ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι επενδύσεις, αλλά υπονόμευση κάθε σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας

Η πρώτη και πιο επείγουσα επανακρατικοποίηση που πρέπει να γίνει είναι 
του ηλεκτρικού ρεύματος, από το οποίο εξαρτάται η επιβίωση όλων μας

Τα διδάγματα από τη διεθνή εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων αγαθών μάς δείχνουν το δρόμο όχι μόνο της μη ιδιωτικοποίησης αλλά και της επαναφοράς υπό δημόσιο έλεγχο όλων των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Βρετανικοί σιδηρόδρομοι: Τα ατυχήματα μετά την ιδιωτικοποίηση πολλαπλασιάστηκαν λόγω της κακής συντήρησης των γραμμών. Το παράδειγμα της Γκρενόμπλ στη Γαλλία: Η πολυεθνική Suez είχε τον έλεγχο της ύδρευσης. Αποτέλεσμα; Διαφθορά και αδικαιολόγητες αυξήσεις στο νερό. 
Με την επαναφορά στο δημόσιο και την αποεμπορευματοποίηση του νερού, μετά από ένα χρόνο έγινε μείωση των τιμών κατά 11% και ετήσια εξοικονόμηση 35 εκατομμυρίων ευρώ από τη μη διανομή κερδών σε μετόχους και τη μείωση του κόστους λειτουργίας, χωρίς υποβάθμιση της ποιότητας. Ιταλία: σε δημοψήφισμα ενάντια στον «νόμο Ronchi», για την ιδιωτικοποίηση του νερού, στις 12-13 Ιουνίου 2011, το 95% των Ιταλών ψήφισε ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα. Καλιφόρνια: Με την απελευθέρωση της αγοράς στον τομέα της ενέργειας προκλήθηκαν αλλεπάλληλα μπλακάουτ (97.000 άτομα έμειναν χωρίς ρεύμα εν μέσω καύσωνα!). Τα βρετανικά ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα) τελικά αποδεικνύονται πιο ακριβά απ’ ό,τι ήταν πριν. Στη Γερμανία, σταδιακά οι δήμοι ανακτούν τον έλεγχο στον τομέα της ενέργειας, κόντρα στη φιλική προς τους ιδιώτες πολιτική της Μέρκελ. Ενδεικτικές και οι πρωτοβουλίες πολιτών στη Γαλλία γύρω από την διεκδίκηση για «δικαίωμα πρόσβασης όλων των πολιτών σε μια ελάχιστη ποσότητα ενέργειας, ανεξάρτητα από την εισοδηματική τους κατάσταση». Και βέβαια, ένα άλλο που μας διδάσκει η πρακτική των ιδιωτικοποιήσεων διεθνώς είναι ότι οι ιδιώτες, αφού υπερεκμεταλλευτούν τις πρώην δημόσιες επιχειρήσεις, αντλώντας υπερβολικά κέρδη, τις επιστρέφουν στο δημόσιο διαλυμένες (βλ. ηλεκτρικά δίκτυα Καλιφόρνιας, Γκρενόμπλ κ.λπ.) Σε όλες λοιπόν τις περιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων, αφού το μοναδικό κίνητρο είναι το κέρδος των μετόχων, παρατηρούμε: κατακόρυφες αυξήσεις των τιμών, πλήρη αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, μειώσεις μισθών, απολύσεις και υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Στα δικά μας τώρα. Οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων χρόνων και η εκμετάλλευση των δημόσιων αγαθών από ιδιώτες με σκοπό το κέρδος έχουν επιφέρει δυσβάσταχτες ανατιμήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, οδηγώντας τα λαϊκά στρώματα σε κατάσταση ενεργειακής φτώχειας (85% αύξηση από το 2001 έως το 2012), αυξήσεις στις αστικές συγκοινωνίες (40% στην Αθήνα), στον ΟΣΕ και στο πετρέλαιο θέρμανσης (50% περίπου). Ενώ οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχαν βάλει στόχο τα 50 δισ. ευρώ έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αυτά τα έσοδα δεν θα ξεπεράσουν τα 8,5 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2016 και τα 22 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2020! Δηλαδή, και ξεπούλημα όσο όσο γίνεται και σταγόνα στον ωκεανό του εφιαλτικού χρέους αποδεικνύεται! Χωρίς να υπολογίσουμε την απώλεια εσόδων από τις κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις, η μείωση του κύκλου εργασιών φέρνει και μείωση στα φορολογικά έσοδα και αιμορραγία στα ασφαλιστικά ταμεία, αφού μειώνεται ο αριθμός των ασφαλισμένων.

Παρ’ όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες, το τοπίο όσον αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις παραμένει θολό και ασαφές και με την καινούργια κυβέρνηση! Ο κατάλογος των σχετικών περιπτώσεων είναι μακρύς. Αβέβαιη παραμένει ακόμη η τύχη των ΟΛΠ-ΟΛΘ (λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης) αλλά και άλλων λιμανιών, των περιφερειακών αεροδρομίων, ΔΕΗ, νερό, ΟΣΕ,…. με ξένους και εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους να καιροφυλακτούν.

Να σταματήσουν όλες οι ιδιωτικοποιήσεις! Επανάκτηση του δημόσιου ελέγχου σε ΔΕΗ, ΔΕΣΦΑ-ΔΕΠΑ (φυσικό αέριο), ΕΥΔΑΠ, ΟΣΕ, ΕΛΠΕ (Ελληνικά Πετρέλαια), ΟΤΕ… σε όσες δηλαδή έχουν προχωρήσει ή θα προχωρήσουν σε πλειοψηφική ιδιωτικοποίηση. Επαναφορά του κερδοφόρου ΟΠΑΠ στο δημόσιο. Δικαίωμα στα κοινωνικά αγαθά, όπως ενέργεια, επικοινωνίες, ύδρευση, συγκοινωνίες, φυσικό αέριο, μεταφορές, έχουν όλοι οι πολίτες, και σήμερα και αύριο και πάντα!

Όλγα Στεφανίδου