Το νέο σύνταγμα που παρουσίασε η Συντακτική Συνέλευση της Χιλής για να αντικαταστήσει το σύνταγμα που είχε παραμείνει από την περίοδο της δικτατορίας του Πινοτσέτ απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα της 4ης Σεπτεμβρίου. Και μάλιστα με μεγάλη διαφορά. Το προτεινόμενο σύνταγμα δεν είχε κάποια σχέση με τον σοσιαλισμό, ωστόσο κατοχύρωνε ορισμένα βασικά λαϊκά, εργασιακά, δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Η απόρριψή του χαιρετίστηκε ως νίκη από τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις της χώρας, που θέλουν να παραμείνει άθικτο το φιλο-επιχειρηματικό και αυταρχικό μοντέλο της χώρας.
Ο πρόσφατα εκλεγμένος πρόεδρος, ο Μπόριτς, που κατέβηκε ως αριστερός, δεν έχει κάνει ακόμα τίποτα για να δικαιώσει τα αιτήματα της εξέγερσης του 2019 και δεν πήρε ουσιαστικά μέτρα κατά της ακρίβειας. Αυτό αποσυσπείρωσε τις λαϊκές δυνάμεις που είχαν κινητοποιηθεί το 2019.
Η Συντακτική Συνέλευση είναι ένα ιστορικό αίτημα του κομμουνιστικού κινήματος. Μπορεί όμως να δώσει καρπούς στο πλαίσιο μιας επαναστατικής κατάστασης, όπου ο εξεγερμένος λαός έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, και όχι ως συμπλήρωμα του αστικού κοινοβουλευτισμού. Φυσικά, οι χιλιανές αγωνιστικές δυνάμεις έκαναν πολύ καλά που έδωσαν τη μάχη της Συντακτικής Συνέλευσης, μια μάχη που δεν πρέπει να εγκαταλείψουν. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνούν ότι το 1973 πλήρωσαν πολύ ακριβά τις αυταπάτες της ηγεσίας τους για έναν ειρηνικό-κοινοβουλευτικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό.
Π.Δ.
