Η ιστορική απεργία των λιθογράφων το 1977

 

Τέτοιες ημέρες πριν από 48 χρόνια, το 1977, εξελίχθηκε μια από τις μεγαλύτερες απεργιακές μάχες στην πρόσφατη ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος. Τρεις χιλιάδες περίπου εργάτες των λιθογραφείων, συσπειρωμένοι στο πρότυπο εργατικό σωματείο τους, απήργησαν επί τρεις μήνες και τελικά κατατρόπωσαν τους εργοδότες, κερδίζοντας σπουδαίες κατακτήσεις: το 40ωρο-5ήμερο-8ωρο, για πρώτη φορά στον ιδιωτικό τομέα στη χώρα μας, έναν μήνα θερινή άδεια και μηνιαίο επίδομα αδείας, μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις, καθώς και το τιμαριθμικό μεροκάματο – δηλαδή, όσο ανεβαίνει ο τιμάριθμος, άλλο τόσο να ανεβαίνουν αυτόματα τα μεροκάματα, ανεξαρτήτως οποιασδήποτε άλλης μισθολογικής διεκδίκησης. Οι κατακτήσεις αυτές έγιναν συλλογικές διεκδικήσεις και τελικά κατακτήθηκαν από όλη την ελληνική εργατική τάξη, επηρεάζοντας τον γενικότερο ταξικό αλλά και πολιτικό συσχετισμό.

Τα αιτήματα αυτής της ιστορικής απεργίας ήταν παρμένα από το Μεταβατικό Πρόγραμμα του Λέοντα Τρότσκυ και της 4ης Διεθνούς. Ηγέτες της απεργίας ήταν ο Γιάννης Βερούχης, πρόεδρος της 150μελούς απεργιακής επιτροπής, και ο Γιώργης Χατζής, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του σωματείου. Οι ίδιοι, μαζί με μια ομάδα άξιων συντρόφων τους και συναδέλφων τους, είχαν ξεκινήσει τον αγώνα μέσα στον κλάδο των λιθογράφων ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’50. Την πάλη αυτή, που είχε μεγάλα κέρδη και προδικτατορικά, με απανωτές νικηφόρες εργοστασιακές απεργίες, τη διέκοψε η δικτατορία, αλλά συνεχίστηκε αμέσως μετά, με αποκορύφωμα τη νίκη του 1977.

Η νίκη της απεργίας εξασφαλίστηκε από την υποδειγματική ενότητα των εργατών, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, την υποδειγματική αγωνιστική προετοιμασία τους και αποφασιστικότητά τους καθώς και από τις πρωτοποριακές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν: απεργιακή επιτροπή με αποφασιστικό ρόλο, συνεχείς συνελεύσεις για την τόνωση των εργατών, κινητές απεργιακές φρουρές, κέντρο επικοινωνίας και πληροφοριών, διάσπαση των εργοδοτών κ.λπ. 

Εμείς οι νεότεροι ακούγαμε από παλιότερους συντρόφους ότι εκείνη την περίοδο πήγαιναν διαρκώς στις συνελεύσεις των απεργών λιθογράφων για να πάρουν αγωνιστικά μαθήματα. Έτσι η απεργία έγινε και ένα σχολείο για το εργατικό κίνημα και τη μάχιμη αριστερά. Και απέδειξε ότι η ελληνική εργατική τάξη, με την κατάλληλη προετοιμασία, με ενότητα και με την κατάλληλη ηγεσία, μπορεί να κάνει θαύματα! 

 

Από τη σύνταξη