 |
|
Από παλαιότερη
κινητοποίηση εργαζομένων στα μέσα
ενημέρωσης
|
Η κυβέρνηση προχώρησε
στη «διάσωση» του επικουρικού ιδιωτικού
ταμείου των δημοσιογράφων του ημερήσιου
Τύπου, του ΕΔΟΕΑΠ, με τροπολογία που
προβλέπει, μεταξύ άλλων, εισφορά 2% επί
του τζίρου των επιχειρήσεων Τύπου για
να στηριχθεί το ταμείο. Η «διάσωση»
λυτρώνει προσωρινά μερικές χιλιάδες
ασφαλισμένους από το να μείνουν χωρίς
ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά
πρόκειται για θνησιγενή διαδικασία, με
πολλές αρνητικές και επικίνδυνες πτυχές.
Τα σωματεία είχαν
ζητήσει αρχικά πολύ υψηλότερη εισφορά
επί του τζίρου των επιχειρήσεων
προκειμένου να
επιβιώσει μακροπρόθεσμα
το ταμείο. Αλλά και αυτό το 2% στο οποίο
κατέληξε η τροπολογία, οι εκδότες ψάχνουν
τρόπο να μην το καταβάλλουν. Επομένως,
η «διαπραγμάτευση» ήταν στον αέρα. Αφ’
ετέρου, για να στηριχθεί το ταμείο με
«φρέσκες» εισφορές, εντάχθηκαν σε αυτό,
χωρίς να ερωτηθούν, οι εργαζόμενοι στον
περιοδικό και ηλεκτρονικό Τύπο, όχι
όμως και οι αντίστοιχοι συνταξιούχοι
– γιατί αυτοί θεωρήθηκαν «βάρος»! Μια
έμμεση παραδοχή μη βιωσιμότητας, που
εκθέτει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες
που συναίνεσαν. Τέλος, το ταμείο
διέπεται από μια ιδιωτική λογική, άσχετη
με τη φιλοσοφία ενός δημόσιου ασφαλιστικού
συστήματος, που πάγια υποστήριζε το
εργατικό κίνημα. Είναι προφανές ότι το
ταμείο αυτό μπορεί να καταρρεύσει ανά
πάσα στιγμή λόγω έλλειψης εσόδων.
Την ίδια στιγμή που
υποτίθεται ότι «διαπραγματεύονταν»
για το νέο ταμείο, οι εκδότες προχώρησαν
σε νέους γύρους απολύσεων, μειώσεων
μισθών, καταστρατήγησης και αυτών ακόμα
των ατομικών συμβάσεων. Με πιο πρόσφατα
παραδείγματα τον ANT1, το
ΣΚΑΪ, τις Αττικές Εκδόσεις, την «Ελευθερία
του Τύπου», τον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο
Κόκκινο» κ.λπ.
Οι εντελώς συντεχνιακές
«Ενώσεις Συντακτών» έχουν αφήσει τους
χιλιάδες εργαζόμενους του χώρου εντελώς
απροστάτευτους. Με τη νοοτροπία των
διαρκών υποχωρήσεων υπό την απειλή του
λουκέτου, γιγάντωσαν την εργοδοτική
ασυδοσία. Η μόνη λύση είναι ένα ενιαίο
Συνδικάτο Τύπου, που θα αγκαλιάσει
εξαρχής όλο το προλεταριάτο του κλάδου,
τους χαμηλόμισθους, τους «μπλοκάκηδες»,
τους νέους εργαζόμενους στα ιντερνετικά
μέσα, τους τεχνικούς, τους διοικητικούς.
Η όποια διαπραγμάτευση με τους εργοδότες
να ξεκινήσει από τις συλλογικές συμβάσεις
και από τη μηδενική ανοχή σε εκβιαστικές
πρακτικές. Όσον αφορά το ασφαλιστικό
του κλάδου, οι επιδιωκόμενες λύσεις
πρέπει να είναι πάντα στο πλαίσιο της
ενιαίας αποκλειστικά δημόσιας κοινωνικής
ασφάλισης, με πλήρεις εισφορές εκ μέρους
των εργοδοτών και ενιαίες, αξιοπρεπείς
παροχές.
Πάρις Δάγλας
