Πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα φίμωσης ή στοχοποίησης όσων διαφωνούν με τις κυρίαρχες –ερήμην των λαών– πολιτικές
Αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις απαγορεύονται και
καταστέλλονται σε μια σειρά χώρες. Με επίκληση πότε των «έκτακτων συνθηκών»
(επιδημία, πόλεμος κ.λπ.) και πότε του κινδύνου των «άκρων», αρχίζει
να γίνεται καθεστώς η παραβίαση των θεμελιωδών δημοκρατικών
δικαιωμάτων.
Μέσα στον Απρίλιο είχαμε δύο κομβικής σημασίας γεγονότα, που δείχνουν ότι όχι μόνο σε ελληνικό αλλά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο βρισκόμαστε σε φάση ραγδαίας περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών και εισόδου σε πολεμικού τύπου πολιτική «έκτακτης ανάγκης».
Στις 13 Απριλίου απαγορεύτηκε από τη γερμανική αστυνομία στον Γιάνη Βαρουφάκη η είσοδος στη Γερμανία και η με κάθε τρόπο συμμετοχή του (έστω και διαδικτυακά) σε συνέδριο για την Παλαιστίνη, το οποίο επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στο Βερολίνο και το οποίο επίσης απαγορεύθηκε και διαλύθηκε από την αστυνομία. Την ίδια τύχη είχαν ο ακαδημαϊκός Salman Abu Sitta και ο χειρουργός, πρύτανης του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης, Ghassan Abu Sittah, τον οποίο μάλιστα συνέλαβαν και υπέβαλαν σε τρίωρη ανάκριση στο αεροδρόμιο του Βερολίνου.
Στις 16 Απριλίου η βελγική αστυνομία εισέβαλε σε συνέδριο στις Βρυξέλλες την ώρα που μιλούσε ο ιδρυτής του κόμματος του Brexit και πρώην ευρωβουλευτής Νάιτζελ Φάρατζ, μετά από διαταγή του δημάρχου της συνοικίας Saint-Josse Ten Noode των Βρυξελλών, και το διέκοψε. Στο συνέδριο αυτό ήταν γνωστό πως επίσης θα μιλούσαν ο Ούγγρος πρωθυπουργός Όρμπαν και η πρώην υπουργός Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου Σουέλα Μπρέιβερμαν. Η αιτιολογία της διαταγής του δημάρχου ήταν ότι «η ακροδεξιά δεν είναι ευπρόσδεκτη», παρόλο που μιλάμε για διεθνώς αναγνωρισμένους πολιτικούς παράγοντες, με υπερ-δεξιό μεν πολιτικό προφίλ, πλην όμως όχι φασιστικό. Τις επόμενες μέρες, μετά από έντονες πολιτικές αντιδράσεις και δικαστική προσφυγή κατά της διαταγής, το συνέδριο συνεχίστηκε.
Τα δύο αυτά σοβαρά περιστατικά δείχνουν ότι, χρησιμοποιώντας τη θεωρία των «δύο άκρων» («ακροαριστερός και ακροδεξιός κίνδυνος»), το ακραίο κέντρο που διοικεί πολιτικά τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δεν διστάζει να επιβάλει τις πιο αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις. Καταπατά θεμελιώδεις δημοκρατικούς κανόνες και καταργεί την ελευθερία του λόγου και το δικαίωμα στη δημόσια συνάθροιση.
Παράλληλα, βλέπουμε τις κυρίαρχες δυνάμεις να στοχοποιούν όποιον διαφωνεί με τις πολιτικές τους στο θέμα της Ουκρανίας και της Παλαιστίνης ως «πουτινόφιλο» ή «αντισημίτη», ανάγοντας μάλιστα αυτούς τους εύκολα αποδιδόμενους χαρακτηρισμούς σε νομικές κατηγορίες που καταλήγουν σε απαγορεύσεις και διώξεις.
Η τάση μάλιστα δεν είναι μόνο ευρωπαϊκή αλλά παγκόσμια, αφού η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων σε μια εποχή καπιταλιστικής σήψης και παρακμής οδηγεί σε φαινόμενα ωμών αντιπαραθέσεων και αδίστακτης παραβίασης βασικών διεθνών αρχών. Απολύτως ενδεικτική η πρωτοφανής, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, εισβολή των αρχών του Εκουαδόρ στη μεξικανική πρεσβεία στο Κίτο (πρωτεύουσα της χώρας) και σύλληψη του πρώην αντιπροέδρου της χώρας Χόρχε Γκλας, ο οποίος είχε καταφύγει εκεί ζητώντας άσυλο.
Η απάντηση των λαών στην προσπάθεια φίμωσης και στοχοποίησης της αντίθετης άποψης πρέπει να είναι η αδιαπραγμάτευτη υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου και της ελευθερίας συνάθροισης των πολιτών. Να μην αφήσουμε να περάσει το πολεμικό κλίμα λογοκρισίας και μονοφωνίας των καθεστωτικών δυνάμεων. Να μην πέφτουμε στην παγίδα των χαρακτηρισμών της κυρίαρχης προπαγάνδας ενάντια σε όποια πολιτική δύναμη δεν ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις καθεστωτικές επιλογές. Ειδικά όσοι βρισκόμαστε στο χώρο της αριστεράς να μην ξεγελιόμαστε από την καθεστωτική ρητορική κατά της «ακροδεξιάς», γιατί αυτή είναι όχι μόνο υποκριτική αλλά συχνά παραπλανητική. Το σημαντικότερο όλων: Να μην υποκύπτουμε στη λογική ότι μπορεί να υπάρχει μια άνωθεν επιβαλλόμενη «επίσημη άποψη», που όποιος δεν την υιοθετεί πρέπει να διώκεται. Η φωνή της ελευθερίας πρέπει να υψωθεί ενάντια σε κάθε απαγόρευση!
Βασίλης Παπανικολάου
