 |
| Η απόφαση των Ισραήλ-ΗΠΑ για κλιμάκωση του πολέμου εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο για ανακοπή της κινεζικής επιρροής και αναδιάταξη όλης της Μέσης Ανατολής σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Το σχέδιο αυτό περνάει από το χτύπημα του Ιράν ή και την αλλαγή καθεστώτος σε αυτό, καθώς το Ιράν είναι κρίσιμος σύμμαχος της Κίνας. |
Το Ισραήλ, μετά την εξόντωση της ηγεσίας αλλά και ενός μεγάλου μέρους των μαχητών της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη (εν μέσω ενός λουτρού αίματος αμάχων), στράφηκε εναντίον της Χεζμπολά, οργάνωσης Σιιτών ελεγχόμενης και υποστηριζόμενης με οπλικά συστήματα από το Ιράν, σκοτώνοντας μεγάλο αριθμό στελεχών της, με παγίδευση βομβητών και ασυρμάτων με εκρηκτικά, αλλά και εισβάλλοντας στον Λίβανο. Το Ιράν εκτόξευσε βαλλιστικούς πυραύλους στο έδαφος του Ισραήλ, χτυπώντας αεροδρόμια, στρατιωτικούς αλλά και πολιτικούς στόχους.
Οι επιθέσεις του Ισραήλ σηματοδοτούν τη διάθεσή του και τη διάθεση των ΗΠΑ για παραπέρα κλιμάκωση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. ΗΠΑ και Ισραήλ είναι δύο κράτη συγκοινωνούντα δοχεία, που το ένα εξαρτάται άμεσα από το άλλο, με το δεύτερο να αναλαμβάνει τη βρώμικη δουλειά στην περιοχή για τον έλεγχο των εμπορικών περασμάτων, αλλά και για τον έλεγχο των τριών ηπείρων που συναντιούνται σε αυτό το σημείο. ΗΠΑ-Ισραήλ ανάγκασαν κράτη της περιοχής είτε με πολέμους είτε με οικονομική εξάρτηση να συμμαχήσουν μαζί τους, όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και η Ιορδανία.
Τώρα μπαίνει μπροστάρης το Ισραήλ στον οικονομικό πόλεμο των ΗΠΑ με την Κίνα, προσπαθώντας να χτυπήσει ή να ελέγξει τον βασικό σύμμαχό της, το Ιράν, ορκισμένο εχθρό του Ισραήλ. Ένα μεγάλο κράτος, 85 εκατομμυρίων ανθρώπων, με ένα άκρως αυταρχικό θεοκρατικό καθεστώς, με τεράστιο απόθεμα πυραύλων, με τεχνογνωσία από Ρωσία και Κίνα, και μάλλον και με πυρηνικά. Για τον σκοπό αυτό έπρεπε να κοπούν τα πλοκάμια του Ιράν στον αραβικό χώρο, δηλαδή, η Χαμάς, η Χεζμπολά και οι Χούθι.
Σ’ αυτήν την αμερικανο-ισραηλινή βαρβαρότητα βοηθούν με τη σιωπή τους και τα αραβικά κράτη,ενοχλημένα από την επεμβατικότητα του Ιράν, ενός μη αραβικού κράτους, στα αραβικά δρώμενα. Ελέγχοντας τη Χεζμπολά, η οποία συμμετέχει στην κυβέρνηση του Λιβάνου, το Ιράν, ανταγωνιστής των Αράβων στην πετρελαϊκή αγορά, επηρεάζει τη στάση του Λιβάνου υπέρ των δικών του συμφερόντων. Έτσι, μπροστά σε τόση βαρβαρότητα εκ μέρους του Ισραήλ, βλέπουμε μόνο λεκτική αντίδραση από τα μεγάλα κράτη της περιοχής, Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία. Ο μόνος που ωρύεται στην περιοχή είναι η Τουρκία, επίσης μη αραβικό κράτος, που έχει εισβάλει στη Συρία και ονειρεύεται μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά έχει χάσει το παιχνίδι του ηγέτη των ισλαμικών κρατών και φοβάται τη δημιουργία κουρδικού κράτους στην ανατολική Συρία, ή ίσως και αλλού.
Ένας άλλος παράγοντας είναι η απόφαση Σαουδικής Αραβίας, Αιγύπτου και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων να απαγκιστρωθούν από το πετρέλαιο, προς μια οικονομία περισσότερο βιομηχανική, μπαίνοντας στο κλαμπ των σύγχρονων καπιταλιστικών χωρών. Αυτό όμως περνάει μέσα από τις σχέσεις τους με Ε.Ε., ΗΠΑ και κυρίως Ισραήλ, για μεταφορά τεχνογνωσίας. Ειδικότερα από το Ισραήλ, γιατί η οικονομία του στηρίζεται αποκλειστικά στην έρευνα και την υψηλή τεχνολογία.
Η επιδίωξη των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας, είναι όχι η καταστροφή του Ιράν, αλλά ο έλεγχός του, δηλαδή, η αλλαγή της ηγεσίας του με μια ηγεσία φιλική και συνεργάσιμη με τη Δύση. Αυτό είναι δύσκολο να επιτευχθεί, γιατί η κατάσταση στο Ιράν, παρά τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις φυλακίσεις και τις δολοφονίες αντικαθεστωτικών, στα τόσα χρόνια θεοκρατικής κυβέρνησης, βρίσκει στήριξη στα φτωχά αλλά καθυστερημένα ισλαμικά στρώματα του ιρανικού λαού.
Μια επίθεση εναντίον του Ιράν υπάρχει κίνδυνος να μετατραπεί σε πυρηνικό πόλεμο, αλλά αυτό δεν την κάνει απίθανη· γνωρίζοντας την απληστία και τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, τη θεωρούμε πολύ πιθανή.
Η μόνη οδός για να σταματήσει αυτό το αιματοκύλισμα είναι ένα μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα σε όλη τη Δύση, αλλά και η πίεση από το τμήμα εκείνο του ισραηλινού λαού που τάσσεται κατά του πολέμου. Κι εμείς στη χώρα μας οφείλουμε να σταματήσουμε την άθλια κυβέρνηση Μητσοτάκη, που μας έχει εμπλέξει άμεσα και στους δύο πολέμους, δίνοντας όπλα στην Ουκρανία, πλοίο ενάντια στους Χούθι και βάσεις στις ΗΠΑ για τη στήριξη του Ισραήλ.
Χρήστος Χατζής
