείς για την αστική τάξη της χώρας μας, αλλά και του κόσμου
ολόκληρου. Αλλά οι υποκειμενικές συνθήκες, της επανάστασης, δηλαδή η ύπαρξη
οργανωμένων εργατικών μαζών, επαγγελματικά και πολιτικά, είναι κι αυτές δυσμενείς.
Η σταλινική ψώρα έχει παραλύσει τα χέρια της επανάστασης. Τα καθήκοντά μας
είναι μεγάλα.
Παρασκευή 11
Δεκεμβρίου 1931
Επιμέλεια:
Αριστείδης Λάμπρου
