Βέλγιο: Γενική απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα πραγματοποιήθηκε στις 31 Μαρτίου ενάντια στα αντι-ασφαλιστικά μέτρα της νέας κυβέρνησης. Επίσης οι σιδηροδρομικοί πραγματοποίησαν 7ήμερη απεργία, ξεκινώντας από τις 23 Μαρτίου. Είχε προηγηθεί και 9ήμερη απεργία μέσα στον Φεβρουάριο. Τα κύρια αιτήματα των σιδηροδρομικών είναι επίσης ασφαλιστικά.
Ισπανία: Καθώς το στεγαστικό ζήτημα στη χώρα συνεχίζει να οξύνεται, αναπτύσσεται ένα μεγάλο κίνημα για το δικαίωμα στη στέγη. Στις 5 Απριλίου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους 40 πόλεων της χώρας απαιτώντας μείωση στα ενοίκια, να σταματήσουν οι εξώσεις καθώς και να μπει φραγμός στην τουριστική αξιοποίηση των σπιτιών. Στη Μαδρίτη διαδήλωσαν περισσότεροι από 150.000, στη Βαρκελώνη 100.000 κ.ο.κ. Το στεγαστικό πρόβλημα έχει δημιουργήσει κρίση στην κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον σοσιαλδημοκράτη Σάντσεθ. Στις 1-2 Απριλίου κατέβηκαν σε 48ωρη απεργία 20.000 εκπαιδευτικοί στη Χώρα των Βάσκων, με μισθολογικά και άλλα αιτήματα.
Αγγλία: Από τις 6 Ιανουαρίου 350 εργαζόμενοι στην αποκομιδή απορριμμάτων στο Μπέρμιγχαμ βρίσκονται σε κινητοποίηση, η οποία από τις 11 Μαρτίου έχει πάρει τη μορφή της απεργίας διαρκείας. Η είσοδος ιδιωτών στον τομέα οδηγεί σε αλλαγή του τρόπου που γίνεται η αποκομιδή, κάτι που πρακτικά μεταφράζεται σε μεγάλες μειώσεις μισθών και απολύσεις. Κάποιοι εργάτες θα χάσουν ακόμα και 8.000 λίρες από το ετήσιο εισόδημά τους. Παρά την καταστολή από την αστυνομία και τις απειλές της κυβέρνησης των «Εργατικών» ότι ο στρατός θα μαζέψει τα απορρίμματα, οι απεργοί είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν.
Γερμανία: Σε στάσεις εργασίας προχώρησαν οι 16.000 εργαζόμενοι στις δημόσιες συγκοινωνίες του Βερολίνου στις 26 με 28 Μαρτίου, διεκδικώντας αύξηση 750 ευρώ μηνιαίως στους μισθούς τους. Λένε ότι οι απώλειες που είχαν τα προηγούμενα χρόνια στο εισόδημά τους λόγω πληθωρισμού ήταν μεγάλες και ότι οι συνθήκες εργασίας έχουν επιδεινωθεί.
Από τη σύνταξη
