Η κυβέρνηση όχι μόνο μας ληστεύει μέσω της ακρίβειας για να πλουτίζουν οι ολιγάρχες, όχι μόνο έχει ιδιωτικοποιήσει το ίδιο το κράτος, αλλά λειτουργεί και ως μια ιδιότυπη μαφία, όπως αποκαλύπτουν τα σκάνδαλα των υποκλοπών, των «κόκκινων» δανείων και άλλα.
1. Ενώ ο ελληνικός λαός προσπαθεί αγωνιωδώς να υπερασπιστεί την επιβίωσή του από την πρωτοφανή ακρίβεια και τον άμεσο κίνδυνο μιας νέας φτωχοποίησης, το καθεστώς του Μητσοτάκη από τη μια συνεχίζει τις αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές επιδρομές του και από την άλλη βυθίζεται σταδιακά στην μπόχα των σκανδάλων που το ίδιο παράγει. Όλο και περισσότερο παγιώνεται στα πλατιά στρώματα του λαού η άποψη ότι αυτοί που μας κυβερνούν δεν είναι απλώς αδίστακτοι υπηρέτες των μεγαλοαστικών συμφερόντων αλλά είναι και μια ιδιότυπη μαφία.
Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί ένα καθεστώς του οποίου στελέχη χρηματοδοτούνται από τραπεζίτες για να αγοράζουν «κόκκινα δάνεια» από τους ίδιους τραπεζίτες για να εκβιάζουν χρεωμένους δανειολήπτες με την κατάσχεση των σπιτιών τους; Αναφερόμαστε, φυσικά, στην περίπτωση του βουλευτή της ΝΔ Πάτση, που η δραστηριότητά του ήταν γνωστή σε όλη την κυβέρνηση, που είχε κάλυψη από συγκεκριμένους υπουργούς και που ο γιος του ήταν επίσης στέλεχος της ΝΔ… υπεύθυνο για τα «κόκκινα δάνεια»! Πώς αλλιώς εκτός από μαφία μπορεί να χαρακτηριστεί μια κυβέρνηση που παρακολουθεί συστηματικά (ακόμα και με παράνομο λογισμικό) τους πολιτικούς της αντιπάλους, καθώς και «απείθαρχους» δημοσιογράφους, αλλά και την εσωκομματική της αντιπολίτευση; Και που αρνείται συστηματικά την οποιαδήποτε διερεύνηση της υπόθεσης, με την επίκληση του «απορρήτου»; Αφήνουμε στην άκρη μια σειρά από άλλα σκάνδαλα, τα οποία θάφτηκαν με τη βοήθεια των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, χωρίς να σημαίνει βέβαια και ότι έχουν κλείσει, όπως η κάλυψη στον Λιγνάδη, η «λίστα Πέτσα», οι απευθείας αναθέσεις, το σκάνδαλο της τηλεκπαίδευσης με τη Cisco και την Κεραμέως, και τόσα άλλα…
Μπορεί τα μεγαλοαστικά ΜΜΕ να βοήθησαν μέχρι τώρα την κυβέρνηση να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος όλων των παραπάνω· μπορεί η αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή να είναι ψόφια και να μην έχει καταφέρει να «στριμώξει» τον Μητσοτάκη· μπορεί, τέλος τέλος, ο κόσμος να είναι περισσότερο απορροφημένος από την καθημερινή επιβίωση· όμως, όπως λέει ο λαός μας, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα… Η ηθική σήψη του καθεστώτος αυξάνει σταθερά την απέχθεια των εργαζόμενων για αυτό και θα καταγραφεί σίγουρα στις πολιτικές μετατοπίσεις που εξελίσσονται μέσα στον λαό.
Αυτό που ποιοτικά έχει αλλάξει την τελευταία περίοδο είναι ότι η εν γένει «πολιτεία» της κυβέρνησης αυτής έχει αρχίσει να ενοχλεί και αστικές δυνάμεις, ντόπιες και ξένες, που μέχρι τώρα την είχαν στηρίξει. Μεγαλοκαπιταλιστές τα «σπάνε» με την κυβέρνηση, άλλοι φανερά και άλλοι στο παρασκήνιο. Οργιάζουν οι φήμες για εσωκομματικούς αντιπάλους που προετοιμάζουν διάδοχες καταστάσεις. Δεν μπορούμε να υπεισέλθουμε στην ουσία ενδο-αστικών μαχαιρωμάτων, αλλά έχουμε την εκτίμηση ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει πια τη στήριξη σύσσωμης της αστικής τάξης, όπως μέχρι πρόσφατα. Το να λειτουργείς σαν μαφία αυξάνει το ρίσκο να συνασπιστούν εναντίον σου άλλα συμφέροντα που αισθάνονται «ριγμένα».
Αυτό που έχει σημασία είναι να απαλλαγούμε μια ώρα αρχύτερα από την πιο αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική κυβέρνηση των τελευταίων (πολλών) δεκαετιών. Αν σε αυτό βοηθήσουν και ενδο-αστικές αντιπαραθέσεις, είναι καλοδεχούμενο, αλλά εμάς μας ενδιαφέρουν τα συμφέροντα, η συνείδηση, οι αντιστάσεις και οι προοπτικές της εργατικής μας τάξης και του εργαζόμενου λαού. Η επιτυχία της Γενικής Απεργίας της 9ης Νοεμβρίου είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα ότι η λαϊκή οργή απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση αυξάνεται, ότι η εργατική τάξη όχι μόνο δεν έχει πετάξει «λευκή πετσέτα», αλλά μπορεί να βάλει και τη δική της σφραγίδα στις από δω και πέρα εξελίξεις. Και σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δουλέψουμε μεθοδικά.
2. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο αυτού του καθεστώτος είναι βέβαια η εξελισσόμενη καταλήστευση των λαϊκών στρωμάτων, με όπλο την ακρίβεια, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Τα ψέματα σώθηκαν. Τα απανωτά κύματα ανατιμήσεων δεν μπορούν να αποδοθούν πλέον στον… Πούτιν, όταν: α) η Ελλάδα συνεχίζει να έχει την ακριβότερη κιλοβατώρα στην Ευρώπη (στοιχεία 3 Νοεμβρίου), β) τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων έχουν αυξηθεί στο πρώτο εξάμηνο του 2022 έως και 450% (!), γ) οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες είχαν την ίδια περίοδο υπερδιπλασιασμό κερδών, και δ) η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι από τις λίγες στην Ευρώπη που αρνείται ακόμη και να συζητήσει μείωση ειδικών και έμμεσων φόρων.
Η πολιτική των επιδομάτων (που και αυτά τείνουν να περιοριστούν) όχι μόνο δεν απαντάει στη δυσθεώρητη ακρίβεια, αλλά κλείνει το μάτι στα μονοπώλια ότι μπορούν να διατηρήσουν τις απλησίαστες τιμές τους. Όσο για το περίφημο «καλάθι του νοικοκυριού», είναι κοροϊδία για τον καταναλωτή, καθώς οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ προς το παρόν βάζουν σε αυτό κυρίως προϊόντα που ήταν ήδη σε προσφορά, καθώς και μεγάλο ποσοστό προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας. Ή απλά τραβάνε πρώτα μια μεγάλη αύξηση σε ένα προϊόν και μετά ρίχνουν λίγο την τιμή και το εμφανίζουν στο «καλάθι» ως προϊόν με έκπτωση. Καθώς τα περιθώρια κέρδους έχουν εκτοξευτεί, σημειώνεται αυτή τη στιγμή μια πρωτοφανής μεταφορά πλούτου από τις τσέπες των χειμαζόμενων και φτωχοποιημένων Ελλήνων στα θησαυροφυλάκια των ολιγαρχών.
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Με κουπόνια και επιδόματα δεν βγαίνει αυτός ο χειμώνας.Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι βιοπαλαιστές πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να κινητοποιηθούμε ενάντια στη δολοφονική ακρίβεια με όλα τα μέσα: απεργίες, συγκεντρώσεις, επιτροπές ελέγχου των τιμών στις γειτονιές, συγκεντρώσεις έξω από τις ενεργειακές εταιρείες, ακόμα και στοχευμένα μποϊκοτάζ όπου αυτό είναι δυνατόν. Οι λύσεις είναι πολύ συγκεκριμένες: Διατίμηση σε όλα τα βασικά είδη. Επαναφορά όλου του παλιού νομικού πλαισίου περί αισχροκέρδειας. Αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα. Κλαδικές συμβάσεις εργασίας. Δραστική μείωση έμμεσων και ειδικών φόρων. Όλο το ενεργειακό σύστημα να ξαναγίνει κρατικό, να φύγει από κάθε είδους χρηματιστήρια και να δουλέψουν όλες οι πηγές ενέργειας που διαθέτει η χώρα. Ακόμα και στην υλοποίηση ορισμένων από αυτά τα αιτήματα να μπορέσουμε να πλησιάσουμε μέσα από τους αγώνες μας, με κύριο βέβαια το αίτημα της διατίμησης, θα έχει διαμορφωθεί μια άλλη κατάσταση, πολύ ευνοϊκότερη για την επιβίωσή μας.
3. Οι καθεστωτικές επιθέσεις εις βάρος των δικαιωμάτων μας απλώνονται, βέβαια, και σε πολλά άλλα ζητήματα. Προχωράνε την ιδιωτικοποίηση-διάλυση του ΕΣΥ με πολλούς τρόπους, κυρίως όμως με το επαίσχυντο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας που προβλέπει, μεταξύ άλλων, εργασία ιδιωτών γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία και γιατρών του ΕΣΥ στον ιδιωτικό τομέα. Κρατάνε για 15ο μήνα σε αναστολή και χωρίς ούτε ένα ευρώ εισόδημα χιλιάδες υγειονομικούς, επειδή έκαναν την επιλογή να μην εμβολιαστούν, με ένα εμβόλιο που και οι πέτρες γνωρίζουν πλέον ότι δεν μπορούσε να εμποδίσει τη διάδοση του κορωνοϊού. Και το κάνουν, φυσικά, για λόγους ρεβανσισμού, για να προωθηθεί η λογική της απόλυτης υποταγής των εργαζομένων στις κρατικές εντολές. Παράλληλα, είμαστε η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα όπου διατηρούνται απαράδεκτες υγειονομικές διακρίσεις στην εργασία, όπως τα υποχρεωτικά ράπιντ τεστ.
Η Κεραμέως συνεχίζει το καταστροφικό της έργο στη δημόσια παιδεία, στοχοποιώντας τους εκπαιδευτικούς, επεκτείνοντας τη λογική των καλών και κακών σχολείων, βάζοντας από χίλιες μεριές μέσα στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση τα ιδιωτικά συμφέροντα και την «αγορά».
Συνεχίζονται οι επιθέσεις στα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Ουσιαστικά απαγορεύουν τις απεργίες στο δημόσιο με τα τεχνάσματα της «ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας» και της υποχρεωτικής διαβούλευσης. Και στη Γενική Απεργία της 9ης Νοεμβρίου προσπάθησαν να εμποδίσουν τη συμμετοχή των εργαζομένων στις συγκοινωνίες, βγάζοντας παράνομες τις στάσεις εργασίας τους. Στη Μαλαματίνα στη Θεσσαλονίκη τα ΜΑΤ αναλαμβάνουν σε μόνιμη βάση να υποστηρίξουν τον απεργοσπαστικό μηχανισμό της εργοδοσίας.
Όμως, η Γενική Απεργία της 9ης Νοεμβρίου έδωσε ήδη μια πρώτη δυναμική απάντηση σε όλα αυτά. Η μαζικότητα, η συμμετοχή πολλών σωματείων, πρωτοβουλιών και συλλογικοτήτων που δεν συναντά κανείς εύκολα σε γενικές απεργίας «ρουτίνας» και η αυξημένη συμμετοχή νέων ηλικιών έδειξε ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να αντισταθούν! Ότι η λαϊκή αγανάκτηση και οργή αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Ότι ο φόβος μπορεί να περάσει στο στρατόπεδο της κυβέρνησης και της ολιγαρχίας που αυτή η κυβέρνηση υπηρετεί.
Πιάνοντας το νήμα αυτής της επιτυχημένης Γενικής Απεργίας, να δυναμώσουμε την πάλη με αποφασιστικότητα, τόλμη, ενότητα, οργάνωση, με φρεσκάδα και πρωτοτυπία στις μορφές πάλης αλλά και στα συνθήματα και αιτήματα. Ώστε να απομονώσουμε αυτή την άθλια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση των δημίων του λαού, των εχθρών της δημοκρατίας, και να επισπεύσουμε την πτώση της!
10.11.2022
Η Συντακτική Επιτροπή
