ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Μια ολοκληρωμένη πολιτική ανακύκλωσης είναι ζωτικό συμφέρον του ελληνικού λαού

Η χωματερή της Φυλής όχι μόνο δεν κλείνει

αλλά επεκτείνεται. Ενώ κύρια πολιτική «ανακύκλωσης»

παραμένει η καύση, ό,τι συμφέρει δηλαδή τους μεγαλοεργολάβους.

Το ποια είναι η πραγματική βούληση της κυβέρνησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων και τη μοίρα της ανακύκλωσης εκφράζεται απόλυτα από τον τρόπο που αντιμετωπίζει την κατάσταση στον ΧΥΤΑ (Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) της Φυλής, αλλά και από το περιεχόμενο του νομοσχεδίου για την ανακύκλωση που ψηφίστηκε πρόσφατα.

Η επιλογή της Δυτικής Αττικής,
όπου η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων ανήκει στα χαμηλά λαϊκά στρώματα, για τον σκουπιδότοπο Άνω Λιοσίων-Φυλής ήταν αναμφισβήτητα καθαρά ταξική. Εδώ και εξήντα χρόνια η Δυτική Αττική «υποδέχεται» τα απορρίμματα ολόκληρου του Λεκανοπεδίου Αττικής, ενίοτε δε και άλλων περιοχών της χώρας. Βαρύ το τίμημα που πλήρωσαν και που συνεχίζουν να πληρώνουν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών όσον αφορά την υγεία τους πρωτίστως. Υποκριτικές πέρα για πέρα αποδείχθηκαν οι υποσχέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και της περιφερειάρχη Ρ. Δούρου τόσο για το κλείσιμο του ΧΥΤΑ της Φυλής και την περιβαλλοντική αποκατάστασή του όσο και για τη διαχείριση των απορριμμάτων με ένα μοντέλο δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα. Ο ΧΥΤΑ της Φυλής όχι μόνο δεν κλείνει αλλά μεγαλώνει και επεκτείνεται. Το εργοστάσιο καύσης (ΕΜΑΚ) αυξάνει τη δυναμικότητά του, με ό,τι συνεπάγεται αυτό: συγκέντρωση και καύση όσο γίνεται περισσότερων σύμμεικτων απορριμμάτων, πράγμα που είναι η βασική επιδίωξη των εμπλεκόμενων μεγαλοεργολαβικών συμφερόντων εις βάρος της ανακύκλωσης. Ο αποτεφρωτήρας επικίνδυνων υγειονομικών αποβλήτων παραμένει.

Εγκρίνουν άλλο ένα ιδιωτικό ΚΔΑΥ (Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών) μέσα στην εγκατάσταση της Φυλής. Στοχοποιούν τα ανενεργά λατομεία και μεταλλεία της περιοχής (Μελετάνι, ΤΙΤΑΝ, Μουσαμά) για νέες υποδομές διαχείρισης, για νέες χωματερές ουσιαστικά.

Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα για την «εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων» δεν κάνει τίποτε άλλο από το να θεμελιώνει τις φιλοεργολαβικές κατευθύνσεις στην ανακύκλωση, με βασικό πυλώνα την καύση. Διασφαλίζει την κερδοφορία των επιχειρηματιών μέσω της αφαίμαξης των πολιτών αλλά και την εξασφάλιση φθηνών εργατικών χεριών. Αυξάνεται το ανά τόνο κόστος της επεξεργασίας, πράγμα που σημαίνει αύξηση των τελών για τους πολίτες. Το νομοσχέδιο προωθεί τις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτών (ΣΔΙΤ), ωστόσο οι αντίστοιχες εγκαταστάσεις διαχείρισης σκουπιδιών θα χρηματοδοτούνται από το δημόσιο! Προβλέπει πρόστιμα έως και 500 ευρώ για όσους δεν κάνουν ανακύκλωση! Η ΕΕΑΑ (Ελληνική Εταιρεία Ανακύκλωσης και Αξιοποίησης) «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» (υποτίθεται), με μετόχους τις Coca-Cola 3E, ION, NESTLE, HBH, ΜΕΒΓΑΛ, ΦΑΓΕ, ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ, μέσα από το νομοσχέδιο αναδεικνύεται και πάλι ο μοναδικός φορέας συλλογικού συστήματος εναλλακτικής διαχείρισης όλων των συσκευασιών και άλλων προϊόντων. Τους δίνει λοιπόν το ΟΚ και αυτή η κυβέρνηση να διαχειρίζονται το τέλος ανακύκλωσης που πληρώνουμε εμείς ως καταναλωτές των συσκευασμένων προϊόντων που παράγουν οι ίδιοι.

Σε κάθε περίπτωση, μόνο ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας μπορεί να εξασφαλίσει μια δίκαιη και ισόρροπη κατανομή σε όλες τις περιοχές των βαρών της διαχείρισης των απορριμμάτων και την επιστροφή σ’ ολόκληρη την κοινωνία του οικονομικού οφέλους που προέρχεται από τη διαχείριση. Να κλείσουν οριστικά και να αποκατασταθούν περιβαλλοντικά όλοι οι χώροι ανεξέλεγκτης απόθεσης αποβλήτων. Να χρηματοδοτηθούν οι δήμοι από κεντρικούς δημόσιους πόρους, ούτως ώστε να δημιουργήσει ο καθένας το δικό του δημοτικό σύστημα διαχείρισης, με μέθοδο ανακύκλωσης τη διαλογή στην πηγή, καθώς και διαδημοτικές υποδομές για κομποστοποίηση οργανικών υλικών. Να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και κατάλληλες συνθήκες υγιεινής. Να καταργηθούν όλα τα πρόστιμα-χαράτσια και τέλη που μας έχουν φορτώσει για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά συμφέροντα αυτών που λυμαίνονται εδώ και χρόνια κάθε δημόσιο αγαθό, αδιαφορώντας για τις ζωές μας και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε.

Όλγα Στεφανίδου