Τι δείχνει η μείωση των εξαγωγών

Το βούλιαγμα των εξαγωγών δείχνει ότι η ανάπτυξη» 
που ευαγγελίζεται ο Μητσοτάκης έχει πήλινα πόδια

Μια από τις πιο ξεκάθαρες διαψεύσεις της κυβερνητικής προπαγάνδας για την πορεία της οικονομίας αφορά την πορεία των εξαγωγών. Ενώ η κυβέρνηση λοιπόν ισχυρίζεται ότι η χώρα έχει μπει σε πορεία δυναμικής ανάπτυξης, ότι οι επενδυτές κάνουν ουρά ποιος θα πρωτο-επενδύσει στην Ελλάδα, ότι οικοδομείται ένα νέο «αναπτυξιακό μοντέλο» με έμφαση στην «εξωστρέφεια», οι εξαγωγές δίνουν ουσιαστικά την αντίθετη εικόνα. Τον Φεβρουάριο που πέρασε οι ελληνικές εξαγωγές συμπλήρωσαν ένα 12μηνο συνεχούς μείωσης (από τον Μάρτιο του ’23). Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τα πετρελαιοειδή (έναν κρίσιμο για τη χώρα μας αλλά και ιδιαίτερο τομέα), η μείωση αυτή έχει ξεκινήσει από τον Ιούλιο του ’22, κοντεύει δηλαδή να κλείσει διετία. 

Η μείωση για το α΄ δίμηνο του 2024 φτάνει το 11,4% σε σχέση με το αντίστοιχο δίμηνο του 2023. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα όσον αφορά το εμπορικό έλλειμμα, το οποίο αυξάνεται, στην τελευταία καταμέτρηση, με ρυθμό 18,4%. Μεγάλη είναι η μείωση των εξαγωγών σε πετρελαιοειδή, λίπη-έλαια, πρώτες ύλες, υφάσματα-ενδύματα και διάφορα βιομηχανικά προϊόντα, ενώ θετικό είναι ακόμη το πρόσημο για τρόφιμα-ποτά και καπνό.

Από αυτά και άλλα στοιχεία προκύπτει ότι: η περίφημη ανάπτυξη που διαφημίζει συνεχώς τα τελευταία χρόνια ο Μητσοτάκης έχει πολύ κοντά ποδάρια και βασικά καταγράφηκε ως αποτέλεσμα της συσσωρευμένης ζήτησης λόγω λοκντάουν. Καμία αλλαγή «αναπτυξιακού μοντέλου» δεν προωθείται. Οι ξένες επενδύσεις αφορούν κυρίως παρασιτικούς τομείς ή εξαγορές ήδη υπαρχουσών δραστηριοτήτων ή ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Όσον αφορά την παραγωγή, που είναι η πραγματική ισχύς μιας οικονομίας, οι προοπτικές δεν είναι καθόλου ευοίωνες. Τόσο η βιομηχανική όσο και η αγροτική παραγωγή αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα λόγω αυξημένου κόστους ενέργειας και πρώτων υλών. Η κατανομή των κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε. μόνο τον παραγωγικό τομέα δεν ευνοεί. Την ίδια στιγμή οι παραδοσιακοί βιομήχανοι συνεχίζουν να στηρίζουν ηλιθιωδώς την πολιτική κυβέρνησης-Ε.Ε., ακόμα και όταν παραδέχονται ότι τους πλήττει! Προφανώς ενδιαφέρονται κυρίως για δάνεια και επιδοτήσεις καθώς και για τα εργοστάσιά τους σε τρίτες χώρες και όχι για την ανάπτυξη της παραγωγικής δραστηριότητας στην ίδια την Ελλάδα. 

Η κατάσταση αυτή μπορεί να αλλάξει μόνο με ένα ισχυρό εργατικό και λαϊκό κίνημα, που θα επιβάλει μαζικές δημόσιες επενδύσεις στην παραγωγή, με κεντρικό σχέδιο. 

 

Πάρις Δάγλας