Γαλλία: Συνεχίστηκε με ένταση η αντίσταση του
γαλλικού λαού στην αντι-ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» του Μακρόν όλο τον Ιανουάριο
και Φεβρουάριο. Πραγματοποιήθηκαν πανεθνικές
24ωρες απεργίες στις 9 και 24 Ιανουαρίου και στις 6 και 20 Φεβρουαρίου. Στην
πρώτη από αυτές ακολούθησαν σκληρές συγκρούσεις με την αστυνομία. Ενδιάμεσα, μια σειρά κλάδοι (χημική βιομηχανία,
λιμενεργάτες, σιδηρόδρομοι και αστικές συγκοινωνίες κ.λπ.) προχώρησαν σε αλλεπάλληλες 4ήμερες ή 3ήμερες απεργίες, μεταξύ
άλλων στις 7-10 Ιανουαρίου, 14-16 Ιανουαρίου, 22-24 Ιανουαρίου, 29-31
Ιανουαρίου κ.ο.κ. Στο μεταξύ, σημειώθηκε έλλειψη καυσίμων λόγω του απεργιακού
μπλοκαρίσματος των διυλιστηρίων.
Ενώ οι
εργάτες στον ηλεκτρισμό συνέχισαν να κατεβάζουν διακόπτες σε μεγάλες
επιχειρήσεις και σε ορισμένα κυβερνητικά κτήρια και να συνδέουν το ρεύμα σε
φτωχά νοικοκυριά που τους έκοψαν το ρεύμα επειδή δεν είχαν να πληρώσουν. Οι
αστικές συγκοινωνίες του Παρισιού, η αποκομιδή και ανακύκλωση απορριμμάτων, οι
σιδηρόδρομοι, τα διυλιστήρια, τα λιμάνια και άλλοι κλάδοι συμπλήρωσαν συνολικά
από τον Δεκέμβριο πάνω από 50 ημέρες
απεργίας. Η κυβέρνηση, εκτός από την καταστολή και την κατασυκοφάντηση των
απεργών, αναγκάστηκε να κάνει ορισμένες υποχωρήσεις,
κυρίως όσον αφορά το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης, και κάλεσε σε «διάλογο»
μέχρι και τον Απρίλιο, χωρίς όμως να παίρνει πίσω τις κύριες επιδιώξεις της
«μεταρρύθμισης». Τέλος, συνεχίζουν για περισσότερους από 15 μήνες τις
κινητοποιήσεις τους τα «Κίτρινα Γιλέκα»,
παράλληλα και εντός του απεργιακού κύματος.
Τουρκία: 130.000 μεταλλεργάτες κατέβηκαν σε
αποφασιστικό απεργιακό αγώνα διαρκείας από
τις 27 Ιανουαρίου διεκδικώντας αυξήσεις. Η κυβέρνηση κινήθηκε για
απαγόρευση της απεργίας, αλλά μπροστά στην αποφασιστικότητα των απεργών οι
εργοδότες, στους οποίους περιλαμβάνονται και μεγάλες πολυεθνικές, υποχώρησαν
και συμφώνησαν σε αυξήσεις 25%.
Λίβανος: Περισσότεροι
από 500 τραυματίες και εκατοντάδες συλληφθέντες ήταν ο απολογισμός της σκληρής
καταστολής που εξαπέλυσε η κυβέρνηση της χώρας στις 18 και 19 Ιανουαρίου, στη διάρκεια διαδηλώσεων –που συνεχίζονται εδώ και πολλούς μήνες– ενάντια στα
αντιλαϊκά μέτρα, εν μέσω μιας βαθιάς κρίσης της λιβανέζικης οικονομίας. Είχε
προηγηθεί γενική απεργία στις 16 Ιανουαρίου.
Κολομβία:
Μια ακόμα πανεθνική ημέρα διαδηλώσεων
έλαβε χώρα στις 21 Ιανουαρίου, σε
απάντηση στο σκληρό αντεργατικό πακέτο της κυβέρνησης Ντούκε αλλά και στις
συνεχιζόμενες δολοφονίες λαϊκών αγωνιστών και πρώην ανταρτών του FARC, που έχουν φτάσει τις
800 από το 2016.
Από τη σύνταξη
