 |
| Σε μια ελληνική ύπαιθρο που εγκαταλείπεται με γοργούς ρυθμούς η κυρίαρχη σήμερα πολιτική δίνει και νέα χτυπήματα, έχοντας ως προτεραιότητά τηςτην εξυπηρέτηση του τουριστικού και ενεργειακού κεφαλαίου |
Θύελλα αντιδράσεων ξεσήκωσε το νέο Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) της κυβέρνησης το οποίο τέθηκε σε ισχύ τη Μεγάλη Εβδομάδα και αφορά την επανοριοθέτηση πάνω από 10.000 οικισμών σε όλη την επικράτεια. Το Προεδρικό Διάταγμα ουσιαστικά στηρίζεται στην ακυρωτική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις επεκτάσεις των οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων που έγιναν μεταξύ των ετών 1983 και 1985.Χωρίζει τους οικισμούς σε ζώνες. Α ζώνη: το εσωτερικό-συνεκτικό τμήμα, που δημιουργήθηκε προ του 1923 (ο ιστορικός πυρήνας). Β ζώνη: το συνεκτικό τμήμα που δημιουργήθηκε μεταξύ των ετών 1923 και 1983. Β1 ζώνη: το διάσπαρτο τμήμα του οικισμού που δημιουργήθηκε μεταξύ του 1923 και του 1983. Γ ζώνη: υπήρχε και στο προηγούμενο ΠΔ και αφορά όλες τις διευρύνσεις των μικρών οικισμών που έγιναν μεταξύ 1983 και 1985 από εξουσιοδοτημένους νομάρχες. Αυτή τη Γ ζώνη τη βγάζει εκτός οικισμών. Οικοδομήσιμα δηλαδή οικόπεδα(για τα οποία μέχρι τώρα πλήρωνες ΕΝΦΙΑ) μετατρέπονται σε χωράφια και χάνουν το 90% της αξίας τους. Εκτός κι αν έχεις πάνω από δύο στρέμματα (ή τέσσερα σε κάποιες περιοχές) και πρόσωπο σε υφιστάμενο κοινόχρηστο χώρο. Αυτό από μόνο του, βέβαια, μπορεί να μη λέει και πολλά πράγματα. Ωστόσο δίπλα σε αυτό θα πρέπει να λάβουμε υπόψη όλες τις μέχρι τώρα πολιτικές του σταδιακού μαρασμού της υπαίθρου: τη διάλυση της αγροτικής παραγωγής, με αποτέλεσμα απαξιωμένες, παρατημένες και λογγωμένες αγροτικές εκτάσεις· τους δασικούς χάρτες βάσει των οποίων ό,τι είχε λογγώσει (ως συνέπεια της εν λόγω αγροτικής πολιτικής) χαρακτηρίστηκε δασικό (ποιος και πώς να αποδείξει ότι αυτό κάποτε καλλιεργούνταν;)· το κλείσιμο καίριων υπηρεσιών στην επαρχία (σχολεία, ΕΛΤΑ, τράπεζες, υποστελέχωση-διάλυση πρωτοβάθμιας ιατρικής περίθαλψης κ.ά.)· τεράστιες εκτάσεις, εκεί που κάποτε έσφυζε η καλλιέργεια βαμβακιού, ζαχαρότευτλων, σιταριού κ.ά., τσιμεντώθηκαν και «φυτεύτηκαν» με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες· τα νέα μέτρα για τον καθαρισμό των οικοπέδων, με την απειλή προστίμου και ποινικών κυρώσεων.
Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι στο Διδυμότειχο και την Ορεστιάδα όσοι αγρότες αρνούνται να πουλήσουν ή να νοικιάσουν τα χωράφια τους στην εταιρεία Green Volt, θυγατρική της Lamda Development του ομίλου Λάτση –που θέλει να κατασκευάσει 4 αιολικά πάρκα στον Βόρειο Έβρο– απειλούνται με εξώδικα και απαλλοτριώσεις. Μιας και με νόμο του 2022 της κυβέρνησης Μητσοτάκη δόθηκε η δυνατότητα αναγκαστικής απαλλοτρίωσης χωραφιών, αν δεν συμφωνεί ο ιδιοκτήτης, αλλά και δασών, βουνών, ακόμα και υδατοσυλλογών για τέτοιου είδους «επενδύσεις».
Ποιος αμφισβητεί λοιπόν ότι όλα αυτά είναι ένα εξώφθαλμο χτύπημα της μικρής ιδιοκτησίας και υφαρπαγή της γης για τα συμφέροντα του κεφαλαίου της «πράσινης» ενέργειας και του τουρισμού; Με την καταδολίευση της αξίας της μικρής ιδιοκτησίας και την εξαγορά της σε εξευτελιστικές τιμές (αφού από οικόπεδα μετατρέπονται σε χωράφια) από μεγάλους «παίκτες», αυτοί μπορούν μετά να τα ενοποιήσουν (όταν έχεις πάνω από 90 στρέμματα επιφάνειας έχεις το δικαίωμα ως ιδιώτης να πολεοδομήσεις) και βέβαια μετά να μοσχοπουλήσουν οικόπεδα σε τιμές πολλαπλάσιες. Αδιαφορώντας για τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες. Από το 1985 και δώθε πόσες γονικές παροχές έχουν γίνει για να μην αποκοπούν τα παιδιά μας από το χωριό, για να διατηρηθεί μια σχέση με την ελληνική επαρχία που είναι τόσο ζωτικής σημασίας για τους κατοίκους των πόλεων;
Αυτό το Προεδρικό Διάταγμα όχι μόνο δεν προστατεύει το περιβάλλον, όπως επικαλούνται, αλλά τιμωρεί την επαρχία με τον χειρότερο τρόπο. Να ανασταλεί άμεσα το τιμωρητικό ΠΔ το οποίο, συν τοις άλλοις, έχει επιβληθεί με δικτατορικό τρόπο, χωρίς τη γνώμη των τοπικών κοινωνιών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Να καθορίζονται τα όρια των οικισμών με Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια με επιστημονικά και χωρικά κριτήρια, λαμβάνοντας υπόψη την πραγματική σημερινή δυναμική των τοπικών κοινοτήτων. Να υιοθετηθεί ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός της οικιστικής ανάπτυξης που να προβλέπει τις μελλοντικές κοινωνικές και πολεοδομικές ανάγκες του κάθε τόπου. Να αξιοποιηθεί η τοπική γνώση και να επιτραπεί η συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και των επιστημονικών φορέων στην οριοθέτηση των οικισμών, με διαφοροποίηση κατά περίπτωση.
Όλγα Στεφανίδου
