Μισθός-pass ή η χαμένη δυναμική των ΣΣΕ

Αγώνες όπως αυτός στην Cosco άνοιξαν δρόμους, αλλα
στη μεγάλη πλειονότητα τους οι συνδικαλιστικές ηγεσίες
είναι τραγικά πίσω όσον αφορά τη διεκδίκηση ΣΣΕ

Με την υπόσχεση για αύξηση του κατώτατου μισθού από… 1ης Μαΐου του 2023 (η σύμπτωση με την προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών δεν είναι καθόλου τυχαία), ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεμπέρδεψε με τα εργασιακά στις καθιερωμένες εξαγγελίες του στη ΔΕΘ. Ένα δυο ακόμα μέτρα, όπως η σύνδεση της κατάργησης του τέλους επιτηδεύματος με την (τρίμηνη) αύξηση των θέσεων εργασίας, ή η απαλλαγή των εργοδοτών από μέρος των εισφορών σε σύνδεση με τη μετατροπή των εργαζόμενων μερικής απασχόλησης σε πλήρους, μέτρα που ο πρωθυπουργός παρουσίασε ως δήθεν μέτρα αύξησης της απασχόλησης, έχουν ως αποδέκτες αποκλειστικά τις επιχειρήσεις.

Καμιά αναφορά στην αποκατάσταση του εργατικού δικαίου και τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού μέσα από συλλογικές διαπραγματεύσεις, όπως καλλιεργούσαν εδώ και μήνες τα φιλοκυβερνητικά παπαγαλάκια. Οι εργαζόμενοι βιώνουν μια πρωτοφανή αύξηση τιμών, χωρίς να έχουν δει στη μεγάλη πλειοψηφία τους (το 80%, με στοιχεία της ΓΣΕΕ) ούτε ευρώ αύξηση στον μισθό τους από την αρχή του έτους. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση συνεχίζει την επιδοματική πολιτική, εξαγγέλλοντας καινούργια -pass.

Η δεκαετής διάλυση του εργατικού δικαίου, την οποία επέφεραν τα μνημόνια, ενοχοποιώντας (και) τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ) για την υπερχρέωση της χώρας, συνεχίζεται. Οι εθνικές κλαδικές συλλογικές συμβάσεις που έχουν υπογραφεί είναι 3-4, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε η ίδια η ΓΣΕΕ, η οποία –λειτουργώντας ως γραφείο καταγραφής στοιχείων και όχι ως συνδικάτο– ανακοίνωσε ότι το 20% του κατώτατου μισθού έχει… εξαερωθεί. Μια τάση πανευρωπαϊκή, αφού και η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων υπολογίζει σε 4,8% τη μείωση των μισθών μέσα στο 2022 στις χώρες της Ε.Ε.

Είναι θετικό ότι οι εργαζόμενοι δείχνουν να συνειδητοποιούν ως αποτελεσματικό μέσο για την προστασία του βιοτικού τους επιπέδου την αύξηση των μισθών. Σε πρόσφατη έρευνα, σε ποσοστό 63% απαντούν ακριβώς αυτό. Η ανάγκη για επανασύσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων γίνεται αποδεκτή ακόμη και από μερίδες του κεφαλαίου. Ακόμα και σε οδηγία που ετοιμάζει η Ε.Ε. καλούνται τα κράτη-μέλη να προωθήσουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. 

Το ερώτημα είναι αν τα συνδικάτα μπορούν να σηκώσουν αυτό το βάρος. Υπάρχουν αισιόδοξα μηνύματα από αγώνες για υπογραφή ΣΣΕ (Cosco, e-food), χρειάζεται όμως να γίνουν ακόμα πολλά για να ανατραπούν οι σημερινοί συσχετισμοί και να καλυφθούν με συμβάσεις περισσότεροι εργασιακοί χώροι.

 

Γιώργος Καστρίτης