Από την 1η Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση έβγαλε σε αναστολή εργασίας (άρα χωρίς πληρωμή και ασφάλιση) πάνω από 6.500 εργαζόμενους στο δημόσιο σύστημα υγείας με πρόσχημα ότι δεν έχουν εμβολιαστεί. Ανάμεσα σε αυτούς τη μοναδική παθολόγο και άλλους εργαζόμενους στο Κέντρο Υγείας (ΚΥ) Κεραμεικού και δύο νοσηλεύτριες στην ΤΟΜΥ Κεραμεικού.
Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι έχει μείνει ένας μόνο οικογενειακός γιατρός στις δομές υγείας της περιοχής μας (ενώ πριν ενάμιση χρόνο ήταν 9), ενώ κρίσιμες υπηρεσίες που ασκούσαν μόνο οι νοσηλεύτριες της ΤΟΜΥ, όπως η μη φαρμακευτική διαχείριση του σακχαρώδους διαβήτη και άλλων χρόνιων νοσημάτων, τα προληπτικά προγράμματα στο γενικό πληθυσμό και στα σχολεία, οι αιμοληψίες κατ’ οίκον σε ανήμπορους να μετακινηθούν ασθενείς, και πολλές άλλες, πρακτικά καταργούνται.…Με αυτό τον τρόπο ολοκληρώνεται η απαξίωση της ΤΟΜΥ Κεραμεικού και γενικά της πρωτοβάθμιας υγείας στην περιοχή μας, διαδικασία που επιταχύνθηκε με την έναρξη της πανδημίας. …Πριν από μερικούς μήνες, έγινε απόπειρα να κλείσει η ΤΟΜΥ (και το ΚΥ Κεραμεικού) ως μονάδες πρωτοβάθμιας υγείας και να μετατραπούν αποκλειστικά σε εμβολιαστικά κέντρα. Και μόνο υπό την πίεση των αγώνων μας, έγινε δυνατό να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη. Καταστάσεις απαξίωσης που δεν συμβαίνουν μόνο στην περιοχή μας.
…Ας μην έχουμε αυταπάτες. Ξέρουμε ότι το εμβόλιο αποτελεί ένα όπλο ενάντια στην πανδημία. Έχει αποδειχτεί όμως κι ένα καλό εργαλείο για πολλές άλλες δουλειές. Όπως για τη διάλυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, για τη συγχώνευση κλινικών και για την επέκταση των εργολαβιών (συμπράξεις ιδιωτικού-δημόσιου τομέα, ΣΔΙΤ) στα νοσοκομεία, επιδιώκοντας να μας βάζουν να πληρώνουμε από την τσέπη μας για την περίθαλψη μας και να μας στέλνουν στα ιδιωτικά μαγαζιά της υγείας.
Ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Το να προτείνεται το εμβόλιο ως «η μοναδική λύση για την πανδημία» κόντρα στην πραγματικότητα που βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας είναι μια τεράστια απάτη. Ας μην επιτρέψουμε να χρησιμοποιήσουν για άλλη μια φορά την πανδημία για την καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών. Η λογική της υποχρεωτικότητας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να σταθούμε σήμερα αλληλέγγυοι στους υγειονομικούς που στοχοποιούνται, γιατί σύντομα θα έρθει και η δική μας η σειρά. Τελικά τα μέτρα προστασίας και οι αγώνες μας για τη θωράκιση της δημόσιας περίθαλψης είναι η μόνη μας ασπίδα απέναντι στην πανδημία.
