Η επιτυχία της Γενικής Απεργίας έδειξε ότι το οργανωμένο κομμάτι της τάξης μας μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις
Ένας δρόμος άνοιξε στις 9 Νοεμβρίου. Από δω και πέρα χρειάζονται και
άμεσες πρωτοβουλίες, από τα πιο πρωτοπόρα και οργανωμένα κομμάτια,
αλλά και μεθοδική δουλειά για να ξαναποκτήσει η τάξη μας εμπιστοσύνη
στις συλλογικές διαδικασίες και τους αγώνες.
Η Γενική Απεργία της 9ης Νοεμβρίου και οι μαζικές διαδηλώσεις που έγιναν σε πολλές πόλεις της χώρας μας έδειξαν ότι η εργατική μας τάξη είναι εδώ! Ήταν μια πρώτη μαζική και ενωμένη απάντηση των εργαζόμενων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στη βάρβαρη αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που εκτινάσσει την ακρίβεια, χτυπάει τους μισθούς και τις συντάξεις, ξεθεμελιώνει εργατικές κατακτήσεις, χτυπάει βασικά δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, ιδιωτικοποιεί δημόσιους οργανισμούς, την υγεία και την παιδεία.
Οι μαζικές συγκεντρώσεις –το κέντρο της Αθήνας πλημμύρισε από κόσμο– και η μεγάλη συμμετοχή πολλών κλάδων στην απεργία όχι μόνο αντικατοπτρίζουν τη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά δίνουν το έναυσμα για άμεση και δυναμική συνέχιση του αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και της αδίστακτης νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης που την υλοποιεί.Αποδείχτηκε επίσης ότι όπου υπάρχει συστηματική οργάνωση και δουλειά από υγιείς συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη της βάσης οι εργαζόμενοι συμμετείχαν δυναμικά.
Ένα όμως από τα μεγαλύτερα προβλήματα που παραμένουν σήμερα είναι ότι τα νεαρότερα και πιο επισφαλή τμήματα της τάξης μας δεν έχουν εμπειρία συνδικαλιστικής οργάνωσης και πάλης. Αυτό μπορεί και πρέπει να αλλάξει, με συστηματική δουλειά, που θα πρέπει να αναλάβουν τα όποια πρωτοπόρα στοιχεία υπάρχουν σε κάθε κλάδο. Οι ντελιβεράδες, για παράδειγμα, απέδειξαν πώς ακόμη και ένα πολυδιασπασμένο –λόγω της φύσης της εργασίας– τμήμα της εργατικής τάξης όχι μόνο μπορεί να οργανωθεί αλλά να πετύχει και νίκες. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να γίνει όπου υπάρχουν σωματεία-σφραγίδες ή σωματεία με ξεπουλημένες-φιλοεργοδοτικές ηγεσίες. Και εκεί τα πιο πρωτοπόρα στοιχεία θα πρέπει με συστηματική και επίμονη δουλειά να ζωντανέψουν τα σωματεία και να τα πάρουν στα χέρια τους.
Ο αγώνας για συνδικάτα δυνατά, πραγματικούς υπερασπιστές των συμφερόντων των εργαζομένων, δεν έχει χάσει καθόλου την αξία του. Είναι ένας αγώνας δύσκολος, αλλά αναγκαίος. Γιατί τα σωματεία, με τις ζωντανές τους διαδικασίες, τις δράσεις και τους αγώνες, τη συλλογικότητα και την ενότητα των εργαζόμενων μελών τους, είναι αυτά που μπορούν να δώσουν την απάντηση στη βάρβαρη επέλαση στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα και την ελπίδα στη σημερινή εποχή της γενικότερης πολιτικής, κοινωνικής και ηθική κρίσης.
Αυτό ακριβώς είναι που φοβάται και πολεμάει λυσσαλέα η κυβέρνηση. Γι’ αυτό και με τον νόμο Χατζηδάκη επιδιώκει να επέμβει στη λειτουργία των σωματείων, να τα ελέγξει, να αποδυναμώσει τις ζωντανές διαδικασίες τους επιβάλλοντας εξ αποστάσεως ψηφοφορίες και συνελεύσεις, ενώ παράλληλα ποινικοποιεί τις απεργίες, καταργεί το δικαίωμα της περιφρούρησης της απεργίας, καταστέλλει τις διαδηλώσεις κ.λπ.
Η αναγκαιότητα της οργάνωσης ζωντανών σωματείων μπορεί για πολλούς σήμερα να φαίνεται κάτι δύσκολο. Μπροστά όμως στην ολοένα και πιο δύσκολη καθημερινή μας επιβίωση, τους υπέρογκους λογαριασμούς ενέργειας, την εκτίναξη της ακρίβειας, τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, την ανασφάλεια και την ανεργία, μπροστά στον δύσκολο χειμώνα που έρχεται, όπου τα σπίτια και τα παιδιά μας θα κρυώσουν, δεν υπάρχει άλλος δρόμος! Γι’ αυτό και πρέπει να δουλέψουμε άμεσα, ενωτικά, μεθοδικά και τολμηρά, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη όλων των συναδέλφων μας, για την οργάνωση συνολικά της τάξης μας και των επερχόμενων αγώνων της.
Το πρώτο βήμα της αντίστασής μας έγινε με τη Γενική Απεργία. Ο αγώνας αυτός πρέπει τώρα να συνεχιστεί. Συνδικάτα, αλλά και άλλες μορφές οργάνωσης (π.χ. εργατικές επιτροπές σε χώρους εργασίας ή κατά τόπους), θα πρέπει να οργανώσουν μαζικές δράσεις, διαδηλώσεις κατά της ακρίβειας, παραστάσεις διαμαρτυρίας στους παρόχους ρεύματος, αλλά και απεργιακούς αγώνες που να έχουν δουλευτεί κατάλληλα ώστε να έχουν πιθανότητες επιτυχίας.
Μ. Σάκος
