Μειώνουν τις δαπάνες για την υγεία

 

Στη μάχη που δίνεται στα νοσοκομεία, η κυβέρνηση συνεισφέρει....
με μείωση κονδυλίων κα άρνηση πρόσληψης μόνιμου προσωπικού

Με στοιχεία του ΟΟΣΑ, ο μνημονιακός οδοστρωτήρας που πέρασε πάνω από το σύστημα υγείας το 2008-2013 ευθύνεται για τη μεγάλη αδυναμία του ΕΣΥ μπροστά στην πανδημία. Στην Ελλάδα οι κατά κεφαλήν δαπάνες υγείας μειώθηκαν με ρυθμό 7,3% τον χρόνο, έναντι μέσης αύξησης 0,7% στην Ε.Ε.

Αυτή λοιπόν η κατρακύλα θα συνεχιστεί και το 2021, μια και οι δαπάνες για την υγεία θα μειωθούν κατά 572 εκατομμύρια ευρώ, παρά το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται εν μέσω κορωνοϊού! Ενώ στα νοσοκομεία υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις σε εξοπλισμό (μηχανήματα, υλικά κ.λπ.), ο προϋπολογισμός δημοσίων επενδύσεων, που μεταξύ άλλων καλύπτει και δαπάνες εξοπλισμού των νοσοκομείων, προβλέπεται επίσης μειωμένος.

Επιπλέον, αν αφαιρέσουμε τα 170 εκατ. ευρώ για το πρόγραμμα εθνικού εμβολιασμού, η πραγματική χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ από το κράτος περιορίζεται στα 130 εκατ. ευρώ μόλις, πιο κάτω και από το 2019, που ήταν 171 εκατ. ευρώ.

Εκτός αυτού, από την αρχή της πανδημίας, με δικαιολογία την προστασία των νοσοκομείων από τη διάδοση του ιού, η κυβέρνηση κατήργησε τις εξετάσεις των εξωτερικών ασθενών στο ΕΣΥ, με αποτέλεσμα όλοι να στρέφονται στον ιδιωτικό τομέα. Μιλάμε για δώρο πολλών εκατομμυρίων στους ιδιώτες. Τα χρήματα δηλαδή των ασφαλισμένων, αντί να στηρίζουν τα δημόσια νοσοκομεία, στηρίζουν τα ιδιωτικά.

Εδώ και μήνες οι κυβερνώντες στρέφουν την προσοχή της κοινής γνώμης στην «ατομική ευθύνη», ενώ πλέον πεθαίνουν καθημερινά δεκάδες άνθρωποι στις ΜΕΘ, που δεν επαρκούν – και αυτό είναι ευθύνη της κυβέρνησης και όχι «ατομική ευθύνη».

Παρ’ όλες τις εξαγγελίες εν μέσω πανδημίας ότι θα ενισχύσει το ΕΣΥ και θα προσλάβει ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, η κυβέρνηση απλώς προσπαθεί να καλύψει αυτές τις ανάγκες κουτσά στραβά με προγράμματα από ευρωπαϊκούς πόρους που θα έρθουν. Και ενώ έπρεπε να επιτάξει τις ιδιωτικές δομές υγείας, που ήδη τις έχει ενισχύσει με πολλούς τρόπους, προχώρησε σε επίταξη ελάχιστων ιδιωτικών κλινικών που ήταν χρεωκοπημένες – προφανώς για να τις σώσει οικονομικά.

Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να επενδύσει στρατηγικά στη δημόσια υγεία γιατί θέλει να προχωρήσει το πρόγραμμά της για ιδιωτικοποίηση της υγείας, και επειδή πρώτα και κύρια την ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος και όχι αυτή καθαυτή η υγεία του ελληνικού λαού. Όσοι έχουν θα ζήσουν, όσοι δεν έχουν στον καιάδα. Η αποφασιστική ενίσχυση της δημόσιας υγείας, με κονδύλια, μόνιμο προσωπικό και εξοπλισμό, πρέπει να γίνει παλλαϊκή απαίτηση στις σημερινές συνθήκες.

 

Ματίνα Χελιδώνη

 

ΛΕΖΑΝΤΑ