 |
Οι συνέπειες από την τουρκική εισβολή στη Συρία δεν
αφορούν
μόνο τον συγκεκριμένο πόλεμο αλλά επεκτείνονται
στην ευρύτερη περιοχή
μας
|
Η εισβολή του τουρκικού
στρατού στη Συρία, από τις αρχές Οκτωβρίου, δεν είναι η πρώτη από την έναρξη
του Συριακού εμφυλίου πολέμου, αλλά είναι μεγαλύτερων διαστάσεων και
κρισιμότερη πολιτικά από τις προηγούμενες. Έχουμε εδώ ένα μαζικό έγκλημα πολέμου, παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας μιας
κυρίαρχης χώρας, ευθεία απειλή εθνοκάθαρσης εις βάρος του κουρδικού λαού, καθώς
και πρόκληση νέων προσφυγικών κυμάτων από τη Συρία προς τις γειτονικές χώρες
και την Ευρώπη.
Το γεγονός ότι η εισβολή αυτή
είχε από την πρώτη στιγμή το «πράσινο φως» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ότι
στην πορεία νομιμοποιήθηκε και από τη Ρωσία, ότι η Ε.Ε. επί της ουσίας σφυράει
αδιάφορα, όλα αυτά μόνο κακά
προοιωνίζονται για την ευρύτερη περιοχή μας.
Δεν μπορούμε να κρυβόμαστε
πίσω από το δάχτυλό μας: μέσα από τον
αναβαθμισμένο ρόλο του στη Μέση Ανατολή, μέσα από τον ρόλο του ρυθμιστή των
μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη, μέσα από τον τσαμπουκά που πουλάει στην
Ανατολική Μεσόγειο, ο τουρκικός νεο-οθωμανικός μεγαλο-ιδεατισμός, με ιδανικό
εκφραστή το καθεστώς Ερντογάν, γίνεται ένας κίνδυνος για όλους τους λαούς της
περιοχής. Δίνει το παράδειγμα σε όλες τις αντιδραστικές καπιταλιστικές
δυνάμεις της περιοχής μας ότι: ο δρόμος του μιλιταρισμού, του πολέμου, της
καταπίεσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της οικοδόμησης ενός αυταρχικού
πατερναλιστικού καθεστώτος, της αξιοποίησης του θρησκευτικού φανατισμού, φέρνει
επιτυχίες όσον αφορά τους στόχους που θέτει η αντίστοιχη ηγεσία. Όταν τα απανωτά εγκλήματα αυτού του
καθεστώτος είτε αποσιωπούνται είτε και ενθαρρύνονται από τις ισχυρότερες
ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του κόσμου, αυτό μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να
έχει για τις πολιτικές εξελίξεις και τους ταξικούς συσχετισμούς στις χώρες της
περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Τουρκίας. Και αυτό τόσο άμεσα,
διά της ενθάρρυνσης αντίστοιχων αντιδραστικών δυνάμεων σε άλλες χώρες, είτε
έμμεσα, διά του φόβου και του άγχους επιβίωσης που καλλιεργείται στα γειτονικά
έθνη.
Για όλους αυτούς τους λόγους, έχει ιδιαίτερη σημασία
να ηττηθεί, να αποτύχει το καθεστώς Ερντογάν στις βασικές επιδιώξεις του, και
να περάσουν στην αντεπίθεση οι προοδευτικές δυνάμεις της περιοχής,
συμπεριλαμβανομένων και αυτών μέσα στην Τουρκία, με κατεύθυνση: την αλληλεγγύη
των λαών, την ταξική πάλη και τη σοσιαλιστική διέξοδο από τη βαθιά παρακμή του
καπιταλισμού.
Πάρις Δάγλας
