Πέρασε ένας χρόνος από τον
αιφνίδιο και πρόωρο θάνατο του αγαπημένου μας συντρόφου Θανάση Τσίλη. Ήταν 5
Ιανουαρίου 2017, και μέσα σε αυτόν τον χρόνο ο νους μας γυρίζει συνέχεια σε
αυτόν. Εκτός από σύντροφός μας, ήταν και πραγματικός φίλος και ένας άνθρωπος
που μας ενέπνεε με το ήθος του, την αφοσίωσή του με ό,τι καταπιανόταν, τη δίψα
του να μάθει περισσότερα, πάνω στις επαναστατικές ιδέες, στα ειδικά προβλήματα
της ελληνικής κοινωνίας και της εργατικής τάξης – αλλά και τη δίψα του να
προσφέρει περισσότερα.
Ήταν αυτά τα στοιχεία που τον
έφεραν στο επαναστατικό κίνημα, αφού συνειδητοποίησε ότι δεν υπάρχει άλλος
δρόμος για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να αντιπαλέψουν τη βαρβαρότητα του
σημερινού κοινωνικού συστήματος. Αλλά τον παρακίνησαν ιδιαίτερα και τα
προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι γύρω του, όπου πάντα ήθελε να βγει
μπροστά και να βοηθήσει στην επίλυσή τους. Το έκανε, και μάλιστα και με
προσωπικό κόστος αλλά και με επιτυχία, αρκετές φορές. Δεν θα ξεχάσουμε τον
αγώνα του για την επαναπρόσληψη των απολυμένων εκπαιδευτικών (ήταν καθηγητής ηλεκτρολογίας
στο τεχνικό λύκειο της Επανομής Θεσσαλονίκης, αλλά είχε δουλέψει και ως
βιομηχανικός εργάτης), όπως και ενάντια στην αύξηση των τροφείων στους
παιδικούς σταθμούς της περιοχής του.
Μέσα και από άλλες απασχολήσεις
του, σχετικές με την επιστήμη του και τη φύση, έβγαζε πάντα ένα μεράκι και μια
ανθρωπιά που δεν συναντάς εύκολα. Στη Σοσιαλιστική Προοπτική μας έγραφε με το
ψευδώνυμο Θωμάς Θαλασσινός και πρόλαβε να γράψει πάνω σε μια σειρά θέματα, οικονομικά,
εκπαιδευτικά, εργατικά, πάντα με μια έντονη αντίθεση στην κοινωνική αδικία και
με αισιοδοξία για τις προοπτικές της ελληνικής εργατικής τάξης. Σε αυτό το
φύλλο της εφημερίδας μας αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του (για το εφοπλιστικό
κεφάλαιο). Μελετούσε επισταμένως τα θέματα πάνω στα οποία έγραφε, κι αυτό
γινόταν πάντα αφορμή να ανοιχτεί συζήτηση για καινούργιες πτυχές αυτών των
θεμάτων και καινούρια επιχειρήματα.
Στους τωρινούς και τους
μελλοντικούς μας αγώνες, η ανάμνησή του θα είναι η καλύτερη εμψύχωση. Σύντροφε
Θανάση, δεν σε ξεχνάμε!
Από τη σύνταξη
