 |
Εκτός από αδίστακτος, είναι και ανόητος ο
Βρούτσης,
γιατί με τα μέτρα του και τους εργαζόμενους θα εξοργίσει
και την
όποια ανάπτυξη θα υπονομεύσει
|
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιστή στην
αντεργατική της στρατηγική, δεν χάνει ευκαιρία να περάσει μέτρα εις βάρος των
εργαζομένων. Ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, αυτό το λυσσασμένο σκυλί του
καπιταλισμού, έδωσε πρόσφατα με υπουργικές αποφάσεις του προκλητικά «δώρα» στα
αφεντικά του, τους καπιταλιστές: μείωσε
τα πρόστιμά τους για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, κατήργησε την
αναλογικότητα που υπήρχε στα πρόστιμα –δηλαδή, οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις για
την ίδια παράβαση πλήρωναν μεγαλύτερο πρόστιμο– και αύξησε κατά 60% το όριο των επιτρεπόμενων υπερωριών.
Πιο συγκεκριμένα: τα πρόστιμα των
εργοδοτών για παραβίαση ωραρίου, για αδήλωτες υπερωρίες, για μη χορήγηση κανονικής
άδειας στους εργαζόμενους κ.λπ. μειώνονται έως και 15 φορές! Για παράδειγμα,
ενώ η αδήλωτη υπερωρία τιμωρούνταν με πρόστιμο έως 15.000 ευρώ ανά εργαζόμενο, αναλόγως
του αριθμού εργαζομένων της επιχείρησης, τώρα πάει στα 1.000 ευρώ!
Την ίδια στιγμή, με την κατάργηση
της αναλογικότητας στις ποινές, οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν έχουν πια ισχυρό
αντικίνητρο ώστε να μην παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία. Μέχρι τώρα το
πρόστιμο αυξανόταν σε περίπτωση μεγάλων επιχειρήσεων, και είναι χαρακτηριστικό ότι στα «ευαγή» τραπεζικά ιδρύματα της Εθνικής και
της Πειραιώς είχαν επιβληθεί πρόστιμα για παραβάσεις εργατικής νομοθεσίας πάνω
από 2 εκατομμύρια ευρώ. Αυτά τώρα θα μειωθούν κατά πολύ. Ουσιαστικά οι
μεγάλες επιχειρήσεις αντιμετωπίζονται πλέον όμοια με τα μικρά μαγαζιά.
Όσο για τις επιτρεπόμενες
υπερωρίες, που καθορίζονται ανά εξάμηνο, αυτές αυξάνονται από 30 σε 48. Η
αύξηση αυτή θα οδηγήσει στην ακόμα
μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας και της ζωής των εργαζομένων, καθώς
τα ωράρια θα γίνουν λάστιχο, και φυσικά
θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Οι απόλυτα φιλοεργοδοτικές αυτές
αποφάσεις του Βρούτση ενισχύουν ακόμα περισσότερο την εργοδοτική ασυδοσία –στην
οποία ειδικά οι Έλληνες καπιταλιστές είναι πρωταθλητές– και απειλούν να
μετατρέψουν τους εργασιακούς χώρους σε κολαστήρια. Η προστασία του εργαζόμενου
συρρικνώνεται αποφασιστικά και έχουμε επί της ουσίας μια επιστροφή σε σκληρές
μνημονιακές καταστάσεις.
Η μόνη ασπίδα προστασίας για εμάς τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά
μας παραμένουν τα σωματεία μας, τα οποία θα πρέπει είτε να φτιάξουμε, όπου δεν
υπάρχουν, είτε να τα μετατρέψουμε με την ενεργό συμμετοχή μας σε πραγματικά δικά
μας, αποτελεσματικά όργανα πάλης.
Μ. Σάκος
