Η ευθύνη για τους πολέμους δεν είναι
εθνική αλλά ταξική
 |
| Η θέση του Λένιν και των Μπολσεβίκων στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν ξεκάθαρη: «Ειρήνη χωρίς προσαρτήσεις και χωρίς αποζημιώσεις». |
Το
τελευταίο διάστημα επανέρχεται όλο και περισσότερο, και ιδιαίτερα από την
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το ζήτημα της διεκδίκησης από την Ελλάδα των γερμανικών
αποζημιώσεων του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Εμείς θεωρούμε ότι η θέση αυτή της
διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων είναι αντιδραστική. Η προοδευτική
θέση είναι εκείνη που υποστηρίχθηκε ιστορικά από το κομμουνιστικό και γενικά το
εργατικό κίνημα, και είναι η θέση του Λένιν και των Μπολσεβίκων, που απαιτούσαν
στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο «Ειρήνη χωρίς προσαρτήσεις και χωρίς αποζημιώσεις».
Αυτό το έλεγαν διότι η ευθύνη για τους
πολέμους δεν είναι εθνική αλλά ταξική. Τους πολέμους δεν τους κάνουν οι λαοί,
καθώς δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε μεταξύ τους. Τους πολέμους τους κάνουν οι
αστικές τάξεις, οι ιμπεριαλιστές-καπιταλιστές, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα
κέρδη και τα συμφέροντά τους, προκειμένου να χωρίσουν τον κόσμο σε ζώνες οικονομικής
επιρροής και εκμετάλλευσης. Αυτό συνέβη στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, αυτό συνέβη
και στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, όπου πίσω από το φρικώδες πρόσωπο του φασισμού κρύβονταν
οι οξυμένες ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και κυρίως η ιμπεριαλιστική ορμή της
γερμανικής αστικής τάξης.
Άρα είναι παράλογο ο εργαζόμενος λαός
μιας χώρας να ζητά να αποζημιωθεί από τον εργαζόμενο λαό μιας άλλης χώρας για
τα δεινά που έπαθε στον πόλεμο, καθώς τις αποζημιώσεις αυτές σε καμία περίπτωση
δεν θα τις πληρώσουν οι υπεύθυνοι, δηλαδή οι κεφαλαιοκράτες, αλλά οι
εργαζόμενοι. Η θέση, λοιπόν, αυτή του
Λένιν, «χωρίς προσαρτήσεις και χωρίς αποζημιώσεις», είναι η σωστή, ταξική και
διεθνιστική θέση, σ’ αυτήν επιμένουμε και αυτή θα πρέπει να ακολουθήσουν και
σήμερα οι εργαζόμενοι. Είναι, βέβαια, γεγονός ότι με την επιβολή της σταλινικής
γραφειοκρατίας στη Σοβιετική Ένωση, η θέση αυτή διαστρεβλώθηκε, καθώς ο Στάλιν
δεν αρνήθηκε τις πολεμικές αποζημιώσεις από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και
εξομοίωσε τη γερμανική εργατική τάξη με τον φασισμό! Το ότι σήμερα κόμματα της «αριστεράς»,
όπως το κυβερνητικό, επαναφέρουν το θέμα είναι αποτέλεσμα και της σταλινικής
παράδοσης και καταγωγής τους.
Η θέση,
όμως, του να μας επιστρέψουν οι Γερμανοί αυτά που «μας χρωστάνε» από τον πόλεμο
είναι αντιδραστική και για ακόμα δύο λόγους.
Πρώτον:
γιατί με αυτό τον τρόπο είναι σαν να αναγνωρίζουμε ότι και εμείς σήμερα πρέπει
να πληρώσουμε τα δάνεια που «χρωστάμε» στους Γερμανούς, το ΔΝΤ, την Ε.Ε. κ.λπ.
Εμείς, όμως, ο εργαζόμενος λαός, ούτε πήραμε τα δάνεια, ούτε «μαζί τα φάγαμε»,
ούτε χρωστάμε τίποτε και σε κανέναν. Γι’ αυτό και απαιτούμε τη διαγραφή των
χρεών από τον υπέρμετρο δανεισμό του ελληνικού κράτους, που έγινε για τα συμφέροντα
των Ελλήνων καπιταλιστών και τα φόρτωσαν στις δικές μας πλάτες.
Δεύτερον:
γιατί όσοι επιμένουν σε αυτή τη θέση αποπροσανατολίζουν
τον ελληνικό λαό από το ποιος είναι ο κύριος εχθρός του και αποδυναμώνουν την
πάλη του ενάντια στα Μνημόνια. Ο κύριος εχθρός του ελληνικού λαού είναι η
ελληνική αστική τάξη, που ασφαλώς εντάσσεται στους σχεδιασμούς του ευρωπαϊκού
κεφαλαίου και ιδίως των τοκογλύφων τραπεζιτών. Είναι αυτή που επέβαλε τα Μνημόνια, τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, που
δανείστηκε για τις τράπεζές της, που απομυζεί το δημόσιο ταμείο για τα συμφέροντά
της κ.λπ.
Εμείς, λοιπόν, οι εργαζόμενοι πρέπει να
συνεχίσουμε την πάλη μας πρώτ’ απ’ όλα ενάντια στο κεφάλαιο μέσα στην ίδια μας
τη χώρα. Απαιτούμε να πληρώσουν τώρα οι Έλληνες καπιταλιστές για την κρίση τους,
να φορολογηθούν άμεσα, να δημευτεί η περιουσία όσων έφαγαν δημόσιο χρήμα ή το
έβγαλαν έξω. Απαιτούμε να πάρουμε πίσω ό,τι χάσαμε με τα Μνημόνιά τους
(μισθούς, συντάξεις κ.λπ.) και την ίδια στιγμή παλεύουμε και ενάντια στους Ευρωπαίους
τοκογλύφους και εκβιαστές-«δανειστές», όχι όμως ενάντια στους ευρωπαϊκούς λαούς.
Μ. Σάκος
