Η Ρωσία έχει συγκεντρώσει μεγάλες δυνάμεις κοντά στα ουκρανικά
σύνορα και δύσκολα θα κάνει πίσω αν δεν αποσπάσει συγκεκριμένα κέρδη.
Οι Αμερικανοί δεν είναι διατεθειμένοι για πόλεμο. Αυτός που είναι ο πιο
πιεσμένος, γιατί έχει να χάσει τα περισσότερα, είναι η υπό γερμανική
ηγεμονία Ευρώπη.
Οι διεθνείς ανταγωνισμοί και οι ανακατατάξεις ειδικά μετά το κενό που άφησε η διάλυση του Ανατολικού Μπλοκ συνεχίζονται, αυτή τη φορά με την απειλή πολέμου μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας.
Μετά το πραξικόπημα του 2014, που έφερε στην εξουσία ένα συνονθύλευμα διεφθαρμένων νεοφιλελεύθερων, νεοναζί και ακροδεξιών παραστρατιωτικών ομάδων, άρχισε ένα πογκρόμ κυρίως ενάντια σε αριστερά και προοδευτικά τμήματα του ουκρανικού λαού. Το πραξικόπημα ήταν ξεκάθαρα ξενοκίνητο, εξυπηρετώντας συμφέροντα του ΝΑΤΟ, που σε πολλά επίπεδα είχε παραβεί τις συμφωνίες του Βουκουρεστίου για μη επέκτασή του προς ανατολάς, πολύ περισσότερο δε προς πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπως η Ουκρανία.
Η Ουκρανία κατοικείται από Ουκρανούς, που ουσιαστικά δεν διαφέρουν από τους Ρώσους, και από Ρώσους. Εκεί δημιουργήθηκε το πρώτο ανατολικό σλαβικό έθνος και κράτος των Ρως, με πρωτεύουσα το Κίεβο. Ιστορικά η χώρα ήταν τμήμα της Ρωσίας. Είναι μια σημαντική χώρα, ως ο σιτοβολώνας της Ευρώπης καθώς και για την πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα. Σήμερα είναι ο συνδετικός κρίκος της γερμανικής οικονομίας με τη ρωσική ενέργεια. Η εξάρτησή της από τη Ρωσία είναι πλήρης. Το 75% του φυσικού αερίου και το 80% του πετρελαίου που καταναλώνει η Ουκρανία προέρχεται από τη Ρωσία. Επίσης η Ρωσία απορροφά το 23% των εξαγωγών της, ενώ αποτελεί τον σημαντικότερο επενδυτή στη χώρα, καθώς πολλά κεφάλαια καταγεγραμμένα ως ολλανδικά και γερμανικά είναι στην πραγματικότητα ρωσικής προέλευσης.
Οι δημοσκοπήσεις και στις δύο χώρες, αλλά και οι δηλώσεις Πούτιν πως δεν πρόκειται οι Ρώσοι να σκοτώσουν Ρώσους δείχνουν την απροθυμία για μεταξύ τους πόλεμο. Οι διαπραγματεύσεις δεν γίνονται μεταξύ Ουκρανίας-Ρωσίας, αλλά μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας, γεγονός που καταδεικνύει ότι η Ουκρανία είναι το πρόσχημα.
Ποιον συμφέρει μια σύγκρουση Ουκρανίας-Ρωσίας; Η Γερμανία, και κατά συνέπεια μεγάλο τμήμα της Ευρώπης, εξαρτάται από το ρωσικό αέριο που διέρχεται από την Ουκρανία. Ένας πόλεμος θα οδηγούσε την Ευρώπη να παγώσει. (Οι Γερμανοί βιομήχανοι δεν δέχονται να παρθούν μέτρα εναντίον της Ρωσίας). Οι Ευρωπαίοι είναι άοπλοι και οι Αμερικανοί δήλωσαν ότι δεν έχουν καμία διάθεση να μπουν σε περιπέτειες με τη Ρωσία.
Αυτός που θα ζημιωθεί με έναν τέτοιο πόλεμο θα είναι σίγουρα η Ουκρανία, η Ευρώπη, κυρίως όμως η Γερμανία, που θα υποστεί τις συνέπειες απώλειας φτηνής ενέργειας. (Ήδη η Ευρώπη αγοράζει ακριβό αμερικανικό φυσικό αέριο).
Από την άλλη, οι ΗΠΑ δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να συγκρουστούν πολεμικά με τη Ρωσία, ενώ αν την πιέσουν περισσότερο θα αναγκαστεί να συσφίξει τις σχέσεις της με την Κίνα. (Ήδη ανακοίνωσε συμφωνία τριπλασιασμού εξαγωγών φυσικού αερίου προς την Κίνα). Απόδειξη οι δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου πως δεν υπάρχει καμία διάθεση σύγκρουσης με τη Ρωσία γιατί αυτό θα σημάνει παγκόσμιο πόλεμο.
Αυτό που πέτυχαν έως τώρα οι Αμερικανοί είναι το φρενάρισμα του αγωγού Nord Stream 2, αυξάνοντας υπερβολικά τις πωλήσεις αμερικανικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Επίσης, με την απειλή πολέμου μετέφεραν τεράστιο αριθμό στρατιωτών αλλά και οπλικών συστημάτων στην καρδιά της Ευρώπης. Μάλλον δεν εμπιστεύονται πλέον Γερμανούς και Γάλλους για τον έλεγχο της Ευρώπης στον οικονομικό πόλεμο με την Κίνα και αναλαμβάνουν οι ίδιοι.
Οι δηλώσεις του εκπροσώπου του Κρεμλίνου Πεσκόφ απαξίωσαν εντελώς τους Γάλλους, λέγοντας ότι η Ρωσία συνομιλεί απευθείας με τους ισχυρούς, γιατί ό,τι απόφαση και να πάρει η Ευρώπη, θα πρέπει να συμφωνήσουν πρώτα οι ΗΠΑ.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες και τις διαθέσεις δεν αποκλείεται τα ρωσικά στρατεύματα, με την πλήρη υποστήριξη του λαού της ανατολικής Ουκρανίας, την πρακτική ανοχή των ΗΠΑ και με δεδομένη την ανικανότητα των Ευρωπαίων, να κάνουν περίπατο στα εδάφη της ανατολικής Ουκρανίας, ή να προκηρύξουν δημοψηφίσματα προσάρτησης ρωσόφωνων τμημάτων στη Ρωσική Ομοσπονδία, ή ακόμα να επιβάλουν τις αποφάσεις της συμφωνίας του Μινσκ για αυτόνομες περιοχές.
Το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα είναι η περαιτέρω απαξίωση και αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Χρήστος Χατζής
