Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Η ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ


Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα συνεχίζει να βγάζει αντεργατικά βέλη από τη φαρέτρα της, υπηρετώντας το πιο αρπακτικό κομμάτι του κεφαλαίου

Να ξαναβρούμε άμεσα την αγωνιστική δυναμική του 2010-12, 
μια και η κυβέρνηση με τα απανωτά αντεργατικά της μέτρα μας γυρίζει εκεί


Το νέο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που ψηφίστηκε στις 24 Οκτωβρίου, περιλαμβάνει μια σειρά επαίσχυντων άρθρων μνημονιακού τύπου ενάντια στην εργατική τάξη και οδηγεί στην πλήρη ασυδοσία του κεφαλαίου. Όπως γράψαμε αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο μας, ο νέος νόμος χτυπά τις κλαδικές συμβάσεις, ανοίγει τον δρόμο για τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, δίνει απεριόριστες εξουσίες στον εκάστοτε υπουργό Εργασίας να ρυθμίζει την ισχύ των συλλογικών συμβάσεων, εισάγει το εργοδοτικό και κρατικό φακέλωμα των σωματείων (εργαζόμενων και συνδικαλιστών), ακυρώνει ουσιαστικά συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, όπως τις γενικές συνελεύσεις για ψήφιση απεργίας, καθώς προβλέπει ηλεκτρονική ψηφοφορία κ.λπ.
Εκτός όμως από αυτά, ψηφίστηκαν και άλλες, πολύ σοβαρές αντεργατικές διατάξεις, όπως:

– Το άνοιγμα του δρόμου για την ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας και της διαχείρισης του ηλεκτροφωτισμού και του πρασίνου των δήμων. Με το μέτρο αυτό χτυπιέται η σταθερή και με δικαιώματα εργασία, καθώς οι εργαζόμενοι των δήμων κινδυνεύουν ακόμα και με απόλυση, αφού θα αντικατασταθούν από φθηνούς εργαζόμενους των εργολαβιών, ενώ παραδίδονται βασικοί τομείς των δήμων σε ιδιώτες-εργολάβους. Το μέτρο αυτό φυσικά θα έχει τις συνέπειές του και στους δημότες, καθώς η αύξηση των δημοτικών τελών θεωρείται δεδομένη, αλλά και στο επίπεδο υπηρεσιών, αφού τέτοιου είδους πρακτικές έχουν ως βασικό στόχο το κέρδος του ιδιώτη και όχι τη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών. Για παράδειγμα, φανταστείτε το πέρασμα στις εργολαβίες της καθαριότητας των σχολείων, τα οποία θα καθαρίζονται μετά το πέρας των μαθημάτων από διάφορα συνεργεία, σε αντίθεση με το τώρα, όπου μόνιμος εργαζόμενος παρευρίσκεται στο σχολείο και αντιμετωπίζει ανά πάσα στιγμή τις ανάγκες.
– Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και για τους εργαζόμενους στα κέντρα διανομής-logistics των καταστημάτων λιανικής πώλησης. Εκτός λοιπόν από το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, που ισχύει ήδη, η κατάργηση της Κυριακής αργίας επεκτείνεται σιγά σιγά σε όλο και περισσότερο τομείς και περιλαμβάνει όλο και περισσότερους εργαζόμενους.
– Η γενίκευση της ελαστικής και ωρομίσθιας εργασίας για «έκτακτες ανάγκες» σε όλο το δημόσιο. Αντί να γίνουν μόνιμοι διορισμοί, καθώς σημαντικές δημόσιες υπηρεσίες (νοσοκομεία, ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ.) έχουν τρομερές ελλείψεις σε προσωπικό, η κυβέρνηση επιδιώκει να αντιμετωπίσει τις πάγιες ανάγκες με έκτακτο και χαμηλόμισθο προσωπικό. Βέβαια, στην αστυνομία έκανε ήδη 1.500 μόνιμες προσλήψεις ειδικών φρουρών…
Επίσης, με τον νέο νόμο η κυβέρνηση δείχνει και πώς αντιλαμβάνεται τις «δημοκρατικές διαδικασίες», καθώς υπάρχει διάταξη που επιτρέπει στα δημοτικά συμβούλια να παίρνουν αποφάσεις με την πλειοψηφία των παρόντων μελών. Την ίδια στιγμή, για τους εργαζόμενους η απόφαση για απεργία απαιτεί το 50+1% των εγγεγραμμένων μελών του σωματείου.
Όλα αυτά τα μέτρα συνιστούν ευθεία επίθεση στα δικαιώματα και τις αμοιβές των εργαζομένων. Αυτό αποδεικνύεται και από την ίδια την Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία σε έκθεσή της για την αξιολόγηση των επιπτώσεων του «αναπτυξιακού» πολυνομοσχεδίου αναφέρει ότι θα υπάρξει μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα και μείωση του ποσοστού κάλυψης των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις! Δηλαδή τα λένε πλέον ξεκάθαρα και τα δικά τους επιτελεία.
Η ψήφιση του «αναπτυξιακού» νόμου σηματοδοτεί την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης κυβέρνησης και κεφαλαίου. Στη φαρέτρα τους έχουν και νέα αντεργατικά βέλη, καθώς ήδη προετοιμάζονται για επώδυνες αλλαγές στο ασφαλιστικό (ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης), μαζί με ολοένα και νέα μέτρα καταστολής (περιορισμός διαδηλώσεων, φυλάκιση για «εισβολή» σε δημόσια κτίρια κ.ά.), ώστε να αντιμετωπίσουν τις αντιδράσεις.
Απέναντι λοιπόν σε αυτή την πολιτική ισοπέδωσης των εργατικών μας δικαιωμάτων, η δική μας απάντηση θα πρέπει να είναι άμεση, ενωτική, δυναμική και αποφασιστική!

Μ. Σάκος