 |
Τα περισσότερα εργασιακά περιβάλλοντα στη
χώρα μας
είναι επικίνδυνα για την υγεία μας. Μεταξύ άλλων,
οι εργαζόμενοι σε
περιβάλλον γραφείου απειλούνται
από μια σειρά επαγγελματικών παθήσεων…
|
Ο ελληνικός καπιταλισμός έχει
δημιουργήσει ένα περιβάλλον υποβαθμισμένο όσον αφορά την υγεία των εργαζομένων,
και γενικά του πληθυσμού. Συνδυασμένο αυτό με το νέο τεχνολογικό περιβάλλον,
οδηγεί στην απογείωση των παθήσεων του ανθρώπινου κορμιού. Ας δούμε την έλλειψη
βιταμίνης D, που κυρίως
παράγεται από τον ήλιο. Λείπει από τον Έλληνα σε απίστευτα ποσοστά. Ή
προβληματιστείτε από την πληθώρα ασθενειών του σκελετού.
Μπαίνοντας σε μια εταιρεία
υπηρεσιών, βλέπεις μια πλειάδα εργαζομένων που κάθονται σε φτηνές, επικίνδυνες καρέκλες και γραφεία. Δουλεύουν σε οθόνες
κυριολεκτικά άχρηστες και καταστροφικές για τα μάτια. Ο δε τρόπος καθίσματος
είναι εντελώς λάθος. Με τους υπάρχοντες ρυθμούς εργασίας, είναι βέβαιο ότι
θα αρρωστήσουν από αυχενικό σύνδρομο, ή
από μέση, ή από σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. Τα δε μάτια που εργάζονται σε
αυτές τις άχρηστες και αρρύθμιστες οθόνες ποιος ξέρει τι θα πάθουν αργά ή
γρήγορα.
Μην έχοντας καμιά μόρφωση γύρω
από αυτά, ο καθένας μας αναπαράγει όλο
αυτό το μοντέλο και στο σπίτι. Έχει για το παιδί του μια φτηνή καρέκλα ή
μια λιγότερο φτηνή, αλλά σίγουρα ποιος μπορεί να δώσει ένα κάρο χρήματα για μια
ποιοτική καρέκλα; Ή βλέπουμε όλοι τηλεόραση
χωρίς να γνωρίζουμε απολύτως τίποτα για τις απαραίτητες ρυθμίσεις για την υγεία
των ματιών.
Εδώ είναι απαραίτητο να μιλήσουμε
για τα σπίτια του περασμένου αιώνα στα οποία ζούμε όλοι μας. Σπίτια χωρίς μόνωση, που για να τα
θερμάνεις ή να τα δροσίσεις ξοδεύεις μια περιουσία. Αλλά ό,τι και να κάνεις,
η υγρασία είναι κομμάτι της ζωής σου. Το πού κοιμόμαστε επίσης είναι ένα θέμα
τραγικό. Κρεβάτια άνευ μελέτης και στρώματα χωρίς ανατομική προστασία. Κάθε προσπάθεια ξεκούρασης του εργαζόμενου ναρκοθετείται
κάθε ημέρα.
Τα δε στόματά μας, σαν
μεγαλώνουμε, είναι χωρίς δόντια. Η λύση της μασέλας είναι κάτι, αλλά ενώ η
τεχνολογία των 3D
εκτυπωτών προσφέρει πλέον φτηνή λύση για εμφυτεύματα, ουσιαστικά είναι απρόσιτη για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Έτσι,
ο ελληνικός λαός, από μια ηλικία και πάνω, τρώει αμάσητες τροφές, με αποτέλεσμα
να υποφέρει όλο το σύστημα της πέψης.
Το πιο κωμικοτραγικό είναι οι
συνέπειες μαζικών ασθενειών όπως ο προστάτης. Περπατώντας στις πόλεις της χώρας
μας, ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχουν δημόσιες τουαλέτες. Έτσι,
χιλιάδες άντρες, κάθε φορά που βγαίνουν από το σπίτι, θα πρέπει να έχουν 3 ως 5
ευρώ ψιλά, για να πάνε να ουρήσουν σε ένα κατάστημα ψωνίζοντας κάτι. Η
κατάσταση στα πεζοδρόμια είναι
επικίνδυνη για ανθρώπους με σπασμένο πόδι, με πατερίτσες, ή για μεγάλους
ανθρώπους με «πι».
Σαν κομμουνιστές, δεν είμαστε αρμόδιοι
να υποδείξουμε λύσεις προς όφελος του καπιταλισμού. Δίνουμε απλώς παραδείγματα της
παρακμής του ελληνικού καπιταλισμού, που όμως αφορούν την υγεία όλων μας. Αν π.χ.
το κράτος επιδοτούσε την αγορά σωστών καθισμάτων για τα παιδιά και τους
εργαζόμενους, φανταστείτε την ανάπτυξη των βιομηχανιών επίπλων εργασίας… Αυτό
που θέλουμε να τονίσουμε είναι το μεγάλο
καθήκον όλων μας να εμπλουτίσουμε τις διεκδικήσεις μας σαν εργαζόμενοι με
σύγχρονους όρους. Ναι, είναι σπουδαίο να έχουμε Ε.Σ.Υ. για την αντιμετώπιση
των ασθενειών. Άλλο τόσο σπουδαίος είναι
όμως ο αγώνας για πρόληψη των ασθενειών και τη βελτίωση της ζωής μας, μαζί και της
ζωής των παιδιών μας. Αυτό θα πρέπει
να είναι από τα βασικά καθήκοντά μας στο συνδικαλιστικό επίπεδο. Θα
αντιμετωπίσουμε έναν σνομπισμό από τα επάνω, από τις συνδικαλιστικές
γραφειοκρατίες. Όμως, τα θέματα αυτά απασχολούν την εργατική τάξη και είναι καθήκον να παλέψουμε για θεσμικές
κατακτήσεις πάνω σε αυτά. Δεν αρκεί να μιλάμε μόνο για αυξήσεις (είναι
σίγουρο ότι κάθε φαμίλια τα επιπλέον χρήματα θα τα δώσει για τα παιδιά της).
Αυτά τα σημεία που θίξαμε πιο πάνω είναι μόνο ορισμένα σημεία που
πρέπει να περιλαμβάνονται σε ένα σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα στο επίπεδο
των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων, οι οποίες πρέπει να πιάνουν όλη την γκάμα των
προβλημάτων της εργατικής τάξης. Θα επανέλθουμε.
Αριστείδης Λάμπρου
