Ο
πρώην πρόεδρος της ΔΕΗ Μ. Παναγιωτάκης είπε σε συνέντευξή του τα εξής: η απολιγνιτοποίηση της ΔΕΗ ήταν μονομερής
ενέργεια της κυβέρνησης και καθόλου επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το εισαγόμενο φυσικό αέριο θα στοιχίζει
περισσότερο απ’ τον λιγνίτη, παρ’ όλη την επιβάρυνση του τελευταίου με τα τέλη
ρύπων. Π.χ. το φυσικό αέριο θα φτάσει να στοιχίζει 67,9 ευρώ ανά τόνο στα
εργοστάσια της Μεγαλόπολης, ενώ τώρα ο λιγνίτης στοιχίζει 45 ευρώ ανά τόνο, με
τα 25 ευρώ να είναι απ’ τα τέλη ρύπων. Θα
υπάρξει θέμα επάρκειας του ηλεκτρικού ρεύματος το 2030, αφού για ζήτηση
11,5 GW η «πράσινη» ενέργεια και το φυσικό αέριο θα δίνουν
9,7 GW. Είπε ακόμα ότι είναι παραλογισμός να γίνεται
απολιγνιτοποίηση τη στιγμή που στη Δυτική Μακεδονία κατασκευάζεται υπερσύγχρονο
εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος από λιγνίτη. Και ότι η ΔΕΗ αδυνατεί να
εξυπηρετήσει τις αιτήσεις για φωτοβολταϊκά πάρκα, που ξεπερνούν επτά φορές τις
δυνατότητές της. 
Ο λογαριασμός της ΔΕΗ θα... πονάει όλο και
περισσότερο, όσο ο ηλεκτρισμός πααραμένει πεδίο
ασυδοσίας των ιδιωτών και αντικοινωνικών
νεοφιλελεύθερων πειραμάτων
Οι συνέπειες απ’
τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης στον τομέα του ηλεκτρισμού άρχισαν ήδη να
φαίνονται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Για να εξισορροπήσει τις τιμές στους
λογαριασμούς, που αυξήθηκαν με τις περσινές αποφάσεις του, ο υπουργός Ενέργειας
Κ. Χατζηδάκης μείωσε το ΕΤΜΕΑΡ, το τέλος για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας
(ΑΠΕ). Το ΕΛΑΠΕ, το ταμείο απ’ όπου αντλούν έσοδα οι παραγωγοί των ΑΠΕ,
εμφάνισε έλλειμμα 300 εκατομμύρια ευρώ. Για να το αντισταθμίσει ο υπουργός
μετακύλησε το βάρος στους προμηθευτές ενέργειας, με συνέπεια να υπάρχει τώρα νέα αύξηση στους λογαριασμούς, κατά 50
εκατομμύρια ευρώ μόνο το τελευταίο διάστημα. Η τιμή της μεγαβατώρας έφτασε στα 48,7 ευρώ
τον τόνο. Απ’ αυτό τον ανταγωνισμό θα επιβιώσουν μόνο οι μεγάλοι,
καθετοποιημένοι ιδιωτικοί όμιλοι και η ΔΕΗ, το θέμα είναι όμως ότι οι
καταναλωτές (πολίτες, επιχειρήσεις κ.λπ.) θα δούνε νέες αυξήσεις στις τιμές του
ηλεκτρικού ρεύματος.
Οι εξελίξεις αυτές
δείχνουν ότι η επιβίωση του λαού και η προοπτική μιας παραγωγικής οικονομίας
απαιτούν: να σταματήσει ο ηλεκτρισμός να είναι αρένα του μεγάλου κεφαλαίου και
να υπάρξει ένα πραγματικά δημόσιο σύστημα ηλεκτρισμού κάτω απ’ τον έλεγχο των
εργαζομένων.
Σ. Κρόκος
