 |
| Η πολιτική των επιδομάτων αποσκοπεί στο να παθητικοποιήσει τελείως τους εργαζόμενους, ώστε, αντί να διεκδικούν αυτά που δικαιούνται, να περιμένουν κάποια ελεημοσύνη από το κράτος |
Η αλματώδης ακρίβεια στα καύσιμα, στο φυσικό αέριο, στα βασικά καταναλωτικά είδη τσακίζει καθημερινά το εισόδημα και το επίπεδο διαβίωσης του λαού. Η αλήθεια είναι ότι η ανεξέλεγκτη άνοδος των τιμών είχε αρχίσει πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις συνέπειές του. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα της ακρίβειας για τον ελληνικό λαό έχει ξεκινήσει εδώ και μια εικοσαετία, με την εισαγωγή του «σκληρού» νομίσματος, του ευρώ, και την αποχαλίνωση της καπιταλιστικής κερδοσκοπίας που ακολούθησε.
Μπροστά σε αυτή την εκρηκτική άνοδο των τιμών η κυβέρνηση «απαντάει» με την πολιτική των επιδομάτων. Πρόκειται όχι απλά για μια αναποτελεσματική, όσον αφορά την οικονομική ανακούφιση του λαού, πολιτική, αλλά για μια πολιτική με βαθύτερους αντιδραστικούς σκοπούς. Είναι απόλυτα ταιριαστή με το κοινωνικό πλαίσιο του «νεοφιλελευθερισμού».
Ο άμεσος σκοπός της πολιτικής αυτής είναι να αφήσει στο «απυρόβλητο» την καπιταλιστική κερδοσκοπία.Τα 40-80 ευρώ το μήνα επίδομα καυσίμων με τίποτε δεν καλύπτουν την αφαίμαξη που προκύπτει απ’ το γεγονός ότι η τιμή της βενζίνης έχει ανέβει 1 ολόκληρο ευρώ το λίτρο μέσα σε λίγους μήνες. Ούτε το επίδομα θέρμανσης καλύπτει την αύξηση της τιμής του πετρελαίου και ιδίως του φυσικού αερίου. Τα 18-600 ευρώ επίδομα για το ηλεκτρικό ρεύμα είναι σκέτη κοροϊδία σε σχέση με τους θηριώδεις λογαριασμούς που εξοντώνουν τα νοικοκυριά. Όσο για την ακρίβεια στις καθημερινές αγορές, αυτή τσακίζει το εισόδημα χειρότερα και από τους μνημονιακούς φόρους ή από μια απευθείας μείωση των μισθών.
Η κυβέρνηση δεν θέλει να πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο για όλα αυτά. Ούτε να βάλει πλαφόν στην τιμή των πετρελαιοειδών, για να μη θίξει τα συμφέροντα των καπιταλιστών του πετρελαίου, που αποτελούν βασική μερίδα της αστικής τάξης, ούτε να βγάλει το ηλεκτρικό ρεύμα απ’ τη μέγγενη του χρηματιστηρίου, ένα έγκλημα με το οποίο βαρύνεται άμεσα η ίδια, για να μη θίξει τα συμφέροντα των αρπακτικών που λυμαίνονται τον ηλεκτρισμό και που αποτελούν βασικούς στυλοβάτες της. Ούτε βέβαια να βάλει διατίμηση στα τρόφιμα και τα άλλα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, γιατί θα θιγούν τα «άγια των αγίων» της καπιταλιστικής κοινωνίας, το κέρδος.
Η πολιτική των επιδομάτων, όμως, εκτός του ότι συγκαλύπτει τη ληστρική πολιτική, αφήνοντας άθικτα τα άμεσα κέρδη των καπιταλιστών, επιβαρύνει και τον κρατικό προϋπολογισμό, αυξάνοντας τα ελλείμματα και ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για νέα αντιλαϊκά μέτρα. Όμως η πολιτική αυτή έχει και έναν βαθύτερο κοινωνικό σκοπό. Να καλλιεργήσει στον λαό μια συνείδηση επαιτείας και παρασιτισμού, καθώς και παραίτησης από κάθε είδους διεκδικήσεις. Γι’ αυτό και έχουν καθιερωθεί επιδόματα για μια σειρά κοινωνικές δραστηριότητες (π.χ. τουρισμός, εκπαίδευση κ.λπ.). Η λουμπενοποίηση της κοινωνίας αποτελεί κεντρική ιδέα του νεοφιλελευθερισμού. Η μετατροπή της χώρας σε τριτοκοσμική αποικία, με τον ανάλογο πληθυσμό, ποτέ δεν έπαψε να είναι βασικός στόχος της αστικής τάξης.
Και ακόμη, η πρακτική αυτή αποτελεί μέσο ελέγχου των πολιτών, αφού για ένα γλίσχρο επίδομα θα πρέπει κάθε τρεις και λίγο να δίνονται προσωπικά και οικονομικά στοιχεία στις διάφορες υπηρεσίες και να ελέγχονται άμεσα. Αναπτύσσεται έτσι και μια ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση των πολιτών από τις τράπεζες και από διάφορες ηλεκτρονικές «πλατφόρμες».
Τα επιδόματα ούτε στο ελάχιστο δεν καλύπτουν τη ληστεία που διαπράττει το κεφάλαιο εις βάρος του εργαζόμενου λαού. Ο στόχος τους είναι να μεταβάλουν την κοινωνία και τους εργαζόμενους σε παράσιτα χωρίς κοινωνική συνείδηση, που αναζητούν την ελεημοσύνη του κράτους και των καπιταλιστών.
Το εργατικό κίνημα οφείλει να ξεσκεπάσει τους ύπουλους σκοπούς αυτής της πολιτικής. Να παλέψουμε άμεσα για: Επιβολή διατίμησης στα πετρελαιοειδή και σε κάθε βασικό καταναλωτικό αγαθό. Κατάργηση όλου του καθεστώτος που έχει επιβληθεί στον ηλεκτρισμό από τα αρπακτικά του κεφαλαίου. Να πάψει το ηλεκτρικό ρεύμα να αποτελεί χρηματιστηριακό προϊόν και να επανακρατικοποιηθεί η ΔΕΗ. Να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Όσα επιδόματα είναι όντως απαραίτητα να συνδεθούν με τον μισθό και να μην είναι στη διακριτική ευχέρεια της κάθε κυβέρνησης. Αυτή είναι η απάντηση στην καπιταλιστική κερδοσκοπία και ο μόνος δρόμος σωτηρίας για τον λαό.
Σ. Κρόκος
