…Και
καλυμμένα κατά μιας γερμανικής Ευρώπης
 |
|
Δεν
υπάρχουν χαμόγελα στις σχέσεις
Αμερικής-Κίνας.
Ο ιμπεριαλιστικός
ανταγωνισμός, με τις δύο αυτές χώρες ως
κύριους
αντιμαχόμενους, θα ενταθεί σε
όλα τα επίπεδα και σε όλα τα γεωγραφικά
σημεία.
|
Ανοιχτά
πλέον ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός
διακήρυξε ποιοι είναι οι εχθροί του: η
Κίνα και η Ρωσία. Δηλαδή ο ταχύτατα
ανερχόμενος ανταγωνιστής του, η Κίνα,
και ο σημαντικότερος για την ώρα σύμμαχός
της.
Αυτή
η δήλωση του Τραμπ έρχεται να επιβεβαιώσει
την προεκλογική του δέσμευση «Πρώτα η
Αμερική», σφραγίζοντας
την πλήρη και αμετάκλητη στροφή των ΗΠΑ
προς τον προστατευτισμό και
προϊδεάζοντας
την επιθετική μορφή που θα λάβει το
επόμενο διάστημα η στροφή αυτή,
προκειμένου να διασφαλιστεί η παραμονή
της στην πρωτοκαθεδρία ως παγκόσμιας
υπερδύναμης.
Τα
αντίπαλα στρατόπεδα έχουν αρχίσει να
διαμορφώνονται. Από τη μια, αρχικά η
Κίνα με τη Ρωσία (παρά τα σοβαρά προβλήματα
με εδαφικές διαφορές που έχουν) και στη
συνέχεια πλησιάζουν στη συμμαχία αυτή
Ιράν, Πακιστάν, Μιανμάρ (Βιρμανία),
Μπανγκλαντές, Τουρκία κ.ά. Η καθεμιά από
αυτές τις χώρες για τα δικά της συμφέροντα,
που είναι δεμένα με την Κίνα, ή που είναι
σε αντίθεση με την Αμερική (βλ. Τουρκία).
Από την άλλη οι ΗΠΑ, με Ισραήλ, Σαουδική
Αραβία, Μεγάλη Βρετανία (ειδικά μετά το
Brexit),
Καναδά, Ιαπωνία, Αυστραλία και Ινδία
(παρά τις ιδιαίτερες οικονομικές σχέσεις
που έχουν με την Κίνα οι δύο τελευταίες).
Οι
ΗΠΑ, στο πλαίσιο αυτών των ιμπεριαλιστικών
ανταγωνισμών, αποσύρθηκαν από τις
συμφωνίες του ελεύθερου εμπορίου,
βάζοντας
δασμούς στα εισαγόμενα κινεζικά προϊόντα.
Αποσύρθηκαν
επίσης από τη συμφωνία του Παρισιού για
το κλίμα, χτυπώντας
έτσι την ευρωπαϊκή οικονομία
(έμμεσα τη Γερμανία). Αναγνώρισαν σαν
πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ,
συσφίγγοντας περισσότερο τις σχέσεις
τους. Μείωσαν τη χρηματοδότηση προς το
Πακιστάν για να το φοβίσουν να μην πάει
με την Κίνα (μάταια όμως). Εγκατέστησαν
στρατιωτικές βάσεις στην ανατολική
Συρία,
εφαρμόζοντας απαγόρευση πτήσεων, μέσω
των νέων συμμάχων τους, των Κούρδων, με
σκοπό τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής
Ιράκ-Ιράν-Τουρκίας-Πακιστάν-Αφγανιστάν.
Υπάρχουν ακόμα υπόνοιες για προσπάθειες
αποσταθεροποίησης του καθεστώτος του
Ιράν.
Η
Κίνα έκλεισε τεράστιες συμφωνίες για
πετρέλαιο και αέριο με τη Ρωσία,
καθιστώντας την τον μεγαλύτερο προμηθευτή
της σε ενέργεια (38 δις κυβ. μέτρα/έτος
αέριο για 30 χρόνια) και συγχρηματοδοτώντας
όλους τους αγωγούς της Ρωσίας προς την
Ασία. Επίσης, η Κίνα κάνει μεγάλες αγορές
ρωσικών αεροσκαφών και πυραυλικών
συστημάτων. Κάνει τεράστιες
επενδύσεις σε βιομηχανίες στο Ιράν,
αυξάνοντας ταυτόχρονα τις εισαγωγές
πετρελαίου. Κίνα και Ρωσία θα συνάψουν
ενεργειακές
συμφωνίες εκτός δολαρίου,
με ρήτρα γουάν, το οποίο να μπορεί να
μετατραπεί πλήρως σε χρυσό, για να
απεγκλωβιστούν από τον έλεγχο των ΗΠΑ.
Κίνα
και Ρωσία εξακολουθούν να
υστερούν πολύ σε σχέση με τις ΗΠΑ
όσον αφορά την τεχνολογία και την
καινοτομία. Σε στρατιωτικό επίπεδο δεν
μπορούν να συγκριθούν ακόμα. Έτσι αυτό
που ήδη ξεκίνησε, αλλά θα ενταθεί ακόμη
περισσότερο, θα είναι η
κούρσα των εξοπλισμών
(700 δις φετινός αμυντικός προϋπολογισμός
των ΗΠΑ).
Μια
κλιμάκωση των επιθέσεων των ΗΠΑ προς
την Κίνα και τους συμμάχους της είναι
βέβαιη. Σε αυτή την περίπτωση, θα
απαιτήσουν από την Ευρώπη να συνταχθεί
μαζί τους.
Πολλές χώρες της Ε.Ε., όμως, έχουν ήδη
βαθιές σχέσεις με Ρωσία και Κίνα (π.χ.
Γερμανία και Ουγγαρία). Το γεγονός αυτό,
σε
συνδυασμό με τις αντιθέσεις που ήδη
υπάρχουν μέσα στην Ε.Ε., μεταξύ
αυτών που στηρίζουν την πολιτική των
ανοιχτών συνόρων και αυτών που κλίνουν
προς τον προστατευτισμό, θα
επιφέρει τεράστιο πλήγμα στην Ευρώπη
και τελικά τη διάσπασή της.
Η
όξυνση των ανταγωνισμών διεθνώς θα
μεγαλώσει τις υπάρχουσες αντιφάσεις,
δημιουργώντας σύγχυση και αδιέξοδα στο
στρατόπεδο της παγκόσμιας αστικής
τάξης. Αυτές οι ενδοϊμπεριαλιστικές
αντιθέσεις δίνουν μια καλή ευκαιρία
στο δικό μας στρατόπεδο, της εργατικής
τάξης. Είναι επιτακτική ανάγκη και
καθήκον μας η οργάνωση της τάξης μας,
για την ανατροπή αυτού του γερασμένου
και σάπιου συστήματος, που πλέον γεννάει
μόνον κρίσεις και πολέμους.
Χρήστος
Χατζής
