 |
Οι τράπεζες, που δήθεν κόπτονται για τα «κόκκινα
δάνεια»,
στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα συγκροτημένο
σχέδιο για αυτά
|
Η απόλυτη αναγκαιότητα της
μείωσης των «κόκκινων δανείων» για τη σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος
και της «αγοράς» συζητιέται ήδη από τα πρώτα χρόνια της κρίσης. Μια δεκαετία
μετά, κανένα συγκροτημένο σχέδιο δεν υπάρχει, και τα συνεχή αλληλοκαρφώματα
μεταξύ τραπεζών-κυβέρνησης και «δανειστών» είναι μια σαφής ένδειξη. Δεν αναφερόμαστε
εδώ στα στεγαστικά «κόκκινα δάνεια», αλλά στα επιχειρηματικά, που είναι και
περισσότερα ως συνολική αξία.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του
αστικού Τύπου, παρά τα σχέδια που έχουν προταθεί από επενδυτικούς οίκους του
εξωτερικού για αξιοποίηση των επιχειρηματικών «κόκκινων δανείων» με τρόπο ευνοϊκό
για τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, τα τραπεζικά στελέχη κωλυσιεργούν· είτε
γιατί ενδιαφέρονται κυρίως για το ποιος
θα πάρει πόσα από τυχόν πώληση αυτών των επιχειρήσεων είτε γιατί τα στοιχεία που έχουν παρουσιάσει στους
τραπεζικούς ισολογισμούς είναι παραπλανητικά. Έτσι, ποιοτικές επιχειρήσεις
που έχουν μέλλον αφήνονται να γίνουν «κουφάρια».
Από την άλλη, είναι
εξοργιστικό σε έναν τομέα όπως ο τουρισμός,
που σημειώνει τα τελευταία χρόνια το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, το ένα τρίτο των δανείων να είναι μη εξυπηρετούμενα!
Αυτό είναι μια ξεκάθαρη ένδειξη της
τυχοδιωκτικής νοοτροπίας της ελληνικής επιχειρηματικότητας αλλά φυσικά και των
Ελλήνων τραπεζιτών, που δάνειζαν χωρίς κανένα κριτήριο, και με βασικό
κίνητρο τις προμήθειες και τα μπόνους για τους ίδιους.
Στην πραγματικότητα, τα
«κόκκινα δάνεια» θα μπορούσαν να αποβούν μια μεγάλη ευκαιρία για την
αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας! Αν υπήρχε μια κυβέρνηση που θα
ενδιαφερόταν στοιχειωδώς για το παραγωγικό μέλλον της χώρας, ακόμα και μέσα στα
αστικά πλαίσια, θα κοίταζε να επιβάλει την
ταχύτατη εκκαθάριση των «κόκκινων δανείων»· αποσύροντας τις επιχειρήσεις
που δεν είναι βιώσιμες, δίνοντας δεύτερη ευκαιρία στις βιώσιμες επιχειρήσεις,
με ένα τελείως διαφορετικό μάνατζμεντ, υποχρεώνοντας επιχειρήσεις να συνεταιριστούν,
να αναβαθμιστούν τεχνολογικά και από απόψεως μάρκετινγκ, είτε και κρατικοποιώντας
άλλες προς όφελος της παραγωγικής
ανασυγκρότησης της χώρας. Αντί για αυτό, τραπεζίτες, funds,
«επενδυτές»-άρπαγες και ένα σωρό ενδιάμεσοι παράγοντες κοιτάνε να κερδοσκοπήσουν
ακόμα και μετά από μια τέτοια κρίση πάνω στο πτώμα της παραγωγικής οικονομίας, με δυσβάστακτες συνέπειες για τον λαό. Αυτά πρέπει να αποκαλυφθούν με συγκεκριμένα
στοιχεία, και ο εργαζόμενος λαός της χώρας να πιέσει με όποιον τρόπο μπορεί
ώστε τα «κόκκινα δάνεια» να πάψουν να είναι θηλιά στον λαιμό του!
Πάρις Δάγλας
