Η ελληνική εργατική τάξη έχει πλούσια παρακαταθήκη αγώνων
και μάλιστα νικηφόρων. Να την αξιοποιήσουμε στη πράξη!
 |
| Από τις μεγαλειώδεις εργατικές-λαϊκές διαδηλώσεις στην Αθήνα της Κατοχής |
Η διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι καθοριστική για την εξέλιξη και τη
πρόοδο ενός λαού. Στα πρόσφατα χρόνια της μνημονιακής κρίσης, που η εργατική
τάξη της χώρας μας δέχτηκε και εξακολουθεί να δέχεται μια τρομερή επίθεση στα
δικαιώματα της, πιστεύουμε ότι χρειάζεται η σύνδεση με την ηρωική ιστορία των
προηγούμενων γενεών, καθώς η μαχητικότητα και η τόλμη όχι μόνο δεν λείπουν από
την ελληνική εργατική τάξη αλλά αποτελούν και κυρίαρχο στοιχείο της. Γι’ αυτό
αναδημοσιεύουμε κομμάτια από το εξαιρετικό βιβλίο «Εργατικές ιστορίες» του
Νάσου Μπράτσου (εκδόσεις Bux). Ξεκινάμε με τον
κλάδο των ξενοδοχοϋπαλλήλων, έναν
από τους πιο μαχητικούς κλάδους, ακόμα και στα Κατοχικά χρόνια. Οι διηγήσεις είναι του Θύμιου Μπράτσου, κορυφαίου στελέχους
του σωματείου και μέλους του ΕΑΜ.
Η κατάσταση που
επικρατούσε: «…Οι ξενοδόχοι βρήκαν την ευκαιρία στη Γερμανική κατοχή και επανέφεραν το
νόμο που χαρακτήριζε τους ξενοδοχοϋπαλλήλους υπηρέτες χωρίς κανένα δικαίωμα στη
δουλειά».«…Οι ξενοδόχοι ενεργούσαν να διαλύσουν το ταμείο των ξενοδοχοϋπαλλήλων
για να υπαχτούμε στο ΙΚΑ γιατί έτσι θα πλήρωναν τα μισά απ’ όσα πλήρωναν για το
ταμείο». «…Με την επίταξη του ξενοδοχείου από τους Γερμανούς, οι αποθήκες του
ήταν γεμάτες τρόφιμα, λάδια, ζάχαρη, κονσέρβες κτλ., όλα αυτά χαντακώθηκαν για
να γίνουν αργότερα χρυσάφι».
Η οργανωτική κατάσταση: «…Ιδρύσαμε τον Προμηθευτικό
Καταναλωτικό συνεταιρισμό του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρεταννία. Γράφτηκαν όλοι οι
εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους. Το Δ.Σ. ήταν υπεύθυνο για τη τη διεκδίκηση
τροφίμων. Το Εποπτικό είχε ευθύνες να ελέγχει και να εποπτεύει για την καλή
διαχείριση και δράση του συνεταιρισμού, ο οποίος είχε προοδευτικό καταστατικό,
που είχε ψηφιστεί από τη Γενική Συνέλευση… Η αχτίδα των επισιτιστών μεγάλωνε.
Με τους αρτεργάτες πήραμε σύνδεση και κάναμε έναν πυρήνα. Ο κλάδος ήταν
καλύτερα συνδικαλισμένος. Είχε ταμείο συντάξεων και ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη… Αρχίσαμε έντονα υπομνήματα, κινητοποιήσεις στο υπουργείο Επισιτισμού
και Εργασίας, για τρόφιμα, αναπροσαρμογή των μισθών, προκηρύξεις, παράνομη
εφημερίδα… Σταμάτησε η γκρίνια, ο ένας βοηθός να υποβλέπει τον άλλον. Οι αγώνες
που έγιναν τους ωρίμασαν, άνθρωποι βασιλόφρονες τώρα έγιναν κομμουνιστές και ΕΑΜίτες.
Όταν μοίραζε ο συνεταιρισμός, υπήρχε τέτοια πειθαρχία που δεν έβλεπες ούτε
γκρίνιες ούτε συνωστισμό ούτε φασαρίες…».
Η δράση: «…Τον Σεπτέμβρη του 1942 μπήκε το
ζήτημα από το εργατικό ΕΑΜ να γίνει κινητοποίηση από τους εργαζόμενους της
Αθήνας στο Υπουργείο Εργασίας για αύξηση μισθών, μεροκάματων και τροφίμων… Μαζευτήκαμε
περίπου 3.000 εργάτες έξω από το υπουργείο. Μπήκα στο υπουργείο μαζί με καμιά
κατοσταριά, αυτοάμυνα. Ο υπουργός δεν βρισκόταν εκεί. Όταν ήρθε, έβαλε τις
φωνές που είδε κόσμο. Φώναξε τους χωροφύλακες να μας βγάλουν έξω. “Κύριε
υπουργέ, είμαστε επιτροπή”, του λέω. “Να βγείτε έξω”, και παίρνει τηλέφωνο τους
Γερμανούς. Καθώς ήμασταν μαζεμένοι όλοι στον προθάλαμο, δίνουμε μια σπρωξιά στην
τζαμαρία και έπεσε, μπήκαμε όλοι μέσα. “Άφησε το τηλέφωνο”, του λέω. Τον έπιασε
τρεμούλα. “Παιδιά, εγώ είμαι αριστερός, τι θέλετε από εμένα;”. “Να είσαι πρώτα
Έλληνας. Ήρθαμε εδώ αντιπρόσωποι των εργαζομένων. Ξέρεις ότι η εργατιά σήμερα
πεθαίνει; Συσσίτια, προσαρμογή μισθών και μεροκάματων, αυτά είναι τα καυτά
ζητήματά μας”. “Σας δίνω το λόγο της τιμής μου, θα ζητήσω να λυθούν τα αιτήματα
σας, αλλιώς θα παραιτηθώ”».
Η νίκη: «Την Τετάρτη,
όπως είπε ο υπουργός, πήγε η επιτροπή και πήρε την απάντηση. Έδινε αυξήσεις από
10 έως 15%!».
Αυτές είναι οι μνήμες οργανωτικότητας, αλληλεγγύης, θάρρους και αποφασιστικής
δράσης που όχι μόνο χρειάζεται να διατηρήσουμε αλλά και να τιμήσουμε
συνεχίζοντάς τες στην πράξη!
Μαρία Καράβολα
