Σταματήστε τον πόλεμο, τερματίστε την κατοχή, λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ |
Μια μεγάλη αλυσίδα γεγονότων τα τελευταία 25 χρόνια έχουν φέρει σε δραματική θέση τον παλαιστινιακό λαό. Η δολοφονία, το 1995, από Ισραηλινό ακροδεξιό, του Γιτζάκ Ράμπιν, του πρωθυπουργού του Ισραήλ που προωθούσε τη λύση των δύο κρατών, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Ακολούθησαν η κατάρρευση των ειρηνευτικών προσπαθειών, η άνοδος της ισλαμιστικής Χαμάς μέσα στους Παλαιστινίους, η άνοδος της σκληρής δεξιάς του Νετανιάχου και της ακροδεξιάς στο Ισραήλ, οι πόλεμοι του Ισραήλ με τη Χαμάς και την (επίσης ισλαμιστική) λιβανέζικη Χεζμπολάχ κ.ο.κ. 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ζουν υπό πλήρη ισραηλινό αποκλεισμό(στερούμενοι και τα στοιχειώδη) στη Λωρίδα της Γάζας, ενώ άλλα 3,5 εκατομμύρια στη Δυτική Όχθη βλέπουν τη γη τους να αρπάζεται από Ισραηλινούς εποίκους, με την υποστήριξη του ισραηλινού κράτους.
Ακόμα χειρότερα, το παλαιστινιακό θέμα έχει υποχωρήσει στη «διεθνή ατζέντα», το ίδιο και η «αλληλεγγύη» των αραβικών κρατών, που σε μεγάλο βαθμό ήταν υποκριτική και εξυπηρετούσε κυρίως τις σκοπιμότητες των αρχουσών τους τάξεων. Έτσι, εκμεταλλεύεται την κατάσταση και εμφανίζεται ως «προστάτης» των Παλαιστινίων ο Ερντογάν, δηλαδή, ένας αντιδημοκράτης σκοταδιστής.
Την ίδια στιγμή η ισραηλινή κοινωνία αντιμετωπίζει και αυτή υπαρξιακές αντιφάσεις. Πέρα από την άνοδο της ακροδεξιάς και των θρησκευτικών κομμάτων, η διακυβέρνηση Νετανιάχου έχει χαρακτηριστεί από νεοφιλελεύθερες πολιτικές και απανωτά σκάνδαλα. Έχουν γίνει μαζικές διαδηλώσεις κατά του Νετανιάχου, ο οποίος δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορέσει να ξανασχηματίσει κυβέρνηση μετά τις τελευταίες εκλογές. Εδώ θα πρέπει να θυμίσουμε ότι ένα 20% των πολιτών του Ισραήλ είναι Άραβες.
Όσο δύσκολη και να είναι η κατάσταση, τα πιο προοδευτικά κομμάτια του ισραηλινού και του παλαιστινιακού λαού θα πρέπει να συγκλίνουν, με βάση το δικαίωμα των Παλαιστινίων να αποκτήσουν και αυτοί τη δική τους πατρίδα και την κοινή πάλη για μια σοσιαλιστική προοπτική στη Μέση Ανατολή.
Πάρις Δάγλας