Ιμπεριαλιστές και τοπικές αντιδραστικές δυνάμεις έχουν
μετατρέψει τη Συρία σε ένα «πεδίο δοκιμών» των παγκόσμιων ανταγωνισμών
 |
Αυτή είναι η
κατάσταση σήμερα στη Συρία, και δεν θ’ αλλάξει εύκολα.
Όμως, σε όλη τη Μέση
Ανατολή υπάρχει πλέον μια προοδευτική νεολαία που
διεκδικεί περισσότερα
δικαιώματα και καλύτερη ζωή. Από εκεί θα έρθει η ελπίδα.
|
Οι
εξελίξεις στο πολεμικό μέτωπο της Συρίας δείχνουν να έχουν «κολλήσει», με όλα
τα εμπλεκόμενα μέρη να διαπραγματεύονται υπόγεια, κάνοντας συμμαχίες ακόμα και
όταν έχουν εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα.
Η αρχή ότι όποιος
ελέγχει τη Συρία ελέγχει τη Μέση Ανατολή, ένα δεδομένο από την εποχή της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οδηγεί ακόμη
ιμπεριαλιστές και τοπικές δυνάμεις και ομάδες, φυλάρχων και μη, σε συγκρούσεις
χωρίς τέλος. Η Ρωσία, αφού
εξασφάλισε τη ναυτική της βάση στην Ταρτούς, συμμαχώντας αρχικά με το κουρδικό
στοιχείο της Αφρίν ενάντια στους τζιχαντιστές, για να πουλήσει τα οπλικά της
συστήματα και την ενέργειά της συμμαχεί με την Τουρκία, η οποία εκδιώκει τους Κούρδους, ιστορικούς εχθρούς της,
προς ανατολάς, καταλαμβάνοντας την περιοχή του Αφρίν.
Η
Ρωσία και το Ιράν στηρίζουν τον Άσαντ, τουλάχιστον προσωρινά, ενώ ο έτερος
σύμμαχός τους, η Τουρκία, είναι εναντίον του Άσαντ. Επίσης, παρά τη συμμαχία
Ρωσίας-Ιράν, το Ισραήλ βομβαρδίζει
θέσεις των Ιρανών στη Συρία με την άδεια της Ρωσίας!
Οι
ΗΠΑ εδραίωσαν τις βάσεις τους μέσα
στη Συρία – ένα παλαιό σχέδιο για μελλοντική αντιπυραυλική ζώνη στο υπογάστριο
της Ρωσίας και που φυσικά τους δίνει τη δυνατότητα και για έλεγχο του Ιράν και
της Κίνας. Μάλλον ακόμη
επεξεργάζονται αν οι υποστηρικτές αυτών των βάσεων θα είναι οι Κούρδοι ή
κάποιοι άλλοι.
Σίγουρα
σημαντικός παράγοντας στα τεκταινόμενα στη Συρία είναι ο οικονομικός πόλεμος
των ΗΠΑ εναντίον άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με επίκεντρο το Ιράν. Αιτία, η
μετατροπή τα τελευταία χρόνια του Ιράν σε «Κίνα της Μέσης Ανατολής». Κύριοι
εταίροι του Ιράν είναι η Κίνα και η Νότια Κορέα, και από τους Ευρωπαίους η Γερμανία και η Ελβετία, με τεράστιες επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά και
αυτοκινητοβιομηχανίες. Ακολουθεί η Ιταλία,
και μετά η Γαλλία, με την Total να έχει κάνει επενδύσεις στο φυσικό αέριο,
γι’ αυτό και οι αντιδράσεις της ενάντια στην αποχώρηση των ΗΠΑ από την πυρηνική
συμφωνία με το Ιράν.
Το
Ισραήλ, ιστορικός σύμμαχος των ΗΠΑ, επιτίθεται στις ένοπλες δυνάμεις του Ιράν
στη Συρία, που προσπαθούν να δημιουργήσουν μια γέφυρα με τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου και εναντιώνεται
στην Τουρκία, η οποία χρησιμοποιεί τη Συρία ως γέφυρα στήριξης των
Παλαιστινίων, για τους δικούς της ηγεμονικούς λόγους.
Όλα
αυτά τα αντικρουόμενα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, οι συμμαχίες και οι
συγκρούσεις των τοπικών ομάδων δείχνουν ότι αυτό το τμήμα της Μέσης Ανατολής θα
αργήσει ακόμα να ησυχάσει.
Όσο
σκοτεινό κι αν φαίνεται το σήμερα, πάντα υπάρχει ένα ελπιδοφόρο αύριο. Οι Κούρδοι της Συρίας, ιδιαίτερα το
κομμάτι αυτών που λειτουργεί με αυτοδιαχείριση, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων
αυτής της χώρας. Αυτές πρέπει να απαιτήσουν να φύγουν όλοι οι ξένοι στρατοί και
να ξεκινήσουν την οικοδόμηση μιας νέας Συρίας, στη βάση του σεβασμού όλων των
θρησκευτικών και εθνοτικών ομάδων και της πάλης για δημοκρατικά δικαιώματα.
Μέσα
σε όλο αυτό το θολό τοπίο υπάρχουν αισιόδοξα μηνύματα. Μετά από τέσσερις μέρες
διαδηλώσεων και συγκρούσεων με την αστυνομία, ανετράπη η κυβέρνηση της Ιορδανίας. Αιτίες των διαδηλώσεων, η
αύξηση της φορολογίας, η ακρίβεια που έχει επιβάλει το ΔΝΤ και γενικά οι άθλιες
συνθήκες που βιώνει ο ιορδανικός λαός. Επίσης, στο υπερσυντηρητικό βασίλειο της
Σαουδικής Αραβίας, είχαμε τελευταία
πολλές απεργίες, αλλά και αντιδράσεις ενάντια στην καταπίεση από το θεοκρατικό
καθεστώς, με αποτέλεσμα να επιχειρούνται εκεί οικονομικές και κοινωνικές
αλλαγές. Όλα δείχνουν πως στη Μέση
Ανατολή υπάρχει μια νεολαία καθώς και μια νέα εργατική τάξη που απαιτούν καλύτερες
συνθήκες ζωής και περισσότερες ελευθερίες. Αυτή η νεολαία μπορεί να γίνει καταλύτης
μεγάλων αλλαγών στην περιοχή, θέτοντας άλλες, προοδευτικές προοπτικές για τους
λαούς που τόσα χρόνια αλληλοσκοτώνονται.
Χρήστος Χατζής
