Ένας λαός που το 1915 υπέστη μια από τις εφιαλτικότερες γενοκτονίες της ιστορίας, ο αρμενικός λαός, κατάφερε το 1922 να φτιάξει μια μικρή αλλά ασφαλή εθνική εστία, μια δημοκρατία εντός της ΕΣΣΔ. Όταν η ΕΣΣΔ ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσής της, ήρθε στην επιφάνεια το ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ (Αρτσάχ), μιας αυτόνομης περιοχής εντός της δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν με καθαρά αρμενικό πληθυσμό. Ξέσπασε ένας πόλεμος Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν (1988-1994), τον οποίο οι Αρμένιοι κέρδισαν, προσαρτώντας ουσιαστικά το Καραμπάχ. Ωστόσο, στη συνέχεια το Αζερμπαϊτζάν πλούτισε από τις εξαγωγές φυσικού αερίου και, με τη βοήθεια της Τουρκίας του Ερντογάν (αλλά και του Ισραήλ και άλλων χωρών), απέκτησε ισχυρό στρατό και αντεπιτέθηκε το 2020.
Πήρε πίσω κάποια εδάφη, και ό,τι απέμεινε από τον θύλακο του Καραμπάχ πέρασε σε ρωσική επιτήρηση. Και αυτή η διευθέτηση όμως αποδείχθηκε προσχηματική. Πριν από λίγες εβδομάδες το Αζερμπαϊτζάν, με τη συμπαιγνία Τουρκίας-Ρωσίας, υπό την ένοχη σιωπή της «διεθνούς κοινότητας», αλλά και εξαιτίας της απόλυτα ηττοπαθούς στάσης της (δυτικόφιλης) κυβέρνησης της Αρμενίας, προσάρτησε όλο το Καραμπάχ. Πρόκειται για μια εθνοκάθαρση, καθώς οι Αρμένιοι εγκαταλείπουν μαζικά μια αρχαία εστία τους.Ο αρμενικός λαός έχει ιστορικούς δεσμούς με τον ελληνικό, αλλά η ελληνική κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα για το δράμα των Αρμενίων. Ο προοδευτικός-δημοκρατικός κόσμος στη χώρα μας πρέπει να εκφράσει την αλληλεγγύη του στους Αρμενίους.
Π.Δ.
