Όσοι μιλούν για το
προσφυγικό ζήτημα, κυβερνήσεις, κόμματα,
οργανώσεις, «ειδικοί», έχουν την τάση
να υποτιμούν μια βασική παράμετρό του.
Και αυτή δεν είναι άλλη από τα ίδια τα
δίκτυα των διακινητών – που είναι
πανίσχυρα, με τεράστια οικονομική
επιφάνεια και οργάνωση, αλλά και πολύ
καλά ενημερωμένα όσον αφορά την πολιτική
κατάσταση… Το τι μπορεί και το τι δεν
μπορεί να γίνει σε σχέση με τους πρόσφυγες
δεν έχει, λοιπόν, να κάνει μόνο με την
Ε.Ε., τον ΟΗΕ, τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις,
την Τουρκία κ.λπ. αλλά και τα συμφέροντα
των εν λόγω δικτύων. Πόσοι ξέρουν π.χ.
ότι με το ανάλογο τίμημα ένας πρόσφυγας
από τη Συρία φτάνει με ασφάλεια στον
Καναδά; Ότι ακόμα και στα σύνορα
Ρωσίας-Νορβηγίας, πάνω από τον Αρκτικό
Κύκλο, διακινούνται μαζικά πρόσφυγες;
Κι όταν μιλάμε για την Τουρκία, το
τουρκικό κράτος μπορεί πραγματικά να
περιορίσει αυτά τα δίκτυα, ή αυτά έχουν
μεταβληθεί σε κράτος εν κράτει, μεταξύ
άλλων χρηματοδοτώντας πολιτικούς;
Μιλάμε για μια πολυεθνική μπίζνα με
πολλά δις τζίρο, και οι αντίστοιχοι
«μπίζνεσμεν» ξέρουν να προστατεύουν
καλά τη «δουλειά» τους.
Π.Δ.
