Ο Πιερρακάκης, υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σε πρόσφατη επίσκεψή του σε σχολεία της Θεσσαλονίκης, δήλωσε ότι μέχρι τον Σεπτέμβρη θα υλοποιηθεί το σχέδιο για το «άνοιγμα του σχολείου στη τοπική κοινότητα». Οι σχολικές αυλές θα μετατραπούν σε πάρκα γειτονιάς, τα γυμναστήρια των σχολειών σε γυμναστήρια γειτονιάς κ.ο.κ. Αυτό σε πρώτο χρόνο, γιατί ο απώτερος στόχος είναι χώροι των σχολείων να εκχωρηθούν σε ιδιώτες, π.χ. στη λογική των «χορηγιών», για να προχωρήσει η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης.
Ας δούμε πρακτικά τι σημαίνουν οι δηλώσεις Πιερρακάκη από μια χαρακτηριστική περίπτωση. Στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Νέου Ηρακλείου, η αίθουσα εκδηλώσεων, που ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν κλειστό γυμναστήριο, χαρίστηκε στην ουσία σε αθλητικό σύλλογο ενόργανης γυμναστικής της περιοχής. Ο επικεφαλής του συλλόγου, εντελώς τυχαία, είναι και δημοτικός σύμβουλος της παράταξης που πλειοψηφεί στον δήμο. Ο σύλλογος αυτός διατηρεί εγκαταστάσεις στο ΟΑΚΑ, έχει αρκετά υψηλή τιμή συνδρομής, ενώ τώρα του δίνεται η ευκαιρία να επεκτείνει την επιχειρηματική του δραστηριότητα σε έναν χώρο (του σχολείου) χωρίς κανένα λειτουργικό κόστος, αφού θα πληρώνει ο δήμος, δηλαδή οι δημότες! Οι δημότες δηλαδή θα πληρώνουν για να κάνει τη δουλειά του ο επιχειρηματίας-δημοτικός σύμβουλος, ενώ τα παιδιά τους θα αποκλείονται από έναν βασικό και ζωτικό χώρο του σχολείου τους. Ήδη με την παραχώρηση-χάρισμα του χώρου (που μαθητές και γονείς την έμαθαν εντελώς τυχαία), ανακοινώθηκε η μη πραγματοποίηση της καλοκαιρινής σχολικής γιορτής αποφοίτησης των μαθητών! Το σχολείο, δηλαδή, μετατρέπεται σε πεδίο επιχειρηματικής δράσης και, λόγω έλλειψης χώρων για δραστηριότητες των μαθητών, μετατρέπεται και σε κάτι που θα θυμίζει περισσότερο στρατόπεδο παρά υγιή σχολική κοινότητα.
Ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του σχολείου αντέδρασε αστραπιαία, κάλεσε γενική συνέλευση, που ήταν από τις μαζικότερες που έχουν γίνει την ιστορία του σχολείου, η οποία και πήρε απόφαση εναντίον της παραχώρησης της αίθουσας. Μαζεύτηκαν υπογραφές, έγιναν παραστάσεις στο δημοτικό συμβούλιο, δόθηκαν συνεντεύξεις και, παρά την απολύτως αδιάλλακτη στάση της δημοτικής αρχής αλλά και της διευθύντριας του σχολείου, τελικά η απόφαση πάρθηκε πίσω, προς μεγάλη απογοήτευση του επιχειρηματία-δημοτικού συμβούλου, που δεν έπαψε στιγμή να συκοφαντεί και να απειλεί κατά τη διάρκεια αυτού του δίκαιου αγώνα μαθητών και γονέων.
Τα σχέδια αυτής της θρασύτατης κυβέρνησης, που έχει βάλει στόχο της επίθεσής της τα δικαιώματα των παιδιών και της νεολαίας, δεν θα σταματήσουν πρώτα και κύρια με τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς αλλά με την πάλη στην καθημερινότητα. Μια γειτονιά που ξεσηκώθηκε για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των παιδιών της έδειξε την κρυμμένη δύναμη που υπάρχει στην κοινωνία. Έδειξε την αποφασιστικότητα, την ενότητα, την αίσθηση δικαιοσύνης. Στοιχεία που μπορούν να συντρίψουν αυτές τις πολιτικές αλλά και αυτούς που τις υλοποιούν στο επίπεδο της κάθε τοπικής κοινωνίας.
Μαρία Καράβολα
