Τσουνάμι απολύσεων από διεθνή μονοπώλια

 

Δύσκολα θα παραμείνει ανεπηρέαστη η Ελλάδα από
την παγκόσμια τάση των απολύσεων, ειδικά αν 
εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια ύφεσης

Οι απολύσεις από επιχειρήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, εν μέσω ανησυχιών ότι η οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα ύφεσης, παρότι τα μακροοικονομικά στοιχεία δείχνουν ότι εξακολουθούν να υπάρχουν «αντοχές».

Οι επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία και οι επιθετικές αυξήσεις των επιτοκίων για την τιθάσευση του πληθωρισμού έχουν ανεβάσει το κόστος δανεισμού, αυξάνοντας τα βάρη για τις επιχειρήσεις, οι οποίες αμέσως κατέφυγαν στην εύκολη λύση των απολύσεων.

 Αρχής γενομένης από τον κλάδο της τεχνολογίας το 2022, οι απολύσεις έλαβαν γενικευμένο χαρακτήρα, που αφορά ολόκληρη την οικονομία. Από την 1η Οκτωβρίου του 2022 έως τα τέλη του φετινού Απριλίου, μεγάλες επιχειρήσεις ανά τον κόσμο έχουν περικόψει περισσότερες από 600.000 θέσεις εργασίας, σύμφωνα με στοιχεία του Bloomberg. Ο κλάδος της τεχνολογίας εκπροσώπησε το ένα τρίτο των παγκόσμιων απολύσεων, με τις Google, Amazon, Meta και Microsoft να περικόπτουν 172.000 θέσεις εργασίας το παραπάνω διάστημα. Αμέσως μετά τις τεχνολογικές ακολουθεί ο κλάδος των καταναλωτικών αγαθών, με περικοπές 110.000 θέσεων εργασίας, και στην τρίτη θέση βρίσκεται ο κλάδος χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, με απολύσεις περίπου 80.000 εργαζομένων. Παρότι οι τεχνολογικές εταιρείες ανακοίνωσαν μαζικές απολύσεις και πέρυσι, το 2023 αποδεικνύεται πολύ χειρότερο, καθώς τεχνολογικοί κολοσσοί όπως οι τέσσερις προαναφερόμενες εταιρείες και οι IBM, SAP και Saleforce ανακοίνωσαν σαρωτικές περικοπές θέσεων εργασίας. O τεχνολογικός κλάδος έκανε πολλές προσλήψεις στη διάρκεια της πανδημίας προκειμένου να υποστηρίξει τις αυξημένες ανάγκες της τηλεργασίας και του ηλεκτρονικού εμπορίου και τώρα που έχει συρρικνωθεί η ζήτηση προβαίνει σε απολύσεις – και ας έχει συσσωρεύσει τεράστια κέρδη.

Το εάν πρόκειται για ένα προσωρινό φαινόμενο ή όχι μένει να απαντηθεί. Θα εξαρτηθεί από τις τάσεις στην παραγωγικότητα (οι οποίες δείχνουν απογοητευτικές), από τη νομισματική πολιτική στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, εάν δηλαδή οι κεντρικές τράπεζες σκοπεύουν να ανεβάσουν κι άλλο τα επιτόκια λόγω πληθωρισμού, την πορεία του κόστους ενέργειας, την πορεία του πολέμου στην Ουκρανία κ.ά. Το σίγουρο είναι ότι για άλλη μια φορά αποδεικνύεται και το αδιέξοδο του συστήματος, που βιώνει διαρκώς υφέσεις και κρίσεις, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προσφέρει καμία «κανονικότητα» και να οδηγεί κάθε τρεις και λίγο τους εργαζόμενους στην ανασφάλεια και τη φτώχεια.

 

Γιάννης Τριανταφύλλου