 |
Η αφύπνιση των εργατικών τάξεων σε μια σειρά χώρες
(στη
φωτό διαδήλωση εκπαιδευτικών στις ΗΠΑ) δικαιώνει
απολύτως τις προβλέψεις μας
|
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία,
η ανεργία στη Βρετανία το 2019 θα πέσει κάτω από το 4% και θα είναι η
χαμηλότερη των τελευταίων 40 ετών. Την ίδια στιγμή, στις ΗΠΑ τον Δεκέμβριο
δημιουργήθηκαν 312.000 νέες θέσεις εργασίας, έναντι προβλέψεων για 182.000! Οι νέες
θέσεις εργασίας στην αμερικάνικη βιομηχανία εντός του 2018 ήταν οι περισσότερες
των τελευταίων 30 ετών. Το 2019, η αμερικανική οικονομία θα συμπληρώσει το
μεγαλύτερο σερί αύξησης του ΑΕΠ από την εποχή του μεταπολεμικού κύματος
ανάπτυξης. Παράλληλα, εταιρείες-κολοσσοί όπως η McDonalds, η Amazon και η Starbucks, αλλά και ολόκληρες πολιτείες και πόλεις, αυξάνουν
τον κατώτατο μισθό έως και 100%, υπό την πίεση του σπουδαίου κινήματος για τα
«15 δολάρια κατώτατο ωρομίσθιο».
Τι προέβλεπαν
οι αδρά αμειβόμενοι αναλυτές των πιο
επίσημων αστικών επιτελείων, αλλά δυστυχώς και το μεγαλύτερο κομμάτι της
λεγόμενης «αριστεράς»; Ότι πολιτικές σαν κι αυτή του Τραμπ θα αποτύχουν,
ότι οι χώρες που έκαναν τη στροφή ενάντια στις «ανοιχτές αγορές» και τα
«ανοιχτά σύνορα» θα αντιμετωπίσουν ακόμα μεγαλύτερη κρίση, ότι οι «εθνικιστές
δημαγωγοί» που εκμεταλλεύονται την ανασφάλεια των κατώτερων κοινωνικών
στρωμάτων απέναντι στην «παγκοσμιοποίηση» ουσιαστικά θα συνεχίσουν την ίδια,
νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Και τι προβλέπαμε εμείς οι Κομμουνιστές-Τροτσκιστές; Εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια υποστηρίξαμε ότι η
νεοφιλελεύθερη στρατηγική των «ανοιχτών αγορών», της «απορρύθμισης» των πάντων,
της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης», μέσα
από τις ίδιες της τις αντιφάσεις είχε οδηγηθεί ουσιαστικά σε αδιέξοδο. Απέναντι
στο οποίο αδιέξοδο, μεγάλες δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλισμού δεν είχαν άλλη
επιλογή από το να κάνουν στροφή στον
προστατευτισμό. Το Brexit και
η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ εξέφρασαν ακριβώς
αυτή την τάση, συν την ανάγκη ΗΠΑ-Αγγλίας να βάλουν ένα φρένο στην ανησυχητική
ενδυνάμωση Κίνας-Γερμανίας. Το πιο σημαντικό, βέβαια, είναι ότι τολμηρά
προβλέψαμε πως η σύγκρουση προστατευτισμού-νεοφιλελευθερισμού θα δημιουργούσε μεγάλες ευκαιρίες για την εργατική μας
τάξη, σε μια σειρά χώρες, να αυξήσει τη διεκδικητική της δύναμη, να σπάσει
τους «μονόδρομους» της αιώνιας λιτότητας, να ανασυνταχθεί αγωνιστικά. Οι
εξελίξεις σε Αμερική, Αγγλία, αλλά και σε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία (αύξηση
κατώτατου μισθού 22%), και άλλες χώρες, μας δικαιώνουν ξεκάθαρα.
Είναι φανερό ότι, βασιζόμενοι στον αυθεντικό μαρξισμό,
αλλά και σε μια μάχιμη, διαλεκτική πολιτική ερμηνεία του, μέσα και από τις
εμπειρίες της εργατικής μας τάξης, εμείς προβλέψαμε σωστά και όχι όλοι οι
παραπάνω.
Πάρις Δάγλας
