 |
Ο περιορισμός του
δικαιώματος στην απεργία αποτελεί καίριο
χτύπημα στην άμυνα της εργατικής τάξης.
Ένας λόγος
παραπάνω να οργανωθούμε και να παλέψουμε.
|
Η
κυβέρνηση κατέβασε τελικά για ψήφιση στο πολυνομοσχέδιο με τα «προαπαιτούμενα» την
αλλαγή των προϋποθέσεων για την κήρυξη απεργίας. Όσο και αν προσπαθεί να «λειάνει»
τις συνέπειες του μέτρου της, πρόκειται για ένα ακόμα αντεργατικό μέτρο, που αφορά τον ουσιαστικό πυρήνα της πάλης της
εργατικής τάξης για την επιβίωσή της, δηλαδή το δικαίωμα στην απεργία.
Ο
νέος νόμος απαιτεί την παρουσία του 50%+1 των μελών ενός σωματείου στη γενική
συνέλευσή του για να κηρυχθεί απεργία. Μέχρι τώρα, και σύμφωνα με τον νόμο 1264
του 1982, με τον οποίο είναι εναρμονισμένα τα περισσότερα καταστατικά των
σωματείων, για την εγκυρότητα μιας τακτικής γενικής συνέλευσης απαιτούνταν το
1/3 των μελών και μιας έκτακτης ή εξ αναβολής το 1/5. Το όριο τώρα ανεβαίνει και καθίσταται πιο δύσκολη η κήρυξη απεργίας. Αλλά
η ουσία του δεν βρίσκεται εκεί. Βρίσκεται στο ότι αποτελεί ευθεία παρέμβαση στα
εσωτερικά των σωματείων και προετοιμάζει ανάλογες επεμβάσεις, όπως τον έλεγχο του
μητρώου μελών από το αστικό κράτος και την εργοδοσία.
Δεν
αποτελεί δικαιολογία για την κυβέρνηση ότι η αλλαγή ισχύει μόνο για τα τοπικά
σωματεία. Πολλά τέτοια σωματεία αποτελούν το μόνο μέσο άμυνας για χιλιάδες
εργαζόμενους μεσαίων επιχειρήσεων, που είναι και οι πλέον απροστάτευτοι στην
εργοδοτική ασυδοσία. Ακόμα ανοίγει ο δρόμος για την επέκταση και σκλήρυνση του
μέτρου και σε σωματεία με ευρύτερη γεωγραφική εμβέλεια ή ανώτερης βαθμίδας,
δευτεροβάθμια κ.λπ.
Το
μέτρο αποτελούσε διακαή επιθυμία των «δανειστών», της μεγάλης κεφαλαιοκρατίας
δηλαδή που κινεί τα νήματα των μνημονίων, ενώ το χειροκροτεί το όργανο των
εγχώριων βιομηχάνων, ο γνωστός ΣΕΒ, που ξεχωρίζει για την αντεργατική του
πρακτική.
Η αντιδραστική ρύθμιση
συναντά ήδη την αποδοκιμασία και την αντίδραση των εργατών, που απαιτούν την
ανάκλησή της. Η ελληνική εργατική τάξη, παρόλη τη δύσκολη κατάσταση που
βρίσκεται εδώ και μεγάλο διάστημα, δεν έχει ξεχάσει τις αγωνιστικές παραδόσεις
της. Δεν έχει ξεχάσει τη σταθερή και με δικαιώματα εργασία. Θα πάρει πίσω όσα
της έχουν αφαιρέσει οι διάφοροι πολιτικοί υπηρέτες του κεφαλαίου και θα ανοίξει
τον δρόμο για την αντεπίθεση όλου του χειμαζόμενου ελληνικού λαού. Αυτό που
χρειάζεται είναι τόλμη, αποφασιστικότητα και οργανωμένη δράση, αρχικά απ’ τα
πιο πρωτοπόρα και συνειδητά στοιχεία της.
Σ. Κρόκος
