Και οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας πλήττουν κυρίως τους λαούς των χωρών-μελών της ΕΕ
 |
| Ο Μακρόν, εκφράζοντας το αδιέξοδο των αστικών τάξεων της Ε.Ε., πιέζει πλέον ανοιχτά για να τελειώσει ο πόλεμος με υποχωρήσεις της Ουκρανίας. Η Αμερική, από την άλλη, δεν βιάζεται καθόλου, γιατί όσο διαρκεί ο πόλεμος, υποτάσσει όλο και περισσότερο την Ευρώπη. |
Η Ρωσία θεωρείται πλέον ο νικητής αυτού του πολέμου –αν και δεν έχει λήξει ακόμη–, έχοντας καταλάβει πάνω από 20% των ουκρανικών εδαφών, στοχεύοντας και σε ακόμη περισσότερα εδάφη.
Παρά τις
προσπάθειες, κυρίως των ΗΠΑ, να εφαρμοστεί ένα σκληρό εμπάργκο, πολλά κράτη του πλανήτη, ακολουθώντας το καθένα τα ιδιαίτερα εθνικά του συμφέροντα, συνεχίζουν τις συναλλαγές με τη Ρωσία. Οι εξαγωγές της Ρωσίας προς την Ασία έχουν αυξηθεί σημαντικά και η ηγεσία της Ε.Ε. δείχνει να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει, παίρνοντας απόφαση για εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο, για να «τιμωρήσει» τη Ρωσία, πιστεύοντας πως μπορεί να το αντικαταστήσει.
Η κατάληψη των ουκρανικών εδαφών καθιστά τη Ρωσία τον μεγαλύτερο προμηθευτή σιτηρών παγκοσμίως, αποκτώντας ακόμη ένα ατού έναντι της Ευρώπης. Η τελευταία απόφαση να βγουν από το σύστημα συναλλαγών SWIFT ακόμη τρεις ρωσικές τράπεζες σπρώχνει τα αφρικανικά κράτη να συναλλαγούν απευθείας με τη Ρωσία, παρακάμπτοντας τα Δυτικά συστήματα. Σχετικές δηλώσεις έκανε ο πρόεδρος της Αφρικανικής Ένωσης Μακί Σαλ, μετά τη συνάντησή του με τον Πούτιν, αφού κύριοι προμηθευτές σιτηρών της Αφρικής ήταν η Ρωσία και η Ουκρανία.
Οι ΗΠΑ, έχοντας εξασφαλίσει στρατηγικά αποθέματα πετρελαίου μετά τον Ομπάμα, με την παραγωγή από σχιστόλιθο, όχι μόνο δεν ανησυχούν για τη συνέχιση του πολέμου, αλλά αντιθέτως κερδίζουν πουλώντας ακριβά στην Ευρώπη, την οποία βυθίζουν οικονομικά και τη φέρνουν προς τα συμφέροντά τους. Ενώ «απορωσοποιούν» τις ένοπλες δυνάμεις χωρών του ΝΑΤΟ που κατέχουν ρωσικής τεχνολογίας όπλα, αντικαθιστώντας τα με αμερικανικά. Επίσης, με τη συνέχιση του πολέμου, οι ΗΠΑ σταμάτησαν το ενεργειακό μονοπώλιο Μέρκελ-Πούτιν και το παραγωγικό μονοπώλιο Μέρκελ-Ερντογάν. Ανάγκασαν τη «μεγάλη» Γερμανία να στραφεί στην αμερικανική αγορά όπλων και ενέργειας.
Με αυτόν τον πόλεμο διαλύθηκε οριστικά η πολιτική της παγκοσμιοποίησης (εξαρχής επιδίωξη και της Ρωσίας), αφού τα κράτη έπραξαν το καθένα βάσει των εθνικών του συμφερόντων. Σε αυτό συνετέλεσε και το σπάσιμο της εφοδιαστικής αλυσίδας, από τα λοκντάουν για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, που αύξησε τις τιμές στις διεθνείς μεταφορές προϊόντων, ένας λόγος ακόμη (όχι ο κύριος) για την έλευση μιας παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης.
Σύντομα οι επιπτώσεις από τις απανωτές κρίσεις (οικονομική, ενεργειακή, επισιτιστική, εφοδιαστικής αλυσίδας) θα χτυπήσουν την πόρτα της Κίνας, κύριου στόχου του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος τώρα θα σέρνει από τη μύτη σε αυτόν τον οικονομικό πόλεμο και τη ρημαγμένη οικονομικά Ευρώπη.
Η Ρωσία, όποτε και να τελειώσει ο πόλεμος, με την κατάκτηση αυτών των εδαφών θα ενισχύσει τον ρόλο της σε σχέση με τις προαναφερόμενες κρίσεις, γιατί πλέον εκτός από ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, γίνεται και ο μεγαλύτερος παραγωγός σιτηρών και λιπασμάτων και ελέγχει την παραγωγή ημιαγωγών, έχοντας το 1/3 της παγκόσμιας προμήθειας ευγενών αερίων που είναι απαραίτητα για την παραγωγή ημιαγωγών. Παρόλ’ αυτά, η Ρωσία δεν είναι εύκολο να γίνει μια οικονομική υπερδύναμη λόγω έλλειψης ανταγωνιστικής βιομηχανίας.
Οι κρίσεις αυτές θα είναι παραγωγοί πολέμων, φτώχειας και πείνας. Καθήκον των συνειδητών Μαρξιστών είναι η συσπείρωση των δυνάμεων του προλεταριάτου ώστε να οδηγηθούμε στην ανατολή μιας σοσιαλιστικής ειρήνης και την καταστροφή αυτού του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Χρήστος Χατζής
