Πρέπει να απαιτήσουμε δραστικά μέτρα, χρήματα και προσωπικό για
πρόληψη και καταπολέμηση των πυρκαγιών, βάσει ενός μεγάλου δημόσιου
σχεδίου, να πάψει η εγκατάλειψη των δασών και να μπει φρένο στα μεγάλα
καπιταλιστικά συμφέροντα που καθορίζουν τις χρήσεις γης
Με
τις πρόσφατες καταστροφικές φωτιές στη Ρόδο και ειδικά στο δάσος της Δαδιάς
στον Έβρο έχει ανοίξει μια ιστορία με πολλά ερωτηματικά. Γιατί μπαίνουν οι
φωτιές, γιατί δεν σβήνονται οι φωτιές κ.ο.κ. Οι φωτιές αυτή τη χρονιά ήταν λιγότερες, αλλά καταστρεπτικότερες από
κάθε άλλη φορά. Οι αιτίες που μπορεί να προκαλούν τις πυρκαγιές είναι
πολλές – εμπρησμοί για οικονομικό ή άλλο συμφέρον, πυλώνες ΔΕΗ, αυτοανάφλεξη-κεραυνοί,
πυρομανείς κ.ά. Το σημαντικό όμως είναι να υπάρχει πρόληψη από τη μεριά του κράτους, ώστε να μειώνονται οι πιθανότητες
να πιάσει το δάσος φωτιά, και να παίρνονται μέτρα ώστε, αν πιάσει φωτιά, να μην επεκτείνεται ανεξέλεγκτα.
Η κυβέρνηση επικαλείται την κλιματική
κρίση, επιχείρημα σαθρό, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά –αν και είναι η
καταστρεπτικότερη– που καίγονται τα δάση μας. Το ζήτημα είναι γιατί οι φωτιές παίρνουν
τέτοια τρομακτική έκταση, σε σημείο που τα αποτελέσματα να είναι αυτά που
είδαμε στον Έβρο: καταστροφή για το δάσος και γενικά το φυσικό περιβάλλον, που
περικλείει και τα ζώα και τον άνθρωπο. Επίσης
από την κυβέρνηση πάλι θεωρείται «επιτυχία» το ότι δεν έχουμε πολλά θύματα. Το
μεγαλύτερο όμως θύμα είναι το ίδιο το δάσος. Εμείς πρέπει να απαντήσουμε
στο εξής: είναι τόσο δεύτερης σημασίας το δάσος για τον άνθρωπο; Τα δάση δεν είναι μόνο για να
πηγαίνουμε εκδρομές, για ειδυλλιακές βόλτες και για ομορφιά. Είναι σημαντικά
για την ίδια την ύπαρξή μας. Τα δάση δημιουργούν βροχή, καταπολεμούν τις πλημμύρες, ξαναγεμίζουν τον
υδροφόρο ορίζοντα, μειώνουν τους ανέμους, κρατούν το έδαφος στη θέση του,
καθαρίζουν τη ρύπανση στο έδαφος, καθαρίζουν την ατμοσφαιρική ρύπανση, μας
προσφέρουν τροφή, προσφέρουν υλικά για κατασκευές καθώς και πολλές θέσεις
εργασίας. Η ζωή δηλαδή του ανθρώπου είναι στενά συνδεδεμένη με το δάσος.
Το
ζητούμενο σε αυτή τη φάση είναι γιατί δεν υπάρχει πρόληψη και γιατί οι
πυρκαγιές δεν σβήνονται στην ώρα τους, πριν καταστρέψουν τεράστιες δασικές αλλά
και γεωργικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις, πριν καούν σπίτια και άνθρωποι που
ζουν κοντά στο δάσος και άγρια ζώα που ζουν μέσα σε αυτό. Υπάρχει διαχρονική έλλειψη προγραμματισμού και υποδομών κυρίως όσον
αφορά την πρόληψη, ενώ ειδικά η συγκεκριμένη κυβέρνηση αποδεικνύεται και ανίκανη
να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις, αλλά και αδιάφορη, αφού για αυτή προέχει
μόνο ό,τι φέρνει κέρδος στους καπιταλιστές. Η διάλυση των δασικών υπηρεσιών και
η έλλειψη προσωπικού στην πυρόσβεση είναι επίσης μια πραγματικότητα. Υπάρχει λοιπόν και αδιαφορία, άμεση ή
έμμεση, και ανικανότητα. Αλλά μπορεί κανείς βάσιμα να υποστηρίξει ότι επιχειρηματικοί όμιλοι και κυβερνήσεις όχι
μόνο δεν ενοχλούνται από τα αποτελέσματα των πυρκαγιών αλλά επιδιώκουν να
αλλάξει η χρήση γης και η δασική έκταση να «αξιοποιηθεί» για άλλες
δραστηριότητες, πιο κερδοφόρες για το κεφάλαιο: ανεμογεννήτριες,
φωτοβολταϊκά, μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και άλλα. Η πολιτική μιας
νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης είναι όσο το δυνατόν μικρότερη σπατάλη σε τομείς που
δεν αποφέρουν κέρδη, όπως π.χ. η πυροπροστασία. Αυτό δεν είναι μια εικασία,
αντίθετα γίνεται φανερό ακόμα και στον πιο δύσπιστο αν λάβουμε υπ’ όψιν τις αλλαγές της χρήσης και του χαρακτήρα των δασικών οικοσυστημάτων που προωθήθηκαν
νομοθετικά όλα τα προηγούμενα χρόνια, προκειμένου να ανοίξει πεδίο κερδοφόρας
δραστηριότητας στα δάση.
Καθήκον μας είναι να
απαιτήσουμε αυτή ή όποια άλλη κυβέρνηση να ακυρώσει τους σχετικούς νόμους και να
φέρει νομοθετική διάταξη που θα απαγορεύει σε δασική περιοχή οποιαδήποτε χρήση είναι
εις βάρος του δάσους και της μέχρι τώρα λειτουργίας του, πέραν της αναδάσωσης, αν αυτή κριθεί απαραίτητη, με
τη συμβολή επιστημόνων και όχι εταιρειών. Επίσης
στις πληγείσες περιοχές, με αυτοοργάνωση του λαού, να διεκδικηθεί η πλήρης αποκατάσταση,
όχι μόνο για τα δάση αλλά για τις αγροτικές εκτάσεις, τα καμένα σπίτια και τις
περιουσίες, με κεντρικό σχεδιασμό από το κράτος και όχι από εργολάβους.
Ματίνα Χελιδώνη
