Η
επιχειρηματικοποίηση των δήμων και η σημασία των αντιστάσεων
σε τοπικό επίπεδο
 |
Ο Βόλος είναι ένα χαρακτηριστικό
παράδειγμα πόλης όπου μια δημοτική
αρχή μαφιόζικου τύπου προωθεί ιδιωτικοποίηση
της ύδρευσης, εργοστάσια
καύσης σκουπιδιών κ.λπ. Όμως, οι δημότες
αντιστέκονται…
|
Από
τον «Καποδίστρια» στον «Καλλικράτη» και από τον «Καλλικράτη» στον «Κλεισθένη»,
η τοπική αυτοδιοίκηση πορεύεται από το κακό στο χειρότερο. Οι δήμοι υπήρξαν
πάντα ο μακρύς βραχίονας του κεντρικού κράτους αλλά και ένας φορομπηχτικός
μηχανισμός. Όμως, τα τελευταία χρόνια των μνημονίων, με τις κυβερνήσεις να
υπηρετούν πιστά τις πολιτικές της Ε.Ε., η κατάσταση έγινε πολύ χειρότερη. Οι
συγχωνεύσεις δήμων που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, η συρρίκνωση των δομών και
των κοινωνικών παροχών και τελικά ο «Καλλικράτης», που ήταν η ραχοκοκαλιά της
μνημονιακής προσαρμογής των δήμων, τους μετέτρεψαν σε μηχανισμούς επιβολής των
μνημονιακών πολιτικών. Ο νεότερος «Κλεισθένης»,
που καταφθάνει με τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, εκσυγχρονίζει ουσιαστικά
τον «Καλλικράτη», εννοείται πάντα με έναν και μοναδικό στόχο: την εξυπηρέτηση
του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Τι
προβλέπει λοιπόν ο «Κλεισθένης», αλλά και ποια είναι η ευρωπαϊκή τάση στην τοπική
αυτοδιοίκηση, η οποία επιβάλλεται μέσω των κοινοτικών οδηγιών:
–
Μεταβολή της τοπικής αυτοδιοίκησης σε κύριο φορέα υλοποίησης της κυρίαρχης
πολιτικής.
–
Επέκταση της «ανταποδοτικότητας», που
σημαίνει νέα χαράτσια για τους δημότες.
–
Αύξηση των δημοτικών τελών για να καλυφθούν
οι δαπάνες (καθαριότητα, φωτισμός,
νερό).
–
Με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε., της κυβέρνησης και των μνημονίων, γενίκευση της επιχειρηματικότητας στη
λειτουργία των δήμων, δηλαδή, ωθούν τους δήμους σε ένα διαρκές κυνήγι πόρων
από το ΕΣΠΑ ή από επιχειρηματικές «δράσεις», με περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, «αξιοποίηση» της περιουσίας του δήμου,
εκμετάλλευση δημόσιων χώρων, πηγών ενέργειας, δημόσιων αγαθών.
–
Προώθηση όλων των μορφών προσωρινής,
ελαστικής και φθηνής εργασίας. Και με τους ντόπιους (και όχι μόνο) μεγαλοεργολάβους
να αναδιοργανώνονται σε τοπικό επίπεδο, όπου οσμίζονται κέρδος (διαχείριση
απορριμμάτων, υγεία, ενέργεια).
–
Διαρκής εποπτεία των δήμων από το κεντρικό κράτος: Πρώτον, με το Παρατηρητήριο,
που παρακολουθεί αν εκτελούνται σωστά τα μέτρα λιτότητας. Και δεύτερον, από την
Αυτοτελή Υπηρεσία Εποπτείας των ΟΤΑ, η οποία ελέγχει αν οι δήμοι συμμορφώνονται
στη μνημονιακή νομιμότητα! Τιμωρία των
δημάρχων ακόμα και με παύση όταν δεν «πειθαρχούν» στην κεντρική δημοσιονομική
πολιτική. (Κομμένο και ραμμένο για «απείθαρχους» έναντι του κεντρικού
κράτους δημάρχους, όπως της Πάτρας – από τους ελάχιστους δήμους όπου δεν έχουμε
φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής, τα οποία γενικώς ήταν και είναι κυρίαρχα
στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης).
–
Περαιτέρω συρρίκνωση και διάλυση
κοινωνικών υπηρεσιών, αφού η κεντρική χρηματοδότηση έχει πτωτική τάση, και
τα έσοδα των δήμων προέρχονται από την αφαίμαξη-φορολόγηση των δημοτών ή από
ευκαιριακά κοινοτικά προγράμματα.
Όμως, όλο το
παραπάνω σκηνικό είναι και πρόσφορο για αγώνες σε τοπικό επίπεδο από τις
κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από την κυρίαρχη πολιτική, δημότες και
εργαζόμενους.
Με τοπικά κινήματα και δημοτικές κινήσεις πολιτών (εντός και εκτός δημοτικών
συμβουλίων), που μπορούν να βάλουν
φραγμό στις ιδιωτικοποιήσεις και την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου. Για
την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών (γη, νερό, αέρας, συγκοινωνίες, λιμάνια,
αεροδρόμια), που τα λυμαίνονται ιδιώτες. Ενάντια
στην περιβαλλοντική καταστροφή και την «τουριστικοποίηση» των πάντων. Δημοτικές
κινήσεις που θα ενώσουν τη φωνή τους και θα
σταθούν δίπλα στους εργαζόμενους που διεκδικούν αξιοπρεπείς μισθούς και μόνιμες
δουλειές, ενάντια στην ελαστική και φθηνή εργασία. Για κοινωνικές παροχές
και δήμους με επαρκείς κρατικούς πόρους και προσωπικό. Για δημόσια υγεία,
παιδεία και στέγη για όλους. Για δήμους που
θα στέκονται δίπλα στους πληττόμενους δημότες τους, που κινδυνεύουν να
χάσουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες, να μείνουν δίχως ρεύμα ή δεν έχουν τα
αναγκαία για να ζήσουν. Για ανθρώπινες
πόλεις και γειτονιές, αλληλέγγυες, ενάντια στην αποξένωση και την αλλοτρίωση,
με αποφασιστική συμμετοχή των πολιτών σε όλα τα ζητήματα που αφορούν τις
τοπικές κοινωνίες και τους συμπολίτες τους.
Όλγα Στεφανίδου
