Εργατικά ατυχήματα Το έγκλημα συνεχίζεται

 

Εργασίες με μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας, όπως
αυτή του εναερίτη, έχουν παραδοθεί σε εργολαβίες,
που χρησιμοποιούν ανειδίκευτο προσωπικό

Άλλοι δύο εργάτες στην Κοζάνη γράφτηκαν στον τραγικό κατάλογο των θυμάτων εργατικών ατυχημάτων στις εργολαβίες τις σχετικές με τον ηλεκτρισμό, λίγες ημέρες μετά τους τρεις νεκρούς εργάτες στην Εύβοια.

Τα στοιχεία που υπάρχουν στην έκθεση του εμπειρογνώμονα της ΓΣΕΕ, και τα οποία στάλθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συνδικάτων, δείχνουν ανάγλυφα τον ένοχο αυτών των εγκλημάτων: το καθεστώς  των εργολαβιών που έχει επιβάλει η μεγαλοαστική τάξη στον χώρο αυτόν.

Η ΔΕΗ, μέσω του διαχειριστή του ηλεκτρικού δικτύου, του ΔΕΔΔΗΕ, έχει παραχωρήσει έργα ύψους 2,4 δισεκατομμυρίων ευρώ σε 37 διαφορετικές εργολαβίες ανά την επικράτεια, χωρίς όριο εργασιών. Οι τεχνίτες που προσλαμβάνονται σε αυτές τις εργολαβίες είναι χωρίς πιστοποίηση εκπαίδευσης και εργασιακή εμπειρία, τη στιγμή που οι ειδικευμένοι «εναερίτες» της ΔΕΗ λάμβαναν εκπαίδευση 6-9 μηνών. Οι μισθοί αυτών των τεχνιτών ξεκινάνε πλέον απ’ τα 550 ευρώ για να φτάσουν μετά βίας στα 1.100 ευρώ. Με τα σπασίματα των αναθέσεων απ’ τις μεγάλες εταιρείες στις μικρότερες, οι εργάτες δεν ξέρουν καν σε ποιον εργοδότη δουλεύουν. Δεν υπάρχει οργάνωση χρόνου εργασίας και δεν γίνεται υποβολή επαγγελματικών αδειών στο σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ». Στο δυστύχημα στην Εύβοια κανείς απ’ τους τρεις εργάτες δεν είχε πιστοποιητικό επαγγέλματος. Στην Κοζάνη το έργο όπου σκοτώθηκαν οι δύο εργάτες ήταν της εταιρείας «ΑΒΑΞ», που το είχε αναλάβει όμως η υπεργολαβία «Muehlhan». Η προληπτική επιθεώρηση δικτύων, που γινόταν απ’ το μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό του ΔΕΔΔΗΕ, τώρα γίνεται από υπαλλήλους των εργολαβιών, χωρίς έλεγχο απ’ τον δημόσιο φορέα.

Το καθεστώς της εργολαβίας έχει για βάση φυσικά τη φθηνή, χαμηλής ειδίκευσης εργασία και γι’ αυτό υπάρχει και μεγάλο ποσοστό εισαγόμενων εργατών. Είναι ένα καθεστώς το οποίο προωθούν γενικά στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες οι μεγαλοαστικές συμμορίες.

Στον συγκεκριμένο τομέα η ανάγκη για έλεγχο των συνθηκών εργασίας, των όρων εργασιακής ασφάλειας κ.λπ., είναι άμεση, γιατί με το ηλεκτρικό ρεύμα δεν μπορεί να παίζει κανείς. Ο έλεγχος αυτός μπορεί να γίνει μόνο απ’ τα σωματεία του χώρου. Το πρόβλημα όμως είναι γενικότερο και είναι πολιτικό. Ο μοναδικός δρόμος για τη λύση του είναι η πάλη για την ανατροπή του τριτοκοσμικού καθεστώτος που έχει επιβάλει η μεγαλοαστική τάξη στη χώρα και στον λαό.

 

Σ. Κρόκος