Εκλογές και απλή αναλογική

Η έμφαση που δόθηκε στη δυσφήμηση της απλής 
αναλογικής είναι προετοιμασία νέων αντιδημοκρατικών
μεθοδεύσεων

Μια από τις αρνητικές παρενέργειες των φετινών εκλογών ήταν και η απαξίωση της απλής αναλογικής. Δηλαδή, του μόνου εκλογικού συστήματος που εξασφαλίζει την ισότητα της ψήφου και δεν είναι καλπονοθευτικό, όπως τα διάφορα άλλα εκλογικά συστήματα (ενισχυμένη αναλογική, μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα κ.λπ.) που εφαρμόζονται κατά κανόνα στη χώρα μας. Βέβαια, το εκλογικό σύστημα με το οποίο έγιναν οι εκλογές του Μαΐου, το οποίο είχε ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση, δεν ήταν ουσιαστικά απλή αναλογική. Απλή αναλογική με πλαφόν δεν μπορεί να υπάρχει.

Και η απόδειξη είναι ότι τελικά το 16% των ψήφων (1 στις 6!) δεν αντιπροσωπεύθηκε στο κοινοβούλιο, αφού πήγε σε κόμματα που δεν πέρασαν το πλαφόν του 3%. Ακόμα κι έτσι, όμως, η εφαρμογή αυτής της κουτσουρεμένης έστω απλής αναλογικής για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ήταν μια ευκαιρία για τα κόμματα της αριστεράς να αναδείξουν τη σημασία της στον λαό. Κάτι που δυστυχώς δεν έγινε…

Το τραγικό είναι ότι την απλή αναλογική την «έκαψε» πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, αυτός που την εισήγαγε! Η τοποθέτηση του Τσίπρα «δεν θα σχηματίσω κυβέρνηση ηττημένων» έρχεται, αφ’ ενός, σε αντίφαση με την ουσία της απλής αναλογικής αλλά και με την έμπρακτη πείρα της εφαρμογής της στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Αφ’ ετέρου, έδωσε την ευκαιρία στον Μητσοτάκη να παρουσιάσει την απλή αναλογική ως μια κατάσταση «πολιτικής ανωμαλίας» και να εκβιάσει τα υπόλοιπα κόμματα με το αντιδημοκρατικό επιχείρημα της «κυβερνησιμότητας». Πουθενά το Σύνταγμά μας, αλλά ούτε η κοινή λογική, δεν λέει ότι η «κυβερνησιμότητα» είναι πάνω από τη θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας, την ισότητα της ψήφου. Και σε τελευταία ανάλυση, πώς είναι δυνατόν η ΝΔ του Μητσοτάκη να παρουσιάζεται ως ένα «φιλελεύθερο» κόμμα, όταν ταυτίζει τη «σταθερότητα» με την απόλυτη ασυδοσία του πρώτου κόμματος, που σε πραγματικές ψήφους (αν συνυπολογιστεί η αποχή) δεν έχει πάρει εντολή ούτε από το 25% του ελληνικού λαού;

Μετά τις εκλογές του Μαΐου όλος ο καθεστωτικός συρφετός πανηγύριζε ότι η απλή αναλογική «κάηκε» για πάντα. Αυτό, όμως, δεν είναι καθόλου σίγουρο. Το αστικό σύστημα θα κινηθεί γενικά προς πιο αυταρχικές, αντιδημοκρατικές, ολοκληρωτικές καταστάσεις, αλλά αυτό θα δημιουργήσει και αντίρροπες τάσεις (ακόμα και σε ορισμένες αστικές δυνάμεις). Πρέπει υπομονετικά να διαφωτιστεί ο εργαζόμενος λαός πάνω στην ανάγκη υπεράσπισης των στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων, και ένα από αυτά είναι και η ισότητα της ψήφου.

 

Πάρις Δάγλας