Σιδηρόδρομος: Συρρίκνωση και υποβάθμιση

 

Παρά τις υποσχέσεις για «εκσυγχρονισμό», ο
-ιδιωτικοποιημένος πλέον- ΟΣΕ παραμένει
συρρικνωμένος και με μεγάλα προβλήματα

Το 2017 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, το τμήμα του σιδηρόδρομου που εκτελεί τα δρομολόγια, στην ιταλική «Ferrovie dello Stato Ιtaliane», την κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων της Ιταλίας δηλαδή, με αντίτιμο 45 εκατ. ευρώ. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ σήμερα λέγεται «ΗΕLLENIC TRAIN SA» και λειτουργεί με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Έχει απορροφήσει και το τμήμα του ΟΣΕ με τα σιδηροδρομικά έργα, το εργοστάσιο του ΟΣΕ και τα μηχανοστάσια συντήρησης και επισκευής (ΕΕΣΣΤΥ). Διαθέτει 637 άτομα προσωπικό και χρησιμοποιεί 1.160 μηχανές έλξης, βαγόνια και φορτάμαξες. Έχει πάρει και τον προαστιακό σιδηρόδρομο της Αττικής, που φτάνει μέχρι το Κιάτο Κορινθίας. Στο ελληνικό δημόσιο έχουν μείνει οι διοικητικές υπηρεσίες του ΟΣΕ, η ΕΡΓΟΣΕ (τμήμα μελετών, δημοπρατήσεων κ.λπ.) και η ΓΑΙΑΟΣΕ (κτίρια, πρώην σταθμοί, οικόπεδα, η ακίνητη περιουσία δηλαδή).

Πέντε χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση, τα δρομολόγια των τρένων έχουν μειωθεί και ο εκσυγχρονισμός του δικτύου έχει μείνει στα χαρτιά. Το μόνο σύγχρονο δρομολόγιο είναι το «Λευκό Βέλος», στην κεντρική γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, με πανάκριβο εισιτήριο (55-65 ευρώ). Η Πελοπόννησος εξακολουθεί να στερείται τρένου, και το τρίτο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, η Πάτρα, δεν έχει σιδηροδρομική γραμμή.Όπως λένε οι εργαζόμενοι, υπάρχει έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού (κλειδούχοι-μηχανικοί), με συνεχόμενη εργασία 9 ημερών, ανεπαρκή συντήρηση δικτύου και μηχανημάτων, έλλειψη ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας, μη παροχή μέσων ατομικής προστασίας κ.λπ.

Η ιταλική εταιρεία, παρ’ όλα αυτά, επιδοτείται κάθε χρόνο με 50 εκατ. ευρώ για τα «άγονα» δρομολόγια, ενώ έχει πάρει 750 εκατ. ευρώ για επενδύσεις, απ’ τα οποία έχει επενδύσει τα 340.

Η κατάσταση αυτή του σιδηρόδρομου είναι αναμενόμενο αποτέλεσμα της πολιτικής της μεγαλοαστικής τάξης. Η ιδιωτικοποίηση με πώληση σε κρατική εταιρεία αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Δείχνει όμως τη «θρησκευτική» προσκόλληση της αστικής τάξης στο «νεοφιλελεύθερο» μοντέλο παρασιτισμού και διάλυσης για οτιδήποτε έχει σχέση με παραγωγή και πραγματική ανάπτυξη. Και το οποίο «μοντέλο» καταστρέφει τη χώρα και τον λαό. 

Η χώρα και ο λαός έχουν ανάγκη όμως από έναν σύγχρονο και ασφαλή σιδηρόδρομο, με προσιτό εισιτήριο, με σύνδεση με την παραγωγή, ένα μεταφορικό μέσο ανάπτυξης. Για να υπάρξει όμως μια τέτοια προοπτική χρειάζεται η ανατροπή της εγκληματικής κυρίαρχης πολιτικής. Και αυτή μπορεί να συμβεί μόνο με την οργανωμένη πάλη του εργαζόμενου λαού.

 

Σ. Κρόκος