Με πρόσχημα την επιδημία, η κυβέρνηση μονιμοποιεί την
καταστολή και βάζει βασικά δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα στον «γύψο»
 |
| Νεολαίοι ξυλοκοπούνται μέσα στο Πολυτεχνείο τις παραμονές της επετείου της εξέγεργσης του Πολυτεχνείου ενάντια στη Χούντα. Η τότε χούντα επικαλούνταν τον «κομμουνιστικό κίνδυνο». Η σημερινή επικαλείται την «προστασία της υγείας μας»... |
Για πρώτη φορά μετά τη Χούντα, ελληνική κυβέρνηση επέβαλε γενική απαγόρευση συναθροίσεων άνω των τριών ατόμων σε όλη την επικράτεια, και μάλιστα για τέσσερις μέρες, από το πρωί της 15ης έως το βράδυ της 18ης Νοεμβρίου 2020, με στόχο την απαγόρευση του εορτασμού του Πολυτεχνείου. Το πρωτοφανές αυτό γεγονός, που ώθησε μέχρι και την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων να καταγγείλει το μέτρο ως αντισυνταγματικό, αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου και μόνο μια στιγμή σε μια νέα περίοδο που διανύουμε, την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ως ιδιότυπη «υγειονομική χούντα».
Από την πρώτη κιόλας καραντίνα είχαμε γράψει ότι τα
κυβερνητικά μέτρα αντιμετώπισης της επιδημίας παραβιάζουν σειρά συνταγματικών
δικαιωμάτων, τόσο ατομικών όσο και δημοκρατικών. Τότε η παρατήρησή μας είχε
φανεί μάλλον νομικίστικη στους περισσότερους. Τώρα που η υγειονομική αποτυχία
και οι «παράπλευρες» καταστροφικές συνέπειες των μέτρων γίνονται όλο και πιο
αισθητές πάνω στο σώμα της κοινωνίας, είναι ευκαιρία να αποκρυσταλλώσουμε
κάποια συμπεράσματα.
Ουσιαστικά, από τον Μάρτιο του 2020 η ελληνική
κυβέρνηση έχει επιβάλει το εξής δόγμα:
«Απαγορεύονται τα πάντα, εκτός από ό,τι ωφελεί τη μεγαλοαστική τάξη». Και
πράγματι, μετά από εννιά μήνες, η μεγαλοαστική τάξη παραμένει σε κάθε επίπεδο
αλώβητη, ενώ η εργατική και η μικροαστική
τάξη βιώνουν μια ραγδαία επιδείνωση της οικονομικής, ψυχικής, υγειονομικής και
κοινωνικο-πολιτικής τους θέσης.
Ουσιαστικά, με πρόσχημα τον κορονοϊό, η κυβέρνηση έχει βρει τη χρυσή ευκαιρία για
να πάρει στα χέρια της απεριόριστες –σχεδόν δικτατορικές– εξουσίες, να
παρακάμψει τον κοινοβουλευτισμό και να επιβάλει την πιο σκληρή καταστολή.
Ουσιαστικά: Έχει
απαγορεύσει τον συνδικαλισμό, αφού δεν επιτρέπει ούτε συνελεύσεις, ούτε
συγκεντρώσεις, ούτε την «άσκοπη μετακίνηση» ενός συνδικαλιστή σε έναν χώρο εργασίας.
Έχει απαγορεύσει την ελεύθερη λειτουργία
του –έστω αστικού– δημοκρατικού πολιτεύματος, αφού δεν επιτρέπει
συγκεντρώσεις κομμάτων και άλλων φορέων με σκοπό την έκφραση της λαϊκής βούλησης. Έχει απαγορεύσει την ελευθερία της
έκφρασης, αφού ακόμα και απλοί πολίτες που έχουν «τολμήσει» να
αμφισβητήσουν εκ βάθρων το κυρίαρχο αφήγημα για την αντιμετώπιση του ιού έχουν
μπει στο στόχαστρο της εισαγγελικής έρευνας για «διασπορά ψευδών ειδήσεων» και
«διέγερση». Έχει περιορίσει βάναυσα το θεμελιώδες δικαίωμα των ανθρώπινων όντων
να αναπτύσσουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους και να κυκλοφορούν, μέσω ενός
τυφλού και δρακόντειου εγκλεισμού, ο
οποίος αδιαφορεί για τις καταστροφικές συνέπειες της απομόνωσης.
Μέχρι στιγμής, βασική αντίδραση στο αυταρχικό κρεσέντο
της κυβέρνησης ήταν το ηρωικό σπάσιμο
της απαγόρευσης στις 17 Νοέμβρη από τον οργανωμένο κόσμο της αριστεράς, που
αδιαφόρησε για συλλήψεις και πρόστιμα και βγήκε στον δρόμο ανεξαρτήτως
συνεπειών, με έξυπνες και αιφνιδιαστικές κινήσεις. Επιμέρους σπασίματα των
απαγορεύσεων έγιναν όλο αυτό το διάστημα και από τον κόσμο της εκπαίδευσης, τους
υγειονομικούς, αλλά και με τη σύντομη απεργιακή συγκέντρωση της 26 Νοέμβρη.
Όμως, σε σχέση με το μέγεθος της επίθεσης, αυτά είναι κάθε άλλο παρά αρκετά.
Αν δεν
αντιδράσουμε, είναι βέβαιο ότι το καθεστώς αυτό θα μονιμοποιηθεί. Ακόμα και
μετά την έναρξη των εμβολιασμών, με πρόσχημα την «υγειονομική επιφυλακή», η
κυβέρνηση θα επιχειρήσει να παρατείνει όσο το δυνατόν περισσότερο τις
απαγορεύσεις και το κλίμα της αστυνομοκρατίας.
Θα πρέπει
λοιπόν με τόλμη και οργάνωση να αντιδράσουμε συνολικά στην αντιδημοκρατική
εκτροπή. Κανένα υγειονομικό άλλοθι δεν μπορεί να αναιρέσει βασικές ατομικές
ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα. Αντίσταση κι αγώνας εδώ και τώρα!
Βασίλης Παπανικολάου
